Jezus naucza w przypowieściach. „...Oto przypowieść obiecana dzieciom i przedstawiona dorosłym” „To dziecko jest prawdziwym mędrcem mojego królestwa, o człowieku, który sobie przywłaszczasz sławę …Więcej
Jezus naucza w przypowieściach.
„...Oto przypowieść obiecana dzieciom i przedstawiona dorosłym”
„To dziecko jest prawdziwym mędrcem mojego królestwa, o człowieku, który sobie przywłaszczasz sławę mędrca. Pycha i chciwość zaślepiły cię do tego stopnia, że nakłaniasz je do adoracji stworzenia zamiast ofiarować ją Stwórcy i to dlatego, że stworzenie dało ci kamienie i ludzkie dzieła. A nie zastanowiłeś się nad tym, że masz klejnoty i że ja je miałem, dlatego że Bóg je stworzył. [Nie zastanowiłeś się nad tym,] że masz rzadkie zwoje, w których się znajduje myśl człowiecza, dlatego że Bóg dał człowiekowi rozum. Ten malec, który cierpi głód i chłód, który jest sam, którego dotknęły wszelkie boleści, który byłby usprawiedliwiony i otrzymałby przebaczenie, gdyby się upoił bogactwami, oto on potrafi sprawiedliwie oddać cześć Bogu za udzielenie memu sercu dobroci. On też szuka jedynej rzeczy koniecznej: miłowania Boga, poznania miłości, żeby posiadać prawdziwe bogactwa tu, w dole, i tam, w górze. Mężu, obiecałem ci, że dam ci to, co wybierzesz. Słowo króla jest święte. Odejdź więc z twoimi klejnotami i zwojami: kolorowymi kamykami i słomą ludzkiej myśli. I żyj w lęku przed złodziejami i molami, pierwszymi – nieprzyjaciółmi klejnotów, drugimi – pergaminów. Niech cię oślepią fałszywe blaski tych łusek i odczuj wstręt do słodkawego smaku ludzkiej nauki, która jest samym smakiem i nie karmi. Idź! To dziecko pozostanie przy mnie i razem będziemy usiłowali przeczytać księgę, którą jest miłość, czyli Bóg. Nie będziemy mieć pustych blasków zimnych kamieni ani słodkawego smaku słomy dzieł ludzkiej wiedzy. Ognie Ducha Wiecznego dadzą nam już tu widzenie Raju i posiądziemy Mądrość, bardziej umacniającą niż wino i bardziej pożywną niż miód. Pójdź, dziecko, któremu Mądrość ukazała swe oblicze, żebyś jej zapragnęło jako prawdziwej małżonki.”
„...Oto przypowieść obiecana dzieciom i przedstawiona dorosłym”
„To dziecko jest prawdziwym mędrcem mojego królestwa, o człowieku, który sobie przywłaszczasz sławę mędrca. Pycha i chciwość zaślepiły cię do tego stopnia, że nakłaniasz je do adoracji stworzenia zamiast ofiarować ją Stwórcy i to dlatego, że stworzenie dało ci kamienie i ludzkie dzieła. A nie zastanowiłeś się nad tym, że masz klejnoty i że ja je miałem, dlatego że Bóg je stworzył. [Nie zastanowiłeś się nad tym,] że masz rzadkie zwoje, w których się znajduje myśl człowiecza, dlatego że Bóg dał człowiekowi rozum. Ten malec, który cierpi głód i chłód, który jest sam, którego dotknęły wszelkie boleści, który byłby usprawiedliwiony i otrzymałby przebaczenie, gdyby się upoił bogactwami, oto on potrafi sprawiedliwie oddać cześć Bogu za udzielenie memu sercu dobroci. On też szuka jedynej rzeczy koniecznej: miłowania Boga, poznania miłości, żeby posiadać prawdziwe bogactwa tu, w dole, i tam, w górze. Mężu, obiecałem ci, że dam ci to, co wybierzesz. Słowo króla jest święte. Odejdź więc z twoimi klejnotami i zwojami: kolorowymi kamykami i słomą ludzkiej myśli. I żyj w lęku przed złodziejami i molami, pierwszymi – nieprzyjaciółmi klejnotów, drugimi – pergaminów. Niech cię oślepią fałszywe blaski tych łusek i odczuj wstręt do słodkawego smaku ludzkiej nauki, która jest samym smakiem i nie karmi. Idź! To dziecko pozostanie przy mnie i razem będziemy usiłowali przeczytać księgę, którą jest miłość, czyli Bóg. Nie będziemy mieć pustych blasków zimnych kamieni ani słodkawego smaku słomy dzieł ludzkiej wiedzy. Ognie Ducha Wiecznego dadzą nam już tu widzenie Raju i posiądziemy Mądrość, bardziej umacniającą niż wino i bardziej pożywną niż miód. Pójdź, dziecko, któremu Mądrość ukazała swe oblicze, żebyś jej zapragnęło jako prawdziwej małżonki.”
