A w Kościele katolickim oprócz zasad są też sekty, które rozkładają Kościół od wewnątrz.

I jest ich sporo.

Mamy czasy pomieszania powszechnego i nie można już ufać każdemu wyświęconemu słudze. To bolesne, ale prawdziwe.
Gradacja posłuszeństwa wg ks. Natanka jest następująca (piszę z pamięci):
1. Bóg.
2. Pismo Święte i Tradycja.
3. Papież.
4. Biskupi i Kapłani.
Jeśli jakikolwiek duchowny mający nam nami władzę wymagałby czegoś, co przekraczałoby nauczanie Kościoła, to nie należy być posłusznym, ale należy się przeciwstawić takim nakazom.
Wymaga to heroicznego rozeznawania, wielkiej wiary i pokory. Jest bardzo ryzykowne. To są czasy bez precedensu w historii Kościoła.
Niestety okazując bezwzględne posłuszeństwo modernistom staniemy się modernistami. A będąc posłusznymi heretykom, staniemy się heretykami. Będąc posłusznymi masonom, staniemy się żerem dla bestii i pochłonie nas piekło, a z nami wiele innych dusz, które świadomie lub nie pociągniemy za sobą.

Cloud 13:16

@bizio,po co sięgać aż tak daleko - w kwestii całkowitego posłuszeństwa,które jest cnotą możesz przeczytać tu:
Cytat z "Dzienniczka" nr 28
****************************************************************************************************
Mylisz posłuszeństwo okazywane przełożonym, co jest cnotą ewangeliczną, z posłuszeństwem, które sprawia, że okazywanie go zmienia naszą wiarę

@bizio,po co sięgać aż tak daleko - w kwestii posłuszeństwa,które jest cnotą możesz przeczytać tu:

Cytat z "Dzienniczka" nr 28
W pewnej chwili powiedział mi Jezus: Idź do Matki Przełożonej37 i poproś, żeby ci pozwoliła przez siedem dni nosić włosiennicę38 i raz w nocy wstaniesz i przyjdziesz do kaplicy. - Odpowiedziałam, że dobrze, jednak miałam pewną trudność pójść do Przełożonej. - Wieczorem Jezus mi się zapytał: Dokąd odkładać będziesz? Postanowiłam przy pierwszym spotkaniu powiedzieć o tym Matce Przełożonej. Na drugi dzień przed południem zauważyłam, że Matka Przełożona idzie do refektarza, a że kuchnia, refektarz i pokoik siostry Alojzy jest prawie razem, więc poprosiłam Matkę Przełożoną do pokoiku siostry Alojzy i powiedziałam żądanie Pana Jezusa. - Na to odpowiedziała mi Matka, że: Nie pozwalam siostrze na żadne noszenie włosiennicy. Nic absolutnie. Jeżeli Pan Jezus da siostrze siły kolosa, to ja pozwolę na te umartwienia. Przeprosiłam Matkę, że zabieram czas, i wyszłam z pokoiku. - Wtem ujrzałam Pana Jezusa, który stał w drzwiach kuchni, i powiedziałam Panu: Każesz mi iść prosić o te umartwienia, a Matka Przełożona nie chce mi pozwolić. - Wtem Jezus rzekł do mnie: Byłem tutaj podczas tej rozmowy z Przełożoną i wiem wszystko, i nie żądam twoich umartwień, ale posłuszeństwa. Przez to oddajesz Mi wielką chwałę, a sobie skarbisz zasługę.

