ard — 2013-01-05 14:41:03
Jednak każdy wierzacy powinien czytać Pismo Św. ale nie w celu interpretacji jego, ale dlatego, aby poddać się działaniu Mocy Słowa Bożego. Mamy i powiniśmy, czytać i słuchać Piśmio Św. po to aby Bóg mógł przemieniać nasze serca.

Mądrość serca jest czym inna niż mądrość rozumu.
Najlepszym przykładem takiej mądrości jest Maryja, która rozważała Słowo Boże w swoim sercu.
=====================================
.....czytając Pismo Święte bez wsparcia i nauczyciela-kapłana Kościoła Katolickiego -każdy człowiek automatycznie staje się schizmatykiem na wzór protestantów.

Slawek — 2013-01-05 14:36:46:
Bądźcie zawsze posłuszne we wszystkim, w czym nie ma obrazy Boga. "Jezus stał się posłusznym aż do śmierci"
Nie Jezus, tylko nasz Pan Jezus Chrystus, który zachował posłuszeństwo aż do smierci Bogu samemu a nie Sanhedrynowi.
Konstytucja Cum ex apostolatus Pawła IV Papieża.
2. Po odbyciu dojrzałego namysłu nad tymi kwestiami, wraz z naszymi czcigodnymi braćmi, kardynałami Świętego Kościoła Rzymskiego, za ich radą i jednomyślną zgodą, mocą naszej władzy apostolskiej przyjmujemy i odnawiamy wszystkie razem i każdą z osobna ekskomunikę, suspensę, interdykt, konfiskatę oraz wszelkie inne wyroki, cenzury i kary nałożone przez któregokolwiek z naszych poprzedników, papieży rzymskich, albo przez osoby uważane za takich (również wydane na mocy ich listów prywatnych), czy też przez święte Sobory uznane w Kościele Bożym, a także zawarte w dekretach i postanowieniach świętych Ojców, albo w jakichkolwiek świętych kanonach, konstytucjach i zarządzeniach apostolskich wydanych i ogłoszonych przeciwko heretykom bądź schizmatykom. Nakazujemy ponadto, aby były one na zawsze zachowywane, a jeżeli nie obowiązują obecnie, to aby zostały przywrócone. Prócz tego chcemy i postanawiamy, aby w każdy z tych wyroków, cenzur i kar popadli wszyscy, którzy dotychczas odpadli od wiary katolickiej, bądź wpadli w jakąkolwiek herezję, czy też popadli w stan schizmy, albo ją wzbudzili, czy też zostali pochwyceni na takim uczynku, bądź go wyznali, albo został im udowodniony, a także ci (oby Bóg zechciał do tego nie dopuścić przez swą łaskawość i w całej swej dobroci), którzy w przyszłości od wiary odpadną, albo wpadną w herezję, popadną w stan schizmy, wzbudzą schizmę, czy też będą pochwyceni i okaże się, że odpadli, wpadli, popadli, wzbudzili czy też byli pochwyceni, bądź też wyznają taki fakt, albo będzie im udowodniony, niezależnie od ich stanu, stopnia, porządku, położenia i godności, nawet gdyby cieszyli się godnością biskupa, arcybiskupa, patriarchy, prymasa, albo jakąś inną większą godnością kościelną, albo gdyby posiadali zaszczyt bycia kardynałem czy też urząd legata Stolicy Apostolskiej w jakimkolwiek miejscu, zarówno na stałe, jak i na pewien czas, a także gdyby cieszyli się władzą czy też zaszczytem świeckim hrabiego, barona, markiza, księcia, króla i cesarza.

W kościołach protestanckich jest tak. Tam każdy ma prawo interpretować Pismo Św. według tego, jak je zrozumiał. Opierają się tylko i wyłącznie na swoim rozumie. W praktyce taka swobodna interpretacja Pisma Św. doprowadza do dużych różnic w rozumieniu Pisma nawet w jednym zborze. Stąd i kościoły protestanckie nieustannie dzielą się i powstają coraz to nowe wspólnoty.

W naszym kościele katolickim od poprawnej interpretacji Pima Św. i Objawienia, które dał nam Bóg jest Nauczycielski Urzad Kościoła inaczej Magisterium Kościoła.

Jednak każdy wierzacy powinien czytać Pismo Św. ale nie w celu interpretacji jego, ale dlatego, aby poddać się działaniu Mocy Słowa Bożego. Mamy i powiniśmy, czytać i słuchać Piśmio Św. po to aby Bóg mógł przemieniać nasze serca.

Mądrość serca jest czym inna niż mądrość rozumu.
Najlepszym przykładem takiej mądrości jest Maryja, która rozważała Słowo Boże w swoim sercu.

