Pojęcie intronizacji w najlepszy sposób wyjaśnia sam o. Mateo:
„Intronizacja jest to oficjalne i społeczne uznanie najwyższej władzy Serca Jezusowego nad daną rodziną chrześcijańską. Uznanie to winno być potwierdzone, uzewnętrznione i utrwalone poprzez uroczyste umieszczenie obrazu Serca Bożego na najgodniejszym miejscu w domu. Uroczystości tej towarzyszy akt poświęcenia.
On sam, Bóg miłosierdzia, powiedział, iż będąc źródłem wszelkich błogosławieństw, rozleje je obficie wszędzie tam, gdzie obraz Jego Serca będzie wystawiony jako przedmiot czci i miłości. Powiedział również: Będę panował wbrew moim wrogom oraz wszystkim, którzy Memu panowaniu będą się sprzeciwiać. Intronizacja zatem nie jest niczym innym, jak doskonałym urzeczywistnieniem wszystkich żądań Najświętszego Serca, wyrażonych w Paray-le-Monial oraz wszystkich obietnic, towarzyszących tym żądaniom. Powiadam: wszystkich żądań, gdyż najwyższym celem całego apostolstwa intronizacji jest uświęcenie rodziny. Rodzina jako podstawowa komórka społeczna ma być pierwszym, żywym tronem Króla Miłości. Chcąc przeobrazić i ponownie ocalić świat, trzeba sprawić, aby Boże przyjście na ziemię trwało nieprzerwanie, aby Emmanuel, Jezus Ewangelii, mieszkał i królował wśród nas. Aby to osiągnąć, trzeba zdobyć społeczeństwo począwszy od jego podstaw, słowem, trzeba odnowić rodzinę chrześcijańską. Rodzina, to niejako sprawdzian wartości i tężyzny narodu. Ile warta rodzina, tyle wart naród.”
„Słowo Wcielone rozpoczęło Odkupienie świata w Nazarecie, na łonie Najświętszej Rodziny. Stąd WNIOSEK , że jeśli społeczeństwa chcą dostąpić odkupienia muszą powrócić do Nazaretu. Oglądaliśmy straszliwe obrazy spustoszenia i ruiny świątyń po działaniach wojennych. Widok był wstrząsający. Otóż zrujnowanie rodziny chrześcijańskiej jest złem o wiele większym... Rodzina jest świątynią świątyń. Świata nie ocalą wspaniałe, z granitu wzniesione kościoły, lecz tylko Nazaret, czyli prawdziwie chrześcijańskie rodziny. To rzecz całkiem zrozumiała. Rodzina jest źródłem życia, jest pierwszą szkołą dziecka. Jeśli to źródło życia narodowego jest zatrute, wówczas naród zginie. I dlatego pragniemy zaszczepić w rodzinach wiarę i miłość Serca Bożego. Gdy Chrystusa zaszczepimy w korzenie, wnet całe drzewo stanie się Chrystusowym. W intronizacji Zbawiciel przychodzi upomnieć się o swoje miejsce w rodzinie, jak niegdyś, pod wieczór, w czasie swych apostolskich wędrówek przybywał w gościnę do Betanii. Przychodzi i upomina się o miejsce zaszczytne, bo jest Królem, i powinien panować w każdej rodzinie, by w ten sposób zapanować wnet nad ludzką społecznością; upomina się o miejsce poufne, zażyłe, bo jest Przyjacielem, który pragnie panować Sercem i Miłością. Intronizacja zatem - to Emmanuel, to Jezus Ewangeliczny, mieszkający i żyjący wśród nas.”
Istotę intronizacji w doskonały sposób oddaje już sama nazwa dzieła.„Intronizacja" znaczy bowiem dosłownie: wprowadzenie kogoś na tron, obranie go za króla, za panującego. Z tego powodu trudno było WYBRAĆ lepszą nazwę, jak intronizacja. Ten wyraz rzeczywiście doskonale określa ceremonię zewnętrzną, wskazuje cel tej ceremonii i już samym brzmieniem budzi ideę tronu, rzeczywistego panowania. Intronizować Serce Jezusa w rodzinie, to znaczy oświadczyć, że nasz Pan Jezus Chrystus będzie w niej Królem, że od niej będzie odbierał jako Król cześć i uszanowanie, że wszyscy członkowie rodziny będą Mu doskonale posłuszni. „On żąda tego od nas - pisał o. Mateo -albowiem ma do tego bezwzględne prawo, jako Bóg i jako Zbawiciel. Żąda On tego od nas jako pociechy dla Swego Boskiego Serca. Żąda On tego od nas, bo chce czynić nam dobrze; przecież nikt nie miłuje nas więcej od Niego”
Chrystus jest Królem miłości i - jak Sam to oświadczył św. Małgorzacie Marii -chce, aby Jego Serce, to jest miłość Jego panowała nad światem i rządziła nim. Serce - to symbol miłości. Miłość Serca Jezusowego chce panować nad jednostkami, rodzinami, narodami i państwami, aby nas uczynić szczęśliwymi już tu na ziemi. Ta królewskość miłości jest - jak pisał o. Mateo w okólniku z 27 grudnia 1917 r. - treścią całego dzieła.
Zasady, na których opiera się dzieło Intronizacji można sprowadzić do pięciu następujących:
1. Jezus Chrystus jest Królem zarówno osoby, jak rodziny i społeczeństwa, stąd: królewskość Jezusa Chrystusa. Królewskość Jezusa Chrystusa
2. Jezus Chrystus jest Królem przez Swoją miłość, stąd: królewskość Najświętszego Serca. Królewskość Najświętszego Serca Jezusa
3. Ta królewskość jest dziś powszechnie wzgardzona i znieważona, stąd: królewskość odrzucona. Królewskość nieuznana
4. Intronizacja jest doskonałym środkiem naprawienia tych zniewag i przywrócenia najwyższych praw Najświętszego Serca, stąd: królewskość uznana i przywrócona. Królewskość uznana i przywrócona
5. Ta praktyka jest całkowitym wypełnieniem wszystkich żądań Najświętszego Serca, objawionych św. Małgorzacie Marii, stąd: królewskość upragniona i wymagana przez Najświętsze Serce. Królewskość upragniona i wymagana przez Najświętsze Serce Jezusa

Intronizacja Najświętszego Serca Jezusa w ujęciu jego założyciela
Dzieło Intronizacji Najświętszego Serca Jezusa w ujęciu jego założyciela - o. Mateo Crawley-Boevey SSCC