"Czcij ojca swego i matkę swoją" - brat Tadeusz Ruciński.
CZWARTE PRZYKAZANIE DEKALOGU TEOLOGIA: www.teologia.pl/m_k/prz-05.htm
www.youtube.com/watch
ZOBOWIĄZANIA WOBEC OJCZYZNY I CAŁEJ RODZINY LUDZKIEJ
Społeczność państwowa, w której żyje człowiek, a także cała ludzkość jest jego wielką rodziną. Powinien on o niej pamiętać i spełniać zobowiązania, jakie nakłada sprawiedliwość, miłość i miłosierdzie społeczne. To zobowiązanie przypomina Katechizm Kościoła Katolickiego, pouczając: „Obywatele mają obowiązek przyczyniać się wraz z władzami cywilnymi do dobra społeczeństwa w duchu prawdy, sprawiedliwości, solidarności i wolności. Miłość ojczyzny i służba dla niej wynikają z obowiązku wdzięczności i porządku miłości. Podporządkowanie prawowitej władzy i służba na rzecz dobra wspólnego wymagają od obywateli wypełniania ich zadań w życiu wspólnoty politycznej” (KKK 2239). Troska o współobywateli przejawia się między innymi w uczciwym płaceniu podatków.
Wobec społeczeństwa i władz społecznych chrześcijanin powinien kierować się zasadami: "Oddajcie... Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga" (Mt 22,21). "Trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi" (Dz 5,29). (por. KKK 2242). Oznacza to, że należy przestrzegać słusznych praw i poleceń władz. Jeśli jednak nakazują one coś sprzecznego z przykazaniami Bożymi, nie wolno spełniać wydanych rozporządzeń.
Troska o całą rodzinę ludzką winna się przejawiać między innymi przez udzielanie różnorakiej pomocy krajom biednym, dotkniętym klęskami, wojnami itp. „Narody bogate są obowiązane przyjmować, o ile to możliwe, obcokrajowców poszukujących bezpieczeństwa i środków do życia, których nie mogą znaleźć w kraju rodzinnym.” (KKK 2241) Los drugiego człowieka nie może nam być obojętny, bo każdy jest naszym bratem ze względu na posiadanie tego samego Ojca, Stwórcy jego nieśmiertelnej duszy.
Również połączona z ofiarą modlitwa za wszystkich ludzi i za rządzących, aby właściwie wypełnili powierzone im zadania, wyraża troskę o dobro wspólne.
Grzechy przeciw IV przykazaniu można podzielić na dwie grupy relacji:
1. Dzieci – rodzice / przełożeni
a) Złe odnoszenie się do rodziców, dziadków, wychowawców, nauczycieli i osób, którym winniśmy posłuszeństwo;
b) Zapomnienie o rodzicach i dziadkach. Brak troski o ich życie i zdrowie, zwłaszcza gdy są już w podeszłym wieku;
c) Brak modlitwy za rodziców;
d) Brak uczciwości, prawdomówności w relacjach z nimi;
e) Brak dbałości o dobre imię rodziców i przełożonych;
f) Wstydzenie się swoich rodziców;
g) Unikanie podejmowania codziennych obowiązków domowych. Brak gotowości do wzięcia odpowiedzialności za sprawy domowe i rodzinne.
2. Rodzice – dzieci
a) Brak troski o wychowanie dzieci, o przygotowanie ich do samodzielnego życia w rodzinie i społeczeństwie;
b) Brak troski o rozwój wiary dziecka; dawanie złego przykładu, jeśli chodzi np. o praktyki religijne (nieuczestniczenie we Mszy św., brak modlitwy) czy zły sposób odnoszenia się do ludzi, niewłaściwe słownictwo itp.;
c) Spełnianie wszelkich zachcianek dzieci;
d) Zaniedbywanie spraw związanych z wykształceniem dzieci;
e) Brak troski o wybór zawodu i drogi życiowej przez dzieci.
3. Małżonkowie
a) Brak szczerości wobec małżonka;
b) Brak wzajemnego zaufania;
c) Brak wzajemnego szacunku;
d) Krzywdzenie małżonka / małżonki;
e) Pozostawienie małżonka samemu sobie w trudnej sytuacji życiowej, np. w chorobie lub innym nieszczęściu;
f) Brak zainteresowania życiem, pracą, problemami współmałżonka; egoistyczne przeżywanie związku.