Bezwarunkowe posłuszeństwo Chrystusowi .papieżowi oraz wszystkim tym hierarchom ,którzy to posłuszeństwo utrzymują .Tą kolejność rzeczy właśnie wyjaśnia ten dokument:
Podmiotem posłuszeństwa jest sam Bóg.

Wiara w Niego jest fundamentem posłuszeństwa.

Posłuszeństwo w wymiarze ludzkim ma swoje granice.
Papież Paweł VI mówił wyraźnie o tych granicach.

Pierwszą jest posłuszeństwo Bogu, a główną bazą tego posłuszeństwa tu na ziemi jest Ewangelia.

Drugą granicą jest nauczanie Kościoła (papież, dokumenty soborowe, nauczanie świętych).

Trzecią granicą jest pozytywne prawo ustanawiane przez Kościół zwane Prawem kanonicznym.

Czwartą granicą posłuszeństwa w Kościele jest przełożony (biskup, przełożony zakonny, proboszcz, kapłan).

W czwartym przypadku można odmówić posłuszeństwa przełożonemu jeśli narusza on jedną z tych trzech powyższych granic lub wchodzi we współpracę z wrogami Kościoła. —

Tak obecnie ma sie w Kościele rzecz, ze sluchasz niby prawowitej władzy Kościoła, a ta ci nakazuje uczestniczyć we wspolnych modłach z wrogami KK czyli zydami, protestantami i innymi sektami oraz róznymi innymi innowiercami w ramach tzw ekumaniactwa. Czy wtedy myslisz ze nie masz grzechu, bo ci tak nakazano? Bzdura, jest grzech i to śmiertelny bo uderzajacy w I Przykazanie Dekalogu, które to zostało ustanowione przez samego Stwórcę zanim był Kościół. Kościol nie ma władzy dla zmiany Bożych praw.
Dzień fałszywej religii antychrysta czyli judaizmu, zaplanowano w Polsce na 17 stycznia.

Do Gruhusa:Posłuszeństwo(Z Duchowego Testamentu św. Kolety)

Ukochane córki, poznajcie wasze święte powołanie, wielką godność i właściwą wam doskonałość. Nieznajomość bowiem jest bardzo szkodliwa, a znajomość wielce owocna. Poznajcie więc, dokąd wchodzicie przez bramę Bożego natchnienia i pełnego miłości powołania. Nasz słodki Zbawiciel mówi: "Nikt nie może przyjść do Mnie, jeżeli go nie pociągnie mój Ojciec" przez swoje natchnienie. Owo błogosławione wejście na żyzne pole ewangelicznej doskonałości, to wyrzeczenie się świata, ciała i własnej woli. Błogosławiony Jezus, narodzony z Dziewicy, tak bowiem powiada: "Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie i niech weźmie krzyż swój", nie pomijając pokuty za popełnione grzechy, aby nie dopuścić do obrazy Boga i aby skuteczniej trwać w Jego łasce.
Rozważcie więc, ukochane córki, że bez własnych zasług zostałyście powołane do doskonałego posłuszeństwa. Bądźcie zawsze posłuszne we wszystkim, w czym nie ma obrazy Boga. "Jezus stał się posłusznym aż do śmierci". Nie wystarczy być posłusznym do czasu lub w niektórych tylko sprawach. Posłuszeństwo należy okazać we wszystkim, co nie sprzeciwia się Bogu, duszy i świętej Regule. Nie stawiajmy naszych sądów wyżej od sądów naszych przełożonych; prawdziwa bowiem mądrość polega na poddaniu się Jezusowi i Jego Najsłodszej Matce, Dziewicy. Kto jest prawdziwie posłuszny, ten wszystko, co czyni, czyni po prostu dla Boga i na nic nie zważa, jak tylko na prawdziwe posłuszeństwo, i to z takim szacunkiem, jak gdyby polecenie otrzymał z ust samego Jezusa, tym bardziej, że łatwiej jest wykonać polecenie wydane na sposób ludzki. Pokorne posłuszeństwo jest bardzo cenne w oczach Bożych, gdyż z nieposłuszeństwa rodzi się wiele zła. Większą wartość posiada jedna modlitwa człowieka posłusznego, niż sto tysięcy modlitw człowieka nieposłusznego. Jeśli będziemy Bogu posłuszne, to i On was wysłucha.
Oprócz wyrzeczenia się siebie, Pan nasz pragnie, abyśmy dźwigały swój krzyż. Na tym polega nasz ślub świętego ubóstwa. Krzyż jest wtedy ciężki, gdy cokolwiek pragniemy posiadać oprócz Tego, który na własnych ramionach niósł swój krzyż i raczył na nim umrzeć. Ukochane córki, miłujcie, miłujcie tę wspaniałą cnotę za przykładem Jezusa Chrystusa, chwalebnego Ojca naszego świętego Franciszka i naszej świętej Matki Klary. Bądźcie zadowolone wśród swych niedostatków, abyście za pomocą tego ubóstwa, które obiecałyście dobrowolnie zachować, mogły łatwiej osiągnąć królestwo, do którego zostałyście powołane. Żyjcie więc, ukochane córki, jak prawdziwie ubogie i takimi pozostańcie aż do śmierci, tak jak to uczynił dla nas słodki nasz Zbawiciel na krzyżu. Ponieważ zaś niewielu jest na świecie miłośników takiego ubóstwa, my posiadamy większą sposobność umiłowania go, po świętym posłuszeństwie, które wam ponad wszystko polecam.
Wiernie przestrzegajmy tego, cośmy przyrzekły. A gdy z ludzkiej ułomności w czymś uchybimy, natychmiast poprawiajmy się przez świętą pokutę, zważając na to, aby dobrze żyć i święcie umierać. Niech nas wszystkie napełni swoją pociechą Bóg wszechmogący: Ojciec wszelkiego miłosierdzia, Syn przez świętą mękę swoją i Duch Święty, źródło pokoju, słodyczy i miłości. Amen.

