299. Przyjmuję rozważania wielu Ojców synodalnych, którzy zechcieli stwierdzić, że "osoby ochrzczone, które się rozwiodły i zawarły ponowny związek cywilny, powinny być bardziej włączane we wspólnoty chrześcijańskie na różne możliwe sposoby, unikając wszelkich okazji do zgorszenia. Kluczem duszpasterskiego towarzyszenia im jest logika integracji, aby nie tylko wiedziały, że należą do Ciała Chrystusa, którym jest Kościół, lecz aby mogły mieć tego radosne i owocne doświadczenie. Są ochrzczeni, są braćmi i siostrami, Duch Święty rozlewa w nich dary i charyzmaty dla dobra wszystkich. Ich udział może wyrażać się w różnych posługach kościelnych: trzeba zatem rozeznać, które z różnych form wykluczenia obecnie praktykowanych w dziedzinie liturgicznej, duszpasterskiej, edukacyjnej oraz instytucjonalnej można przezwyciężyć. Oni nie tylko nie muszą czuć się ekskomunikowani, ale mogą żyć i rozwijać się jako żywe członki Kościoła, odczuwając, że jest on matką, która ich zawsze przyjmuje, troszczy się o nich z miłością i wspiera ich na drodze życia i Ewangelii. Ta integracja jest też potrzebna ze względu na troskę i chrześcijańskie wychowanie ich dzieci, które muszą być uznane za najważniejsze"334.

Przeczytaj całość adhortacji to będziesz miał dowody. Ale proszę jeśli tak bardzo chcesz

297. Chodzi o włączenie wszystkich. Trzeba pomóc każdemu w znalezieniu jego sposobu uczestnictwa we wspólnocie kościelnej, aby czuł się przedmiotem "niezasłużonego, bezwarunkowego i bezinteresownego" miłosierdzia. Nikt nie może być potępiony na zawsze, bo to nie jest logika Ewangelii! Nie mam na myśli tylko rozwiedzionych, żyjących w nowych związkach, ale wszystkich niezależnie od sytuacji, w jakiej się znajdują. Oczywiście, jeśli ktoś afiszuje się z obiektywnym grzechem tak, jakby był częścią ideału chrześcijańskiego, czy chciałby narzucić coś innego od tego, czego naucza Kościół, to nie może domagać się, by uczyć katechizmu czy przepowiadać, i w tym sensie istnieje coś, co go oddziela od wspólnoty (por. Mt 18, 17). Musi na nowo usłyszeć Ewangelię i wezwanie do nawrócenia. Nawet jednak dla takiej osoby może istnieć jakiś sposób uczestniczenia w życiu wspólnoty: w pracy socjalnej, w spotkaniach modlitewnych lub w tym, co może sugerować jego osobista inicjatywa wraz z rozeznaniem duszpasterza. W odniesieniu do różnych sytuacji zwanych "nieregularnymi", Ojcowie synodalni osiągnęli ogólny konsensus, który popieram: "By podejść duszpastersko do osób, które zawarły małżeństwo cywilne, rozwiedzionych żyjących w nowych związkach, lub które jedynie mieszkają razem, obowiązkiem Kościoła jest ukazanie im Bożej pedagogii łaski w ich życiu i dopomożenie im w osiągnięciu pełni planu Boga"328, co jest zawsze możliwe z mocą Ducha Świętego.

W tym dokumencie są i poważniejesze błędy
1. Papież powołując sie na Jana Pawła II twierdzi iż stan dziewiczy nie jest wyższy od stanu małżeńskiego.
2. Kosciół katolicki z cała mocą przeciwstawia sie karze śmierci
3. Dużo dobra dla ekumenizmu stanowią małżeństwa mieszane
4. Pod pewnymi wyjątkami małżonek innej religii może przystapić do komuni
5. Ważna wprawdzie jest doktryna ale nie przeszkadza to w różnych interpretacjach
6. Rozwiedzeni w ponownych związkach nie są ekskomunikowani ale są żywymi członkami kościoła i Duch święty rozlewa w nich dary ku dobru całego kościoła

Wszystkie te twierdzenia zakrawają na jawną herezję i otwierają okna na ogromne nadużycia i deptanie Boskiego prawa. Nic dziwnego skoro nawet na uniwerstytecie Gregoriańskim uczy się kapłanów teologi protestanckiej zachwalając Hegla i Marxa.

Nauczanie kościoła powinno być takie jak przez ostatnie 1900 lat . Proste , przejrzyste i stanowcze tak aby lud jasno wiedział co jest dobre a co złe. Niestety nauczanie po soborze przestało takie być a każdy robi tak jak sam uważa za stosowne.
No ale tak miało być i dawno było zapowiedziane w proroctwach za chwile będzie wieli finał tj. całkowita śmierć kościoła zamordowanego rekami własnych kapłanów i własnego ludu.
Podnieśmy więc głowy do góry bo przybliżyło się nasze wybawienie i za chwile nastapi tryumf niepokalanego serca Maryi oraz pojawi się prawdziwy Papież , który cierpi męczeństwo na wygnaniu. On odnowi kościół i zniszczy wszelka nieprawość i położy pod stopy wszystkich swoich nieprzyjaciół.