Miłosierdzie Boże - Św. Siostra Faustyna - Dzienniczek - Jezu, ufam Tobie - ZMBM

KIRKOR 10:47

WSPIERANIE I PODŻEGANIE DO NIEPOSŁUSZEŃSTWA TO WSPIERANIE LUCYFERA
***************************************************************************************************************
To jest oczywista NIEPRAWDA.
Wystarczyłoby zapoznać się z historią Kościoła, ale trochę starszą niż ostatnie kilkadziesiąt lat.
"W licznych fragmentach swoich prac, św. Tomasz z Akwinu podtrzymuje zasadę, że wierni mogą kwestionować i napominać prałatów. Na przykład: Jeśli jest niebezpieczeństwo dla wiary, prałatów muszą krytykować, nawet publicznie, ich podwładni. Dlatego św. Paweł, który podlegał św. Piotrowi, skrytykował go publicznie z powodu niebezpieczeństwa naruszenia wiary. I jak pisze św. Augustyn w Glosa (Ad Galatas 2,14), sam św. Piotr dał przykład tym, którzy rządzą, że jeśli czasem schodzą ze słusznej drogi, nie odrzucą korekty jako niegodnej, nawet jeśli pochodzi od ich podwładnych.
Anielski doktor stanowczo uczy o obowiązku sprzeciwu wobec nauk konfliktujących z przeszłym Magisterium
Nawiązując do tego samego wydarzenia, w którym św. Paweł sprzeciwił się otwarcie św. Piotrowi, św. Tomasz naucza:
Nagana była sprawiedliwa i pożyteczna, a jej powód nie był banalny: było zagrożenie dla zachowania ewangelicznej prawdy. . . Sposób jej wyrażenia był właściwy, ponieważ dokonano jej publicznie i otwarcie. Dlatego św. Paweł pisze: Rozmawiałem z Kefasem, to jest z Piotrem, przed wszystkimi, ponieważ pozory praktykowane przez św. Piotra były najeżone niebezpieczeństwami dla wszystkich.
Anielski doktor pokazuje również jak ten fragment Pism zawiera nauki nie tylko dla hierarchów, ale także dla wiernych:
prałatom dano przykład pokory, żeby nie odmawiali przyjęcia korekty od ich niższych i podwładnych; a podwładnym przykład zapału i swobody, by nie obawiali się korygować swoich prałatów, przede wszystkim kiedy przestępstwo jest publiczne i wywołuje niebezpieczeństwo dla wielu.
W “Komentarzach o sentencjach Piotra Lombarda” [Comments on the Sentences of Peter Lombard] św. Tomasz uczy w jaki sposób przekazana z szacunkiem korekta prałata który grzeszy jest dziełem miłosierdzia tym większym, im wyższe jest stanowisko prałata:
Eccl. 17:12 mówi, że Pan Bóg nałożył na każdego z nas obowiązki wobec bliźniego. A prałat jest naszym bliźnim. Dlatego musimy go korygować kiedy grzeszy. . .
Niektórzy mówią, że braterska korekta nie obejmuje prałatów, albo dlatego, że człowiek nie powinien podnosić głosu przeciwko Bogu, albo dlatego, że prałaci łatwo się oburzają kiedy korygują ich podwładni. Jednak tak się nie dzieje, ponieważ, gdy prałaci grzeszą, nie reprezentują nieba, a zatem muszą być korygowani. A ci, którzy ich litościwie skorygują nie podnoszą głosu przeciwko nim, ale na ich korzyść, bo napomnienie jest dla ich własnego dobra. . . Dlatego. . . przykazanie braterskiej korekty obejmuje również prałatów, tak, żeby mogli ich korygować poddani."

Całość do przeczytania:www.bibula.com

joli06

NMP o kapłanach:Biada – a powiedział to Jezus – biada kapłanom, którzy tracą swój apostolski zapał! Ale biada także temu, kto się uważa za uprawnionego do gardzenia nimi! Oni bowiem konsekrują i rozdzielają Chleb Prawdziwy, który z Nieba zstępuje. A ten kontakt czyni ich konsekrowanymi – tak, jak kielich jest konsekrowany – nawet jeśli świętymi nie są. Odpowiedzą za to przed Bogiem. Wy tylko szanujcie ich jako kapłanów i nie zajmujcie się niczym innym. Nie bądźcie bardziej nieugięci od waszego Pana, Jezusa, który – na ich nakaz – opuszcza Niebo i zstępuje, by Go podniosły ich ręce. Uczcie się od Niego. A jeśli są ślepi, jeśli są głusi, jeśli mają sparaliżowane dusze i chore myśli, jeśli są pokryci trądem grzechów, jeśli są zbytnio skłóceni z własną misją, jeśli są Łazarzami w grobie, zawołajcie Jezusa, aby ich uzdrowił i aby ich wskrzesił.
Wzywajcie Go waszymi modlitwami i cierpieniem, o dusze-ofiary. Zbawić jedną duszę to swojej duszy zapewnić Niebo. A zbawić jedną duszę kapłańską znaczy zbawić wielką liczbę dusz, bo każdy święty kapłan jest siecią, która ciągnie dusze do Boga. Zbawić kapłana, czyli uświęcić – ponownie uświęcić – to utworzyć tę mistyczną sieć. Każda jej zdobycz to światło, które się dołącza do waszej wiecznej korony. Pozostań w pokoju.

Ciężko jest wytłumaczyć komuś, kto nie zna dobrze nawet przykazań dekalogu, co jest grzechem, a co nim nie jest. Pewnemu znajomemu powtarzam, że życie z inną kobietą jest grzechem. On mi odpowiada, że jego żona też znalazła sobie kogoś innego. Oboje nie mają do siebie żalu, pretensji i są zadowoleni z powstałej sytuacji. Dziwią się mi i złoszczą, gdy mówię im o grzechu oraz że nie mogą sami decydować co jest grzechem, a co nie. Odpowiadają, że to nie grzech, bo nic złego nie robią.
Podobnie tutaj. Przekonać kogoś kto wspiera suspendowanego kapłana, że popełnia grzech to wręcz niemożliwe. Jego osobista sympatia do któregoś suspendowanego kapłana jest miarą czy coś jest grzechem czy nim nie jest.