1 lutego, Nasz dom – sanktuarium Płomienia Miłości - śladem zapisków węgierskiej mistyczki Eli Kindelmann prezentowanych na blogu vicona.pl
Pierwsza* środa miesiąca to dzień szczególnie dedykowany świętemu Józefowi, Przeczystemu Małżonkowi Najświętszej Marii Panny. Wcześnie osierocona Ela Szántó, wcześnie też założyła własną rodzinę. W wieku 17 lat poślubiła 47-letniego Karola Kindelmanna w kościele Świętego Józefa w budapesztańskiej dzielnicy Józsefváros po naszemu: 'Józefów'. Trudno o lepszego patrona dla małżeństwa i rodziny. Ta część stolicy Węgier wyrosła z osady tak nazwanej (7 listopada 1777) na cześć Józefa II syna cesarzowej Marii Teresy Habsburg, podówczas współrządcy krajów habsburskich jako cesarz Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Choć w latach sierocej tułaczki bardzo pragnęła zostać zakonnicą, nasza heroina Elżbieta spędziła resztę życia w „zakonie józefowym”: przez 16 lat jako mężatka, a pozostałe 39 jako wdowa po śp. Karolu. W swoim wdowieństwie z biegiem czasu przeistoczyła się w świecką karmelitankę (III zakonu). W jakiejś mierze odzwierciedla to historię życia Najświętszej Marii Panny: poślubiona świętemu Józefowi z rodu Dawida spędziła z nim wspólnie około 13 lat, gdyż jej Przeczysty Małżonek zmarł trzeciego dnia po powrocie do Nazaretu z odnalezionym w Świątyni 12-letnim Jezusem. W tym samym czasie odeszła do wieczności także Anna córka Fanuela i Najświętsza Wdowa Maria zgodziła się objąć, zwolnione przez tę ostatnią prorokinię Starego Testamentu, stanowisko Mistrzyni dziewic przy Świątyni Jerozolimskiej. A młodziutki Jezus Chrystus odszedł na jakiś czas do... Nieba – brzmi to zupełnie sensacyjnie, jednakże nie jest to mój wymysł lecz wiedza przekazana przez świętego Gabriela Archanioła błogosławionemu Amadeuszowi Portugalskiemu, rodzonemu bratu świętej Beatrycze da Silva, założycielki sławnego zakonu Niepokalanego Poczęcia (koncepcjonistek). Wracając nad Dunaj i konkludując ten wstęp: historia mistycznych dialogów w Budapeszcie pośrednio związana jest z Józefem II-im figuralnie typem drugiego małżonka Najświętszej Wdowy Marii, cesarza Świętego Cesarstwa Rzymskiego, czyli króla królów, ale już nie doczesnego, lecz nieprzemijającego Królestwa Bożego na ziemi. W kontekście historii tych dwóch rodzin, z Nazaretu i Budapesztu, popatrzmy na słowa Boskiej Matki do wdowy po śp. Karolu Kindelmann: Moja mała karmelitanko! Za twoim pośrednictwem chcę wyrazić bezgraniczną miłość mojego matczynego Serca oraz wypływający z niej ból, który odczuwam z powodu grożącego całemu światu niebezpieczeństwa rozpadu rodzin. Moje matczyne błaganie kieruję zwłaszcza do was i w jedności z wami pragnę ratować ziemię. Córko, tobie w szczególny sposób pozwalam dostrzec, z jaką mocą działam, by oślepić szatana. [Dziennik duchowy PM – 17 stycznia 1964] Degeneracja życia rodzinnego posuwa się obecnie w zastraszającym tempie, odkąd Szatanowi udało się opanować świat do tego stopnia, że uległe mu władze państwowe występują w roli bezwzględnych promotorów dewiacji w sferze życia intymnego i rodzinnego swoich obywateli. 