Pobudka szósta
Przez grzech śmiertelny wyrządza człowiek wzgardę samemu Bogu
Kto popełnia grzech ciężki, gardzi Bogiem, bo nie tylko staje się własnością diabła sprawiedliwym wyrokiem Boga, ale on sam dobrowolnie i świadomie oddaje się diabłu.
Powiada św. Grzegorz Nazjanzeński: Po co my oskarżamy diabła i wszystko złe jemu przypisujemy, kiedy przecież my sami swym grzesznym życiem oddajemy się pod jego panowanie.
Na siebie się tedy gniewaj, albo przynajmniej w pierwszym rzędzie na siebie, albowiem od nas pochodzi ogień, od złych duchów tylko płomień.
Św. Augustyn powiada: Każdy, kto grzech popełnia, duszę swoją diabłu sprzedaje i to za odrobinę rozkoszy doczesnej.
Skarżył się o to Pan Jezus przed św. Brygidą: "Oto jestem zapomniany, zlekceważony, wzgardzony i sponiewierany, jako król ze swego królestwa wyzuty, a na moim miejscu mój nieprzyjaciel szatan posadzony i czcią otoczony. Chciałem panować w duszy człowieka i po sprawiedliwości jestem jego panem i królem, bom go stworzył i odkupił …More

Pobudka piąta
Przez grzech śmiertelny staje się człowiek obrzydliwym w obliczu Boga i Świętych
Jakikolwiek grzech śmiertelny czyni duszę w oczach Bożych i w oczach Jego Świętych niewymownie szpetną, powiedzieć trzeba obrzydliwą. Gdyby ją sam człowiek zobaczył, z obrzydzenia musiałby zaraz skonać. Powiada św. Bazyli, że dusza w grzechu jest szatanem; szatan dla jednego grzechu, który może jest mniejszy od naszych grzechów, jest jednak nad wszelki wyraz obrzydliwy. Pan Jezus powiedział do św. Brygidy: "Dobrze pamiętam, coś powiedziała, gdym ci na moment pokazał szatana w jego właściwej postaci; powiedziałaś wtedy: wolałabym do końca świata chodzić po rozpalonych węglach, aniżeli szatana drugi raz zobaczyć". Potem pokazał jej jeszcze Pan Jezus, że pomiędzy innymi karami, jakie ponoszą potępieni w piekle, jest także widok szatana; ten widok sprawia, że wszystkie inne kary tym cięższe dla nich się stają.
To znowu powiedział jej Pan Jezus te słowa: "Wiedz o tym, że gdyby ludzie wiedzieli, jak …More

Pobudka czwarta
Przez grzech śmiertelny człowiek staje się niewolnikiem szatana
Człowiek powinien unikać grzechu śmiertelnego, albowiem popełniając grzech taki staje się niewolnikiem szatana. Tertulian powiada: "Grzesznik oddaje się sam szatanowi jakby jakiemu oprawcy". Gdy bowiem przez grzech traci łaskę poświęcającą, dusza jego dla Boga umiera. Tak uczą św. Augustyn, św. Bazyli i inni Ojcowie Kościoła. Bóg wtedy oddaje go jako sędzia sprawiedliwy w ręce szatana, aby był jego niewolnikiem. Dlatego św. Paweł mówi o tych, którzy przy pomocy łaski Bożej oczyścili się z grzechów, że zostali wyrwani z mocy ciemności, a policzeni zostali między syny Boże.
Grzesznik przez swoje grzechy staje się bardziej własnością szatana, aniżeli człowiek opętany, który nie ma na sumieniu grzechu ciężkiego. Gdy bowiem szatan opęta człowieka wolnego od grzechu ciężkiego, nie może szkodzić jego duszy, ma tylko władzę nad jego ciałem, może za dopuszczeniem Bożym dręczyć tylko jego ciało, a tymczasem duszę …More

Pobudka trzecia
Grzech śmiertelny bardziej plami duszę aniżeli jakikolwiek brud może skalać nasze ciało
Jakikolwiek grzech śmiertelny tak szpeci duszę i tak obrzydliwą czyni ją w obliczu Boga, że nie ma w tym doczesnym życiu żadnej plamy, żadnej obrzydliwości nie wiedzieć jak cuchnącej, która by mogła iść w porównanie ze szpetnością grzechu śmiertelnego. Sam Bóg niektórym wybranym sługom swoim raczył pokazać szpetność grzechu śmiertelnego. Św. Katarzyna Sieneńska, widziała jak anioł zasłaniał sobie oczy na widok przechodzącej osoby, grzechem śmiertelnym nieczystości obciążonej. Podobne widzenie miał także inny sługa Boży.
Św. Franciszka Rzymianka, gdy się znalazła w bliskości osoby grzechem nieczystości skalanej, tak nieznośny fetor odczuwała, że się musiała od niej ze wstrętem odwrócić; im kto bardziej w nieczystości był pogrążony, tym większy fetor odczuwała św. Franciszka. Razu pewnego musiała przechodzić około domu, w którym mieszkały nierządnice; wtedy tak nieznośny uczuła fetor, …More

