Watykan będzie gościł Fauci, Chelsea Clinton, CEO firmy Pfizer, oligarchów Big Tech na konferencji poświęconej zdrowiu

Gdybyby ci ortodoksyjni żydzi chociażby zrozumieli ile głupot jest powypisywanych w Talmudzie, to by nie było im do tańców, śmiechu...

Módlmy się więc, żeby im spadły łuski z oczu jak Szawłowi (czyli po nawróceniu: św. Pawłowi), bo inaczej ten ich "pociąg" zawiezie ich prosto do piekła, gdzie „będzie płacz i zgrzytanie zębów” (Mt 22, 13)...

BENEDYKT XVI MASTERSTROKE AGAINST GLOBALISM & MASONRY
Andrea Cionci
Kwestia „dwóch papieży” i rezygnacji Benedykta XVI jest bardzo szeroka, nie do pominięcia, rozciąga się na 8 lat i jest trudnym do zinterpretowania wydarzeniem. W ciągu tych miesięcy przeanalizowaliśmy wiele indywidualnych faktów i dokumentów bez odpowiedzi na nasze pytania, choć były one uzasadnione.
A jednak teza, którą wysunęła adwokat Estefania Acosta i inni autorytatywni dziennikarze, prawnicy, teolodzy i duchowni (z których wielu zapłaciło wysoką cenę za swoje stanowiska), jest szokująca: papież Benedykt XVI mógł CHĘTNIE wstępnie zaaranżować całkowicie nieważna rezygnacja z otwarcia nowego frontu przeciwko swoim przeciwnikom, powodująca nominację antypapieża i doprowadzenie z czasem do odkrycia prawdy ponad antychrystowymi celami „Głębokiego Kościoła” i faktem, że jest on nadal jedynym Papieżem . Doprowadziłoby to do ostatecznego zniesienia „fałszywego Kościoła”, wraz z wielkim oczyszczeniem z herezji i zepsucia, aby otworzyć nową epokę odnowy chrześcijańskiej.
Czy to jest prawdopodobne? Zbadaliśmy już, w jaki sposób hipotezy Benedykta XVI, który jest słabo przygotowany w łacinie i prawie kanonicznym, a nawet entuzjastyczny promotor modernistycznej rewolucji Franciszka, są mało wiarygodne, tutaj liberoquotidiano.it/…oni-approssimativo-modernista-reset-cattolico.html
W związku z tym pozostaje, że przesiewamy hipotezę tzw. „Katolickiego resetu”, cytowaną powyżej: próbowaliśmy to uczynić, porządkując zgodnie z tym punktem widzenia fakty, dokumenty, osoby.
Aby umożliwić Ci od razu link do tego wszystkiego, proponujemy tutaj podsumowanie, syntezę, na podstawie której możesz dokładniej zbadać każdy argument, klikając łącza pod słowem „Tutaj”.
Oceń sam: pozwól próbować alternatywnych wyjaśnień, o ile są w stanie umieścić każdy z „elementów układanki” w alternatywnej, ale spójnej strukturze, TUTAJ liberoquotidiano.it/…oni-dornelles-eresia-danneels-vescovi-teologi.html
i TUTAJ liberoquotidiano.it/…ro-papa-reset-cattolico-dimissioni-non-valide.html
1. niewygodny papież
„Módlcie się za mnie, abym nie uciekał przed wilkami” - tak Benedykt XVI nawoływał katolików na początku swego trudnego pontyfikatu w 2005 roku. Kościół katolicki, ze swoją wiarą, tożsamością i prawami moralnymi liczącymi sobie dwa tysiące lat, stanowił ostatnią przeszkodę na drodze różnych globalistyczno-postępowych celów sponsorowanych przez międzynarodową lewicę i loże.
Po zaciekle przeciwstawnym dyskursie w Ratisbon (2006), który zamknął drzwi dla wszelkiego synkretyzmu religijnego, po Motu proprio „Summorum Pontificum” (2007), za pomocą którego Ratzinger „przywrócił” łacińską Mszę, ożywiając Tradycję świeżym oddech tlenu, wewnętrzny duchowny sprzeciw modernistów - który skoagulował się wokół lobby kardynałów, zwanego „mafią z St. Gallen” - rozpalił się wtedy i postanowił podsycić taki sprzeciw wobec niego, że zrezygnuje, jak obszernie opisał kardynał Danneels (jeden z członków „Mafii”) w swojej Autobiografii z 2015 roku.