....gdybyś miał do wyboru słuchać Judasza czy Św.Piotra -za kim byś poszedł ?

jozef1807 — 2013-01-05 14:21:19
To posłuszeństwo winno służyć Wierze, nie zaś Wiara posłuszeństwu! Zatem w tym przypadku „trzeba słuchać bardziej Boga niż ludzi” (Dz Ap 5, 29).
=================================
...tak właśnie!

gruhus — 2013-01-05 14:14:53:
Mamy wypełniać wszystkie przykazania i nakazy i być posłuszni swoim przełożonym a Bóg to osądzi.Nie my jak kto sprawuje swoją pracę.Z Bogiem.
Bóg kłamcom nie bedzie pobłażał, kiedy na Sądzie ci się bedą tlumaczyć ze swojej niewiary, że to tak im wyszlo przez posluszeństwo przelożonym.

Herezja albo to, co w sposób oczywisty sprzyja herezjom, nie może być kwestią posłuszeństwa. To posłuszeństwo winno służyć Wierze, nie zaś Wiara posłuszeństwu! Zatem w tym przypadku „trzeba słuchać bardziej Boga niż ludzi” (Dz Ap 5, 29).

gruhus — 2013-01-05 14:14:53:
Mamy wypełniać wszystkie przykazania i nakazy i być posłuszni swoim przełożonym a Bóg to osądzi.Nie my jak kto sprawuje swoją pracę.Z Bogiem.
===================================
....MAMY BYĆ POSŁUSZNI POSŁUSZNYM !

nie zdrajcom i odszczepieńcom Chrystusa i papieża.
Podmiotem posłuszeństwa jest sam Bóg.

Wiara w Niego jest fundamentem posłuszeństwa.

Posłuszeństwo w wymiarze ludzkim ma swoje granice.
Papież Paweł VI mówił wyraźnie o tych granicach.

Pierwszą jest posłuszeństwo Bogu, a główną bazą tego posłuszeństwa tu na ziemi jest Ewangelia.

Drugą granicą jest nauczanie Kościoła (papież, dokumenty soborowe, nauczanie świętych).

Trzecią granicą jest pozytywne prawo ustanawiane przez Kościół zwane Prawem kanonicznym.

Czwartą granicą posłuszeństwa w Kościele jest przełożony (biskup, przełożony zakonny, proboszcz, kapłan).

W czwartym przypadku można odmówić posłuszeństwa przełożonemu jeśli narusza on jedną z tych trzech powyższych granic lub wchodzi we współpracę z wrogami Kościoła.

Nie ma katolika bez koscioła hmm...To jak Masoni wejda na stołek i zaczną swoje interpretacje , nie bedziemy juz katolikami? Nadal rozumiem bedziemy im słuzyć bo przeciez nie wazne jaki czlowiek skoro jest papieżem to jego mamy słuchac Rozumiem też ze nie mozemy w zaden sposob sprawdzac, czy jego slowo bedzie sie zgadzalo z Pismem, Kosciol zatsrzega sobie poddanstwo i posluszenstwo katolika hmm....no logiczne

gruhus — 2013-01-05 13:23:57:
Słowo Boże trafia bezpośrednio do serca naszego.To samo czytanie jeden odbierze tak a drugi inaczej(dlatego zdarzają się różnice poglądów to pycha że ja wiem lepiej). Zależy na jakim poziomie jesteśmy i czego oczekuje od nas Bóg.Dlatego nie wolno nam narzucać na siłę wiary i poglądów.To Bóg ma nas prowadzić swoją drogą.
==================================
.....po to właśnie mamy Kościół ,aby nas łączył w JEDNO !
nie może być tak ze na stu katolików -każdy interpretuje PŚ-te inaczej .Wykluczone !

wszyscy muszą mówić jednym głosem -tak jak Ojciec ,Syn i Duch Święty jedno stanowi .Kto chce mówić i interpretowac inaczej Słowo Boże niż Kościół -jest schizmatykiem ,heretykiem i odszczepieńcem nie mającym nic wspólnego z Kościołem Chrystusowym.

