KATOLICY, DLACZEGO PŁACZECIE ZA SWOIM SKRADZIONYM BOGIEM, KTÓRY NIE MÓGŁ SIĘ OBRONIĆ? 
A w komentarzach ktoś napisał:
„Katolicy, dlaczego płaczecie za swoim bogiem?
Jeśli ta biała hostia, którą czcicie, jest naprawdę potężna, dlaczego się nie broniła?
Dlaczego wasz bóg nie powalił tych, którzy przyszli ją ukraść? Po co chronić Boga, który sam nie może się obronić?”
To pytanie przeszyło moje serce… i wiem, że wielu katolików też je słyszało.
Odpowiedzmy więc na nie, nie gniewem, ale prawdą.
Tak samo z Niego szydzili na Golgocie. „Jeśli prawdziwie jesteś Synem Bożym, zejdź z krzyża!” (Mt 27,40)
Ale nie zszedł. Pozostał tam, milczący, poobijany, upokorzony, ponieważ miłość wybrała poświęcenie zamiast samoobrony.
Tak właśnie walczy Bóg.
Nie dowodzi swojej boskości przemocą; objawia ją miłosierdziem.
Jest Barankiem, a nie lwem ludzkiej pychy.
Od samego początku Bóg postanowił uczynić siebie dotykalnym.
Kiedy Arka Przymierza, Jego święte mieszkanie, została zdobyta przez Filistynów (1 Sm 4), czy spadł ogień, aby ich zniszczyć? Nie. Pozwolił na to. Pozwolił, by Jego Arka została wniesiona jak trofeum do pogańskiej świątyni.
Ale co stało się później? Dagon, ich bóg, upadł twarzą do ziemi przed Arką (1 Samuela 5:3).
Kiedy ludzie szydzą z Boga, On nie krzyczy. Po prostu objawia się w swoim czasie.
Kiedy więc ktoś mówi: „Dlaczego wasz Bóg nie może się bronić?”, przypomnijcie mu:
Ten sam Bóg, który pozwolił, by Jego Arka została zdobyta, jest tym samym Bogiem, który milczał na Krzyżu i tym samym Bogiem, który ukrywa się w Eucharystii.
Pozwala się dotknąć, nawet niegodnym rękom, ponieważ Jego miłość jest większa niż nasze bluźnierstwo.
Eucharystia nie jest słaba; jest pokorna.
Nie jest bezsilna; jest cierpliwa.
Milczenie Boga nie jest nieobecnością, jest spokojną siłą Tego, który może zniszczyć, ale postanawia zbawić.
Czy kiedy Judasz przyjął Go podczas Ostatniej Wieczerzy, Pan go uśmiercił?
Nie. Pozwolił się zdradzić, aby grzesznicy mogli później zostać odkupieni.
Kiedy żołnierze Go policzkowali i pluli na Niego, czy przywołał legiony aniołów?
Nie. Milczał, aby miłosierdzie przemówiło głośniej niż zemsta.
I dziś, gdy ludzie kradną Najświętszy Sakrament, Bóg nadal milczy, nie dlatego, że nie może działać, ale dlatego, że nadal czeka… na pokutę.
Tak jak czekał na Piotra po jego zaparciu się.
Nie myl łagodności Eucharystycznego Pana ze słabością.
Pismo Święte ostrzega nas, że cierpliwość Boga ma swoje granice.
Ci, którzy zbezcześcili Arkę, zostali dotknięci plagami (1 Sm 5,6).
Ci, którzy przyjęli Eucharystię niegodnie, „sąd na siebie jedzą i piją” (1 Kor 11,29).
Może nie uderzyć od razu, ponieważ jest Miłosierdziem,
ale każde zbezczeszczenie Jego Obecności woła przed Niebo, a sprawiedliwość nadejdzie.
Kiedy widzisz księdza płaczącego przed zbezczeszczonym ołtarzem lub katolika klęczącego przed monstrancją, to nie dlatego, że nasz Bóg jest słaby.
To dlatego, że nasz Bóg nam ufa.
Pozwala nam strzec Jego Obecności, nie dlatego, że potrzebuje naszej siły, ale dlatego, że pragnie naszej miłości.
Pozwala nam budować tabernakula, zapalać świece i czuwać przed Nim, abyśmy mogli uczestniczyć w Jego trosce o dusze.
Ten sam Bóg, który prosił Adama, aby „strzegł ogrodu”, teraz prosi Kościół, aby „strzegł Jego Obecności”.
Mógł się bronić. Ale chce, abyśmy nauczyli się bronić miłości.
Tak więc, będziemy nadal bronić naszego Boga w Eucharystii, nie dlatego, że On nie może, ale dlatego, że z miłości do nas postanowił być bezbronny.
Pozwolił ludziom Go uderzyć, abyśmy mogli zostać uzdrowieni.
Pozwolił im się z Niego naśmiewać, abyśmy mogli dostąpić przebaczenia. Pozwala się nieść w małej Hostii, abyśmy mogli nauczyć się pokory.
To nie jest słabość.
To boska siła ukryta w milczeniu.
Więc następnym razem, gdy ktoś powie:
„Twój Bóg nie może się obronić”,
powiedz mu:
On już to zrobił na Krzyżu.
I zwyciężył.
O Jezu, cichy w Hostii, a jednak gromki w miłości,
Ty, który pozwoliłeś się zranić, abyśmy mogli zostać uzdrowieni,
naucz nas kochać Cię w Twoim milczeniu.
Kiedy świat Cię wyśmiewa, spraw, abyśmy bronili Cię z wiarą.
Kiedy inni Cię opuszczają, spraw, abyśmy zostali i adorowali.
Kiedy zostaniesz zbezczeszczony, niech nasze serca staną się Twoimi żywymi tabernakulum.
Nie potrzebujesz naszej siły, Panie, tylko naszej miłości. I tak klękamy przed Tobą,
nie po to, by Cię chronić,
ale by pozwolić Ci chronić nas przez Twoje miłosierdzie.
Jezu Eucharystyczny, kochamy Cię.
Adorujemy Cię.
Nigdy nie przestaniemy Cię bronić, nawet w Twoim milczeniu. Amen.
Niech Bóg Cię i was wszystkich czytających i komentarze piszących błogosławi