2.Rok Horrorów (Annus orribilis)
W 2012 roku sytuacja stała się nie do utrzymania: w Watykanie wielu zbojkotowało Papieża, odmawiając mu posłuszeństwa; cichy papież-teologia nie mógł nikomu ufać, do tego stopnia, że nawet jego prywatny kamerdyner okradł dokumenty z jego skrzynek pocztowych w tym słynnym skandalu Vatileaks, który rzucił jasne światło na zaciekłą wojnę frakcyjną w łonie Kościoła i dał oddech, w końcu do planu fizycznej eliminacji go. Ale te rewelacje odegrały się w rękach Ratzingera, jak zobaczymy, poprzez wyjaśnienie kontekstu, w którym musiałby zdecydować się na stosunek ekstrema (ostatnie rozliczenie).
Media ze swojej strony były przeciw niemu: przedstawiały go jako posępnego obskurantystę, zmasakrowały go, truchtając truchtem prawdziwe i domniemane skandale pedofilii (które dziś magicznie zniknęły), a pod koniec grudnia przybył ostatni śruba kciukowa: administracja Obamy-Clintona zablokowała rachunki Watykanu za pomocą systemu SWIFT. Zostałyby odblokowane dopiero w dniach następujących bezpośrednio po „rezygnacji” Ratzingera: TUTAJ imolaoggi.it/…catto-benedetto-xvi-per-costringerlo-a-dimettersi/
3.Nadchodzi chwila dla „Planu B”
Z Kościołem całkowicie zarażonym przerzutującym globalistycznym modernizmem, podlegającym międzynarodowej presji i znajdującym się pod międzynarodową presją, Benedykt zdecydował się na ostateczny manewr, podjął się „oczyszczenia nie tylko małego świata Kurii, ale raczej całego Kościoła”, jak sam stwierdził. wyjaśni dziennikarzowi Peterowi Seewaldowi w 2016 roku.
„Plan B” rozwijał się przez wiele lat właśnie w związku z agresją na papiestwo z wewnątrz Kościoła i zapowiadany w wielu proroctwach oraz w Trzeciej Tajemnicy Fatimskiej, zgodnie z którą Ratzinger był jednym z nielicznych, którzy mieli zostać wyodrębnieni przez Boga na specjalną misję.
Papież zebrał w ten sposób to, co można strategicznie zdefiniować jako „planowany podstęp”, z „fałszywym celem” i „pozorowanym odwrotem”, aby przywrócić morale autentycznej ludności katolickiej i ostatecznie unicestwić siły antychrystyczne w łono Kościoła. TUTAJ. liberoquotidiano.it/…tzinger-terzo-segreto-fatima-ipotesi-specchio.html
4.„Fałszywy cel”: ministerium
Plan powstał na podstawie przepisu wprowadzonego w życie w 1983 r., Kiedy to papieski zarzut został podzielony na architekturę i dekorację, munus i ministerium, a raczej na urząd boski i praktyczne wykonywanie jego władzy.
I to właśnie ten ostatni jest prawdziwym prawnym „fałszywym celem”, który zaproponował swoim wrogom: wyrzeczenie się ministerium, a nie munus, oznaczałoby skłonienie do myślenia, że szlachcic, hrabia, utracił tytuł szlachta tylko dlatego, że wyrzekł się zarządzania swoim majątkiem. Nic podobnego: hrabia pozostaje hrabią, nawet bez ziemi, i przeciwnie, zarządca nie może stać się hrabią wyłącznie przez administrowanie majątkiem. Munus i ministerium nie są odpowiednikami.
