W Związku Radzieckim nie można było kwestionować mądrości “linii partyjnej.” To dlatego, że marksistowski komunizm był postrzegany jako naukowo nieunikniony postęp rodzaju ludzkiego. Dla Marksa i Lenina “nauka była rozstrzygnięta/ustanowiona.” Dlatego każdy, kto wypowiadał się przeciwko “nauce” radzieckiego systemu musiał działać ze złymi zamiarami; musiał tak naprawdę pragnąć destrukcji; musiał chcieć ludzkiej śmierci.

Każdy, kto wyrażał opór wobec “rozstrzygniętej nauki” marksizmu-leninizmu szybko był uciszany. Często na zawsze.

Jak na ironię, jedyne 30 lat po tym, jak “nauka” marksizmu-leninizmu rozpadła się na oczach całego świata, jesteśmy świadkami odradzania się na świecie idei, że kwestionowanie “nauki” nie jest poszukiwaniem prawdy ani poprawą zrozumienia tego, co kryje się za tym co wydaje się stanowić sprzeczne dowody. Nie, tak naprawdę to chęć wyrządzenia krzywdy współbraciom.