Figura Chrystusa dotarła do Poznania.

Ponad pięciometrowy posąg Chrystusa będący elementem Pomnika Wdzięczności dotarł w poniedziałek, 30 maja do Poznania i stanął na Jeżycach.

Z wikipedii:
Pomnik Wdzięczności Najświętszemu Serca Pana Jezusa w Poznaniu (nazywany także Pomnikiem Wdzięczności w Poznaniu lub pomnikiem Chrystusa Króla) – istniejący w latach 1932-1939 pomnik, będący wotum za odzyskaną niepodległość przez Polskę.

Pomnik Wdzięczności Najświętszemu Serca Pana Jezusa w Poznaniu (nazywany także Pomnikiem Wdzięczności w Poznaniu lub pomnikiem Chrystusa Króla) – istniejący w latach 1932-1939 pomnik, będący wotum za odzyskaną niepodległość przez Polskę.

Opis pomnika

Pomnik miał formę łuku triumfalnego wysokości 12,5 m i szerokości 22 m[4]. Od strony frontowej w środkowej wnęce znajdowała się wysoka na 4 m odlana z brązu figura Chrystusa, autorstwa Marcina Rożka. On również wykonał dwa medaliony nad bocznymi przęsłami. Medalion po lewej stronie przedstawiał papieża Piusa XI, a po prawej prymasa Polski Edmunda Dalbora. Stronę północną ozdabiały płaskorzeźby autorstwaKazimiery Pajzderskiej. Po lewej stronie znajdował się wizerunek rycerza w husarskiej zbroi, a po prawej żołnierza w polowym mundurze i hełmie, trzymającego karabin. W środkowej wnęce znajdowała się alegoryczna płaskorzeźba przedstawiająca trzy stany współczesnej Polski skupione pod polskim godłem. Serce znajdujące się w figurze ufundowane zostało przez katolickie matki miasta Poznania[3].

Na pomniku widniał napis: "Sacratissimi Cordi - Polonia Restituta" (Najświętszemu Sercu - Odrodzona Polska).

Zburzenie !!!

Pomnik zburzono decyzją okupującej Wielkopolskę administracji III Rzeszy w październiku 1939 roku[3]. Niszczeniem kierował osobiście Eckhardt Greiser, syn niemieckiego wielkorządcy dla Kraju Warty Arthura Greisera. Figura została natomiast przetopiona[3]. Szczątki dwóch błogosławiących palców Jezusa, ocalone przez polskich robotników, są do dziś przechowywane w poznańskim Muzeum Archidiecezjalnym[3].

Kontrowersje

Według Władysława Czarneckiego, międzywojennego architekta miejskiego, pomnik był źle ustawiony i przeskalowany (m.in. łuk triumfalny nie posiadał żadnej perspektywy urbanistycznej, co przeczyło jego formie). Prezydent Poznania, Cyryl Ratajski, proponował zamiast łuku budowę kościoła-wotum, jednak pomysł ten nie zyskał uznania kurii arcybiskupiej i komitetu budowy pomnika.

Koncepcja odbudowy

W dniu 3 lutego 2012 roku zawiązał się w Poznaniu Społeczny Komitet Odbudowy Pomnika Wdzięczności, na czele z prof. Stanisławem Mikołajczakiem Komitet chce, by Pomnik, odtwarzany ze składek społecznych, stanął ponownie w Poznaniu najpóźniej do 2018 roku, w setną rocznicę odzyskania niepodległości

Ponieważ jego pierwotne miejsce jest zajęte przez dwa inne pomniki, komitet proponuje usytuowanie pomnika wzdłuż ulicy Jana Pawła II. Propozycję nowej lokalizacji złożył Klemens Mikuła, generalny projektant otoczenia Jeziora Maltańskiego, wraz ze współpracującym z nim architektem Jerzym Gurawskim Wskazani architekci określili lokalizację przy ul. Jana Pawła II "najodpowiedniejszą", ponieważ znajduje się na osi Kopiec Wolności - Katedra, a ustawienie pomnika w postaci łuku triumfalnego "wzbogaca obrzeże Malty o element wiążący się z historią, kulturą i pamięcią przekazywaną przez pokolenia"

Zgodę na wzniesienie tzw. Pomnika Wdzięczności wyraziła Rada Miasta Poznania 18 grudnia 2012.

www.pomnikwdziecznosci.pl/o-komitecie/dokumenty/statut/

Zamówiona przez Społeczny Komitet Odbudowy Pomnika Wdzięczności w Poznaniu rzeźba to kopia pracy Michała Rożka, która znajdowała się na poznańskim placu Mickiewicza w latach 30. Pomnik uległ zniszczeniu w wyniku działań hitlerowców w 1939 roku.

Inicjatywę jego odbudowy popiera elektorat związany z Prawem i Sprawiedliwością w tym m.in. rodzice prezydenta elekta Andrzeja Dudy. Jednak władze Poznania uznały ten pomysł za sprzeczny z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Rzeźba trafiła tymczasowo do miejscowości Szczyglice pod Krakowem i znajduje się na działce autora figuryMichała Batkiewicza.

– Zamawiający figurę Chrystusa są zadowoleni z mojej pracy. Wywiązali się też ze wszystkich zobowiązań. Tylko że nie mają na razie gdzie postawić zamówionej rzeźby. To spora praca. Nie mam aż tyle miejsca w pracowni, by mogła przez długi czas zajmować mi przestrzeń, która jest mi potrzebna do wykonywania kolejnych rzeźb. Dlatego postanowiłem figurę Chrystusa postawić na swojej działce niedaleko mojego domu – tłumaczy Batkiewicz.

Na razie nie wiadomo, jaki będzie finał całej sprawy, ale według informacji, do jakich dotarła "Gazeta Wyborcza", zwolennicy budowy pomnika są w ostrym konflikcie z miejscowymi władzami, co może stanowić duży problem w kwestii przemieszczenia pomnika na plac Mickiewicza w Poznaniu.

(DK)

JUŻ JEST