W ten sposób po dwóch tygodniach pracy, w styczniu 2013 roku, Ratzinger sformułował liberoquotidiano.it/…itamente-scrite-invalide-da-benedetto-xvi-che.html Declaratio , łacińską deklarację zawierającą zaledwie 1700 naciśnięć klawiszy, w której terminy zostały odwrócone zgodnie z „sztuczką lustrzaną”: zamiast wyrzec się munus , zarzut Papieża, ponieważ ministerium (ćwiczenie praktyczne) stało się już uciążliwe, ogłasza, że chce zrobić coś odwrotnego: zrzec się ministerium, ponieważ wykonywanie munus stało się uciążliwe! Prawdziwy chwyt słów, który jednak prawnie dopuszczałby co najwyżej nominację biskupa-wikariusza, a na pewno nie rezygnację papieża, którego godność jest zachowana w podstawowym munus. (Z tego wypowiedz co najmniej 5 publikacji). TUTAJ
5.Spotkanie o godzinie 29 28 lutego.
Co więcej, Benedykt odłożył wyrzeczenie się ministerium, ustalając je na 28 lutego i w tak jasny sposób, że kardynał Sodano, zaraz po swoim Declaratio , bardzo dobrze wyjaśnił kardynałom, niemal obsesyjnie, że pozostanie papieżem do 28 lutego. Ale nie tylko to: Ratzinger określił nawet godzinę X, po której nie będzie już papieżem, godzinę 29. To był oczywiście błąd typograficzny: chciał napisać 20:00 (20:00), a właściwie, zostało to później poprawione, ale gazety przytoczyły błąd, przez który podkreślił, jak ważna byłaby ta niewygodna godzina, w której ludzie, zgodnie ze swoim zwyczajem, będą jedli obiad we Włoszech. TUTAJ:

6.Papież emeryt jest papieżem
Czy wróciłby do bycia kardynałem? Nie: sprecyzował później (w 2016 r.), Że zostanie „emerytowanym papieżem”, odnosząc się do faktu, że od lat 70. w prawie kanonicznym biskupi diecezjalni na emeryturze mogą pozostać na szczeblu sakramentalnym. ale emeriti za to, że zrezygnował tylko z funkcji praktycznych. W przypadku Papieża nie istnieje jednak wymiar sakramentalny, a jedynie wymiar ponad sakramentalny, który dotyczy zarzutu, którego żaden człowiek na ziemi nie może zmienić ani podzielić. Stąd ten, kto rezygnuje z papieskiego urzędu, nie może w żadnym sensie pozostać Papieżem, a papież, który rezygnuje tylko częściowo, pozostaje w istocie pod każdym względem Papieżem. Benedykt o tym wie, ale jego przeciwnicy nie. Dlatego Ratzinger celowo użył tego kamuflażuo „papieżu emerytowanym” - wyrażeniu, które nie istnieje w prawie kanonicznym, - aby utrzymać się jako papież, a tymczasem pozostawić pole gry swoim wrogom. TUTAJ liberoquotidiano.it/…e-fatti-dimissioni-volontariamente-invalidate.html
7.Ta biała szata, którą On ciągle nosi
Oto powód, dla którego Benedykt konsekwentnie utrzymuje białą sutannę, pomijając mucet (biały płaszcz) i szarfę, symbole praktycznych funkcji, których On sam w istocie zrzekł się: sprawowania Barki Piotra i głoszenia Ewangelii. Watykanista Andrea Tornielli, który zapyta go, dlaczego nie założył sutanny zwykłego kardynała, odpowie, usprawiedliwiając się stwierdzeniem, że było to „wybitnie praktyczne rozwiązanie. dostępny". Fakt ten przez lata będzie opierał się wszelkiej opozycji, nawet ostatniej jego stygmatyzacji ze strony kardynała George'a Pella, który w grudniu 2020 roku powiedział: „ Papież po rezygnacji nie powinien ubierać się na biało i nie powinien uczyć publicznie ”. Tak, ale może nie ma tu „po”? TUTAJ liberoquotidiano.it/…xvi-veste-bianca-senza-fascia-mantella-perche.html i TUTAJ liberoquotidiano.it/…o-xvi-torni-cardinale-questione-talare-bianca.html
8.Bezmyślność mafii z St. Gall.
Ratzinger dobrze zna swoich przeciwników, wie, że tęsknili za władzą od lat 90-tych, kiedy zbierali się razem na potajemnych spotkaniach w mieście St. Gallen w Szwajcarii. Nie przypadkiem, czy to właśnie w tamtych latach papież Wojtyła opublikował konstytucję apostolską Universi dominici gregis, która automatycznie ekskomunikuje każdego kardynała winnego spisku przedkonklawe, mającego na celu wybranie papieża. Ratzinger wie, że poziom znajomości łaciny i prawa kanonicznego jego wrogów jest niższy niż jego własny i że w obliczu pozornej kapitulacji nie zwróciliby uwagi na szczegóły. Raczej zakładaliby ważność każdego dokumentu, który mówił o rezygnacji.