Co to ma do zdania
"...aby każdy uczył się Słowa Bożego z jednego Źródła BIBLII..."
To jest czysta herezja.

Nie ma katolika bez Kościoła. A takie opisy tu powracają i są rozświetlane przez "neony".

--
materiał:
Wszyscy jesteśmy Jednym
nadal straszy na katolickim(?) portalu.

II POKUSA

Najpierw zwróćmy tu uwagę na pewien zaskakujący szczegół. Żeby wciągnąć Jezusa w zastawioną na Niego pułapkę, diabeł przytacza Pismo Święte. Cytuje Psalm 91,11 nn, który mówi o opiece, jaką Bóg zapewnia człowiekowi wierzącemu: „Aniołom swoim da rozkaz co do ciebie, a na rękach nosić cię będą, byś przypadkiem nie uraził swej nogi o kamień". Słowa te nabierają tu dodatkowo o tyle szczególnego znaczenia, że są wypowiadane w Mieście świętym i świętym miejscu. W rzeczy samej, przytoczony tu Psalm wiąże się ze świątynią; modlący się jego słowami liczy na opiekę w świątyni, ponieważ mieszkanie Boga musi być szczególnym miejscem Bożej opieki. Gdzie człowiek wierzący w Boga miałby się czuć pewniejszy niż na świętym terenie świątyni? (Więcej na ten temat: Gnilka, dz. cyt. 88). Diabeł okazuje się znawcą pisma, który potrafi dokładnie zacytować Psalm. Cała rozmowa tej drugiej pokusy wygląda rzeczywiście jak spór dwóch uczonych w Piśmie: Diabeł występuje jako teolog - zauważa Joachim Gnilka. Władimir Sołowjow wprowadził ten motyw do swej Krótkiej opowieści o Antychryście: Antychryst otrzymuje na uniwersytecie w Tybindze honorowy tytuł doktora teologii; jest wybitnym biblistą. W ten sposób Sołowjow drastycznie wyraził swój sceptycyzm w stosunku do pewnego typu erudycji biblijnej tamtych czasów.
Nie jest to „nie" wobec naukowego wykładu Biblii, lecz wysoce zbawienne i konieczne ostrzeżenie przed możliwymi jej błędnymi drogami.
Wykład Pisma Świętego może w rzeczywistości stać się narzędziem Antychrysta. Sołowjow nie jest pierwszym, który to powiedział; jest to wewnętrzna treść samej historii kuszenia. Na bazie pozornych osiągnięć naukowej egzegezy pisano najgorsze książki, dokonujące destrukcji postaci Jezusa i demontażu wiary.
Dzisiaj Biblia jest bardzo często poddawana kryteriom tak zwanego współczesnego obrazu świata, którego podstawowym dogmatem jest twierdzenie, że Bóg w ogóle nie może działać w historii, zatem wszystko, co się odnosi do Boga, należy lokować na obszarze podmiotu. Wtedy Biblia nie mówi już o Bogu, o Bogu żywym; wtedy mówimy już tylko my sami i my decydujemy o tym, co Bóg może czynić i co my czynić chcemy lub powinniśmy. A Antychryst, z miną wielkiego uczonego, mówi nam, że egzegeza, która czyta Biblię w duchu wiary w żywego Boga i wsłuchuje się przy tym w Jego słowo, jest fundamentalizmem.
Tylko jego, rzekomo ściśle naukowa, egzegeza, w której sam Bóg nic nie mówi i nic nie ma do powiedzenia, jest na poziomie dzisiejszych czasów. Teologiczny spór pomiędzy Jezusem i diabłem jest dysputą dotyczącą wszystkich czasów na temat właściwej interpretacji Pisma, a jej podstawowym problemem hermeneutycznym jest problem obrazu Boga. Spór o interpretację jest koniec końców sporem o to, kim jest Bóg. To zmaganie się z problemem obrazu Boga, z którym mamy do czynienia w dyskusjach nad poprawną interpretacją Pisma...

BENEDYKT XVI - JEZUS Z NAZARETU