Pobudka druga
Przez grzech traci się prawo do szczęśliwej wieczności
Przez każdy grzech śmiertelny traci się prawo do wiecznej szczęśliwości w królestwie niebieskim; które by na pewno otrzymał, gdyby umarł w stanie łaski poświęcającej. Ponieważ to prawo do dziedzictwa niebieskiego jest daleko zacniejsze od prawa, które by ktoś posiadał do dziedziczenia wielkiego majątku, zacniejsze nawet to prawo do nieba od największego majątku jako własność już posiadanego, chociażby ten majątek dawał mu tysiące dochodów, bo dobra łaski Bożej są wyższe od dóbr całego świata, jak to poucza św. Tomasz z Akwinu. Gdyby więc kto przez popełnienie jakiegokolwiek grzechu ciężkiego narażał się na utratę tego wielkiego majątku, bo np. po grzechu sąsiad jego miałby mu prawo zabrać ten majątek, albo gdyby ten majątek przez grzech uległ zniszczeniu, z pewnością nigdy by grzechu śmiertelnego nie popełnił, a gdyby przypadkiem w grzech ciężki popadł i majątek utracił, taki ogarnąłby go smutek, żeby ani zasnąć nie mógł. …More

CZĘŚĆ PIERWSZA
O pobudkach do unikania grzechu śmiertelnego
––––––
Pobudka pierwsza
Przez grzech śmiertelny wyrzucamy Boga z naszej duszy
Każdy, chociażby najmniejszy grzech śmiertelny, nawet tylko myślą popełniony lub spojrzeniem nieskromnym usuwa z duszy Boga, który przedtem w niej mieszkał, jako jej oblubieniec okazując jej swoją miłość i mieszkał w niej jako w swym przybytku nader sobie miłym. Kto bowiem jest wolny od grzechu śmiertelnego, przez łaskę poświęcającą jest uczestnikiem Boskiej istoty, a przez dobre uczynki, przez przystępowanie do św. Sakramentów, jak to uczy św. Paweł, św. Ignacy męczennik, św. Cyprian, wysługuje sobie samego Boga. Gdy znowu człowiek grzech ciężki popełnia, nie tylko traci łaskę poświęcającą, która jest darem nadprzyrodzonym duszę ogarniającym, ale traci i Boga, który istotnie i osobiście w jego duszy mieszkał jako przyjaciel i oblubieniec. Tak pouczają teolodzy za św. Tomaszem z Akwinu i Ojcowie Kościoła, których zdania teolodzy przytaczają. Gdybyś …More

żródło z pisma"Miłujcie się"
Bruno Cornacchiola całym sercem zwalczał Kościół katolicki, uważając go za synagogę szatana. Ze szczególną nienawiścią odnosił się do kultu Matki Bożej, do duchowieństwa i papieża, którego planował zabić. 12 kwietnia 1947 r. objawiła mu się Matka Boża i to był początek jego nawrócenia.
W CIEMNOŚCIACH NIEWIARY
Bruno Cornacchiola urodził się w 1913 r. w stajni na przedmieściach Rzymu, ponieważ w tak skrajnym ubóstwie mieszkali jego rodzice. Został ochrzczony dopiero po powrocie swego ojca z więzienia. Dorastał i wychowywał się w bezbożnym środowisku rzymskich slumsów, w których mieszkali prawie sami kryminaliści i prostytutki. Imiona Boga, Chrystusa i Matki Bożej słyszał tylko wtedy, gdy dorośli przeklinali albo bluźnili. W domu Brunona trwały nieustanne kłótnie, przekleństwa i bicie dzieci. Starsze z nich na noc uciekały z domu, aby móc się spokojnie przespać. Bez butów, w podartym ubraniu, zawszony Bruno chodził spać na schodach Bazyliki św. Jana na Lateranie. …More

Maryja Pogromicielka szatana.
Święty Ojciec Maksymilian Kolbe w jednej ze swoich konferencji ascetycznych do braci franciszkańskiej nauczał:
Ojcowie Kościoła mówią, że Pan Bóg wystawiając aniołów na próbę odsłonił im człowieczeństwo Jezusa Chrystusa i zapowiedział, że będą się musieli kłaniać Bogu – Człowiekowi. Jeżeli On objawił aniołom człowieczeństwo Pana Jezusa, musiał też odsłonić postać Matki Bożej jako zwykłego stworzenia, które będzie ich Królową. Duchowi czystemu, ale pysznemu, zdawało się to niemożliwe. Zbuntował się i strącony został w przepaść piekielną. Od tego czasu zaczyna się nienawiść szatana ku Niepokalanej.
To było okazją, że on stracił niebo. Nie chciał służyć, chciał sam sobie zrobić niebo. Tymczasem zapomniał, że co miał, od Boga było. Szatan jest utwierdzony w swojej złości i dlatego i innych pragnie pozbawić tego szczęścia, które sam utracił. Trzeba ufność w Niepokalanej położyć, nie ufać sobie. Prośmy Matkę Najświętszą, byśmy się coraz bardziej Jej stawali.
Jak …More