BN 2013-07-19 07:13:02
Najpiękniejszy erotyk jaki znam to ten z Biblii: Pieśń Nad Pieśniami. Cudownie ukazuje relacje kobieta-mężczyzna.

ks. Paweł Leks, SCJ
UWAGA 17. Gdzie zmysł i analogia wiary?

Mówienie o PnP, iż jest „najlepszym podręcznikiem Ars Amandi” jest zniewagą wyrządzoną Bogu, Pismu świętemu oraz zmysłowi i analogii wiary Ludu Bożego!

Czyżby Autor sięgnął po taką interpretację Słowa-Bożego-Pisanego głównie ze względu na chwytliwość komercyjną przedstawionej swojej opinii, która nie może być opi-nią Kościoła Chrystusowego?

...
Całkiem odrębnie wypada nawiązać do paragrafu, w którym Autor wyraża się o Księdze Starego Testamentu „Pieśni nad Pieśniami” (str. 19-21). Jeśli Autor nie ma należytego przygotowania biblijnego i nie przestudiował całokształtu Bożej ‘Oblubieńczo-Małżeńskiej’ Miłości do swego Ludu, powinien był wstrzymać się od oceny na temat Księgi PnP. Księga ta jest tylko jedną spośród szeregu innych Ksiąg Słowa-Bożego-Pisanego, przedstawiających Bożą Miłość do swego Żywego OBRAZU: mężczyzny i kobiety – w kategoriach oblubieńczej miłości ludzkiej. PnP nie można w żaden sposób nazwać podręcznikiem ”ars amandi”. Jest ona wyrazem Bożej Miłości nader często ranionej – przez chroniczne zdrady oraz brak wzajemnej miłości ze strony człowieka. Z obawy przed prymitywną, naturalistyczną interpretacją tej Księgi wahano się w okresie ST, czy wchodzi ona istotnie w skład Pisma świętego. Mimo to również Tradycja Judaizmu uznała ostatecznie, iż jest ona Słowem-Bożym-Pisanym i wchodzi w skład Ksiąg Proto-Kanonicznych. Sam ten fakt musi pochodzić z Bożego Objawienia, bo sam tylko Bóg ujawnia, że – i które spośród pism literatury światowej nie tylko zawierają Słowo Boże, ale nim rzeczywiście są.

Nie jest niczym dziwnym, że interpretacja przedstawionych w PnP odniesień miłosnych oscylowała w ciągu wieków od nawiązań do czysto ludzkiej miłości pomiędzy dwojgiem zakochanych – po mistyczne odniesienia Boga-Miłości do Ludu swego Wybrania, względnie do poszczególnej duszy, która dostąpiła zaszczytu mistycznych Zaślubin z Bogiem. Działoby się to jeden raz więcej w ramach Bożej ‘condescensio’: zniżania się do ludzkiej mentalności. Niemniej nie może ulegać wątpliwości, że skoro PnP jest Słowem-Bożym-Pisanym, przedstawia ona zgodnie z całą Tradycją dogmatyczną tak Starego, jak i Nowego Testamentu w pierwszym rzędzie Boży Zamysł: Boga który ”Pierwszy umiłował” (1 J 4,10.19) i który czeka na odzew wzajemności ze strony swego Ludu, któremu niezmiennie ofiaruje Przymierze Oblubieńczej Miłości ze Sobą, przypieczętowane ostatecznie Darem-Siebie-Całego: Wcielonego Syna Bożego na Krzyżu Odkupienia.

Nie podejmuję tutaj dyskusji na temat szczegółów interpretacji śmiałych wyrażeń PnP. Niemniej określenie tej Księgi jako „najlepszego podręcznika ars amandi” (z jego jednoznaczną treścią) jest niestosowne i niegodne Pisma świętego. Przytoczę natomiast kompetentną wypowiedź Jana Pawła II z jego „Mulieris Dignitatem”, chociaż dotyczy ona wprost nie Księgi PnP, lecz wypowiedzi Izajasza (Deutero- i Trito-Iz). Tego dokumentu papieskiego Autor zdaje się nie znać – ku niepowetowanej szkodzie dla meritum poruszanych spraw:

„Skoro człowiek – mężczyzna i kobieta – został stworzony na obraz i podobieństwo Boga, zatem BÓG może mówić o sobie ustami Proroka, posługując się językiem istotowo ludzkim: w cytowanym tekście Izajasza [Iz 54,4-8.10] wyraz miłości Boga jest ‘ludzki’, ale miłość sama jest Boska. Jako miłość Boska ma ona charakter ‘po Bożemu’ oblubieńczy nawet wówczas, gdy zostaje wyrażona przez podobieństwo miłości mężczyzny do kobiety.
– Tą kobietą-OBLUBIENICĄ jest Izrael jako lud wybrany przez Boga, a wybór ten ma swe wyłączne źródło w bezinteresownej Bożej miłości. Taką właśnie miłością tłumaczy się przymierze, wyrażane często jako Przymierze Małżeńskie, które Bóg wciąż na nowo zawiera ze swym wybranym ludem. Przymierze jest od strony Boga trwałym ‘zobowiązaniem’, pozostaje On wierny swej Oblubieńczej MIŁOŚCI, chociaż Oblubienica niejednokrotnie okazała się niewierna ...” (MuD 23).