60 lat temu nikomu nie śniło się o pochwalaniu sodomii, zalegalizowanemu zabijaniu nienarodzonych, chorych i starców czy okaleczenia własnego ciała, a wszystko w ramach powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego (sic!), co musiało doprowadzić do powszechnej atrofii rodziny – w ekspresowym tempie ukształtowała się cywilizacja śmierci. Sprawy zaszły tak daleko, że już nie ma na to innej rady jak tylko interwencja Nieba. Zapowiada to Jezus Chrystus w alokucji danej Eli tego samego dnia: Moja Matka zobowiązała Mnie do tego, wybłagawszy mocą swojego orędownictwa strumień wielkich łask dla rodzin, który teraz zamierza wylać na ziemie. Jak sama powiedziała, takie wylanie łask nigdy jeszcze nie nastąpiło, odkąd Słowo stało się ciałem! [Dziennik duchowy PM - 17 stycznia 1964] Narodziny Jezusa miały miejsce, gdy religia mojżeszowa zaczęła nabierać cech synagogi Szatana i trzeba było Pana Zbawiciela, aby nie tylko uchronić ją przed kompletnym upadkiem, ale żeby podnieść na wyższy poziom życia duchowego. Teraz, gdy Kościół Chrystusowy w swej postaci hierarchicznej w zastraszającym tempie nabiera cech Wielkiej Nierządnicy, co było przewidziane w Objawieniu danym św. Janowi Apostołowi, Jezus i Maria śpieszą na ratunek Świętej Ekklezji i świata dając Płomień Miłości, drugiego Pocieszyciela, aby podnieść życie duchowe Dzieci Bożych na jeszcze wyższy poziom. Dlatego Pan Jezus porównuje jego paruzję, do swojego własnego przyjścia dwa tysiące lat temu. Taka jest ranga Płomienia Miłości, Parakleta. 17 stycznia 1964, gdy Ela Kindelmann odbierała cytowane wyżej nauki z Nieba, przypadała 93 rocznica jednorazowego objawienia Najświętszej Marii Panny ponad domem Augustyna Guidecoq, szacownego obywatela Pontmain (na zdjęciu numer 17). Wystąpiła w nocnym emploi - luźna suknia a właściwie koszula, włosy owinięte czarną chustą – i do tego w sennym nastroju. Taka aranżacja objawienia wcale nie znaczy, że Dziewica została niespodziewanie wyrwana ze snu, lecz jest to zapowiedź jej domowego życia wraz z Jej wybranym małżonkiem, Augustem- Najwspanialszym Przewodnikiem „Kogutem” (= franc. Guide-Coq). Oczywiście nie chodzi o kurnik, lecz o cesarza Świętego Cesarstwa Rzymskiego, króla królów, takiego Józefa II, albo drugiego „Józefa”. Francja, Najstarsza Córa Kościoła, dopiero co straciła wówczas swojego przewodnika „koguta” (to ptak herbowy Francuzów) cesarza Napoleona III, który dostał się w do pruskiej niewoli 4 września 1870. W osobie Płomienia Miłości, drugiego Pocieszyciela, Najświętsza Panna i Wdowa zyska nowego małżonka, a Francja i świat cały króla królów. I tak owdowiała Święta Eklezja i osierocony świat odzyskają wzór życia rodzinnego w osobach nowych Monarchów Katolickich.
1 lutego 2023, 942 rocznica przeniesienia Stolicy Mądrości do Tongre przez aniołów wprost do ogrodu Pana Hektora, dziedzica tych ziem, w nocy 1/2 lutego 1081. W dniu 16 października 2015 w Bazylice Notre Dame de Tongre zainstalowano relikwie bł. Karola I Habsburga, ostatniego cesarza Austrii i Apostolskiego Króla Węgier jako Karol IV (karmelitanka Elżbieta była jego poddaną do 16 listopada 1918). Przypadała tamtego dnia 37 rocznica elekcji papieża 'De labore Solis' - Stolica Mądrości w Tongre czeka na swoje 'Słońce'.