- Zgłoś
Portale społecznościowe
- Umieszczony
Zmień wpis
Usuń wpis
oczy_szeroko_otwarte
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
Przynosili mu również dzieci, żeby ich dotknął: lecz uczniowie szorstko zabraniali im tego. A Jezus widząc to, oburzył się i rzekł do nich: "Pozwalajcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie przeszkadzajcie im: do takich bowiem należy Królestwo Boże. Zaprawdę, powiadam wam:
Kto nie przyjmie Królestwa Bożego jak dziecko, ten nie wejdzie do niego". I biorąc je w objęcia, kładł na nie ręce i błogosławił je. …Więcej
Przynosili mu również dzieci, żeby ich dotknął: lecz uczniowie szorstko zabraniali im tego. A Jezus widząc to, oburzył się i rzekł do nich: "Pozwalajcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie przeszkadzajcie im: do takich bowiem należy Królestwo Boże. Zaprawdę, powiadam wam:
Kto nie przyjmie Królestwa Bożego jak dziecko, ten nie wejdzie do niego". I biorąc je w objęcia, kładł na nie ręce i błogosławił je.
/Mk 10, 13-16/
Kto nie przyjmie Królestwa Bożego jak dziecko, ten nie wejdzie do niego". I biorąc je w objęcia, kładł na nie ręce i błogosławił je.
/Mk 10, 13-16/
''Bracia, nie bądźcie dziećmi w myśleniu, ale
bądźcie w złem jak niemowlęta, natomiast
w myśleniu , bądźcie dojrzali''
(1 Kor; 14:20 - J )
To jest żywot anielski. Dusza bowiem dziecka
jest wolna od wszelkiej namiętności.
Swoim winowajcom nie pamięta uraz, lecz
zbliża się do nich jak do przyjaciół, jak
gdyby nic się nie stało.
Nie szuka nic więcej nad to, czego
mu koniecznie potrzeba.
Nie smuci …Więcej
''Bracia, nie bądźcie dziećmi w myśleniu, ale
bądźcie w złem jak niemowlęta, natomiast
w myśleniu , bądźcie dojrzali''
(1 Kor; 14:20 - J )
To jest żywot anielski. Dusza bowiem dziecka
jest wolna od wszelkiej namiętności.
Swoim winowajcom nie pamięta uraz, lecz
zbliża się do nich jak do przyjaciół, jak
gdyby nic się nie stało.
Nie szuka nic więcej nad to, czego
mu koniecznie potrzeba.
Nie smuci się tym ,czym my się smucimy,
jak np. utratą pieniędzy i nie cieszy się
tym , czym my jak np. rzeczami przemijającymi.
Nie zdumiewa się też pięknością ciał.
Dlatego Jezus powiedział;
'' Do takich bowiem należy Królestwo niebieskie''
Jan Chryzostom.
bądźcie w złem jak niemowlęta, natomiast
w myśleniu , bądźcie dojrzali''
(1 Kor; 14:20 - J )
To jest żywot anielski. Dusza bowiem dziecka
jest wolna od wszelkiej namiętności.
Swoim winowajcom nie pamięta uraz, lecz
zbliża się do nich jak do przyjaciół, jak
gdyby nic się nie stało.
Nie szuka nic więcej nad to, czego
mu koniecznie potrzeba.
Nie smuci się tym ,czym my się smucimy,
jak np. utratą pieniędzy i nie cieszy się
tym , czym my jak np. rzeczami przemijającymi.
Nie zdumiewa się też pięknością ciał.
Dlatego Jezus powiedział;
'' Do takich bowiem należy Królestwo niebieskie''
Jan Chryzostom.