Warunkiem należytego zrozumienia tej papieskiej wypowiedzi, podobnie jak całej Księgi PnP i wszelkich innych fragmentów Słowa-Bożego-Pisanego dotyczących wyrazu Bożej Miłości – Stworzycielskiej i tym bardziej Odkupieńczej, jest głębsze poznanie analogii bytu, jak i rzeczywistości sprawianej przez Ducha Świętego, czuwającego nad poprawnością rozumienia depozytu wiary: analogii wiary, oraz zmysłu wiary. Te jednak rozważania oddaliłyby zanadto od uwag na temat przesłania Autora, wyrażającego się o Słowie-Bożym-Pisanym w jego Księdze PnP.

Artykuł z Katolickiego serwisu Deon
www.deon.pl/…/art,40,seks-jakiego-nie-znacie.html

Seksualności nie powinniśmy się wstydzić. Udany seks w małżeństwie - to jeden z elementów drogi do świętości - mówi ojciec Ksawery Knotz.

Udany seks w małżeństwie - to jeden z elementów drogi do świętości - mówi ojciec Ksawery Knotz.
A co to znaczy „udany seks” lub „nieudany” w pojeciu ojca Knotza ? A jak „nieudany” to nie prowadzi do swietosci?Czy swietosc liczy sie „jakoscia” a moze iloscia osiagnietej satysfakcji fizycznej (szczytowania) ? Wyklady tego ojca sprowadzaja milosc malzenska do katogerii „uprawiania udanego seksu” i na tym polega szkodliwosc takich „wykladow”.Potocznie seks –to tylko plciowosc...plec miewaja tez zwierzeta... Wiec okreslanie milosci malzenskiej –ktora jest blogoslawiona, mianem udanego lub nieudanego seksu -mieszajac do tego droge do swietosci - jest nie na miejscu, w ustach tego duchownego.

Seks jest morderstwem na ciele i duszy, jeżeli jest połączony z pigułką antykoncepcyjną lub innym środkiem zapobiegającym ciąży.

Seks jest morderstwem w sensie dosłownym, jeśli kończy się aborcją.

Seks jest niebezpieczną zabawką.

Samo słowo seks jest zaprzeczeniem miłości i redukuje akt małżeński do prostej kopulacji.

cd. "3. Czy nieczystość jest poważnym grzechem?"
Nieczystość jest nader poważnym grzechem w oczach Boga i ludzi, gdyż zniża człowieka do poziomu nierozumnych zwierząt, pociąga do wielu innych grzechów i wad, a także przynosi najstraszniejsze kary zarówno w życiu doczesnym jak i przyszłym."

O. Knotz całkiem inaczej rozumie 6 i 9 przykazanie.

BN 2013-07-18 22:42:19
Papieska Rada ds. Rodziny, Vademecum dla spowiedników

8. Z pewnością pozostaje zawsze ważną zasada, także w odniesieniu do czystości małżeńskiej, że lepiej jest pozostawić penitentów w dobrej wierze, w przypadku błędu pochodzącego z ignorancji subiektywnie niepokonalnej, gdy przewiduje się, że penitent, choć usposobiony pozytywnie do życia według wiary, nie zmieniłby swego postępowania, co więcej, wszedłby na drogę grzechu formalnego; jednak także i w tych przypadkach, spowiednik powinien dążyć do tego, by przez modlitwę wezwania i zachęty, przybliżać coraz bardziej takich penitentów do (właściwego) uformowania sumienia i do przyjęcia nauczania Kościoła, i aby zaakceptowali w swoim życiu Boży plan, także w zakresie tych wymagań.

Z Katechizmu Piusa X:
"1. Czego zakazuje szóste przykazanie Boże: "Nie cudzołóż"?
Szóste przykazanie Boże: "Nie cudzołóż" zakazuje wszystkich uczynków, a nawet spojrzeń i słów, które sprzeciwiają się czystości. Przykazanie to zakazuje również niewierności małżeńskiej.
2. Czego zakazuje dziewiąte przykazanie Boże: " Nie pożądaj żony bliźniego twego"?
Dziewiąte przykazanie Boże wyraźnie zakazuje wszelkich pożądań przeciwnych wierności, którą ślubowali sobie małżonkowie przy zawieraniu małżeństwa, a ponadto zakazuje wszelkich zawinionych myśli lub pragnień, które są zakazane w szóstym przykazaniu Bożym."

Stefanku do poczytania

Etyka seksualna
Paweł VI, Encyklika HUMANAE VITAE
Katechizm Kościoła Katolickiego VI przykazanie
Deklaracja o niektórych zagadnieniach etyki seksualnej PERSONA HUMANA
Papieska Rada ds. Rodziny, Vademecum dla spowiedników
Dokumnet o sterylizacji Quaecumque sterlizatio (1975)