Wraz z całym światem chrześcijańskim uciekniemy się zatem do Różańca i pełni ufności złożymy u stóp Maryi, depczącej głowę węża, Matki wszystkiego, nasz program walki, który poznaliśmy w szkole Piusa XI. Dawno porzuciliśmy modny przesąd, jakoby świat można odmienić za pomocą ognistych tylko haseł, czy to liberalnych, czy katolickich. Od 2000 lat Bóg uczy nas pokory. A dziś jest tak jakby u początku świata. Z nicości naszej niemocy Bóg stwarza nowe czasy, których czekamy.
ks. Robert Mader

Braminizm, buddyzm, judaizm, islam, a nawet pewnego rodzaju katolicyzm funkcjonują w relacji od człowieka do Boga. Natomiast chrześcijaństwo jest czymś, co zstępuje z góry, od Boga (i to także aktualnie). To jest abc teologii fundamentalnej (wykładanej kilkadziesiat lat temu i obecnie w seminariach duchownych). Eliasz nabija się z proroków Baala właśnie dlatego, że ich religia jest ograniczona do relacji człowiek - Bóg.
Chrystus jest Tym, "który przychodzi". Zredukowanie wiary do zasad, nauk i rytów jest... rozwodem z Bogiem żywym. "Syn Człowieczy jest Panem szabatu".

Kościół jest podobny do małżeństwa. Jeśli małżonek jest daleki, małżeństwo takie jest niewiele więcej warte od małżeństw naturalnych (pogańskich itp). Na nic trzymanie się zasad, "niezmiennej nauki" i tym podobnych. Tak myślę i takie jest moje - i bliskich mi osób - doświadczenie. Małżonek bliski jest ważny dla katolika, bo Słowo Boże mówi, że "nieprzyjaciółmi człowieka są jego domownicy", a Papież powiada, że kto nie kocha nieprzyjaciół (lub przynajmniej za nich nie modli się) nie jest chrześcijaninem.
Owszem, można kochać małżonka, który jest w Ameryce (albo w XVII wieku). Spotkałem nawet ludzi, którzy coś takiego przez całe życie praktykują , ale czy to jest chrześcijaństwo (czy tylko katolicyzm)  ? Tu można mieć różne zdania, bo okoliczności życia bywają rozmaite, ale bez przyjmowania darów Bożych i otwartości na nie każdego dnia , nie ma nawrócenia i owe "stany wyższej konieczności" żadnych szans nie mają na to by ustały.