Faktycznie, po Declaratio , mafia z St. Gallen tańczy z gwiazdami i powoduje, że Biuro Prasowe Watykanu ogłasza, że „papież złożył rezygnację”. Wydaje się, że ich pragnienia zostały im spełnione quasi „proroczo” przez Ratzingera, pod koniec jego Deklaratio, w którym deklaruje on wyrzeczenie się ministerium TAK („ut”) „od 28 lutego, w godzinie Rzymu, Stolicy św. Piotra będzie wakat i że ma zostać zwołane przez tych, którzy są kompetentni, Konklawe w celu wyboru nowego Papieża ”(„ przez tych, którzy są kompetentni ”, to znaczy nie„ wy kardynałowie ”, a przynajmniej nie wszyscy „Wy kardynałowie”, odniesienie do tych, którzy nie byli mu wierni).
9. Błędy w łacinie
Co więcej, rozgrywka była subtelna: istnieje ryzyko, że zapomni się o kwestii prawnej, na której opiera się cały plan B. Dlatego w Declaratio Benedict wstawiono anomalie, które z czasem zwróciłyby uwagę na nieważność dokumentu, przede wszystkim dwa rażące błędy w języku łacińskim: „pro ecclesiae vitae” (poprawione później przez Watykan) i jego własne. głos - „commissum” - obok słowa kluczowego: „ministerium”, które powinno być formą celownika, „commisso”. Ponadto literówka o godzinie 29:00 zamiast 20:00: błędy celowo wprowadzone, a także unieważnienie rezygnacji tym bardziej, że nie była to „manifest rytualny”, czyli „należycie” wyrażony, jak Kodeks Prawo kanoniczne wymaga (w kanonie 332 § 2);przede wszystkim skoncentrować uwagę przyszłych czytelników na dwóch głównych problemach prawnych jego fałszywej rezygnacji: wyrzeczeniu się „ministerium” i odroczeniu wyrzeczenia. Plan się powiódł: błędy składniowe w łacinie zostały natychmiast ocenione przez latynosów, takich jak Luciano Canfora i Wilfried Stroh, nie wspominając o kard. błąd w godzinie, w której miałby obowiązywać. TUTAJi zrobił coś w rodzaju plusku w prasie, razem z błędem typograficznym co do godziny, w której miał zacząć obowiązywać. TUTAJi zrobił coś w rodzaju plusku w prasie, razem z błędem typograficznym co do godziny, w której miał zacząć obowiązywać. TUTAJliberoquotidiano.it/…ni-corriere-esperto-latinista-ennesimo-indizi.html
Błędy wynikające z pośpiechu? Niemożliwy! Ratzinger spędził dwa tygodnie na pisaniu Deklaracji, które zostało szczegółowo przeanalizowane przez Sekretarza Stanu pod pieczęcią papieskiej tajemnicy (tj. Najwyższego stopnia tajemnicy państwowej watykanu). TUTAJ liberoquotidiano.it/…rezione-segreteria-stato-refusi-orario-ore-29.html
10. Pożegnanie o 17:30
I tak, 28 lutego przyleciał i Benedict wykonuje swój dramatyczny lot helikopterem (powie Seewaldowi w 2016 roku, że było to częścią „scenografii”) w taki sposób, że wszyscy zobaczą, jak opuszcza Watykan i o 17:30 przyjedzie na balkonie papieskiego pałacu w Castel Gandolfo, by pożegnać się ze światem. Nie wybrał od niechcenia godziny 20:00 (20:00), godziny, w której wszyscy Włosi są na kolacji (przed telewizorem), co wymagało od niego uprzedzenia pożegnania o 17:30. Tam, w Castel Gandolfo, faktycznie mówi dokładnie: „Będę papieżem do ósmej wieczorem, a potem nie więcej”.
Ale potem wchodzi do środka i przyjeżdża o ósmej wieczorem, ale nie podpisuje żadnego dokumentu ani nie składa publicznej deklaracji. Niektórzy usprawiedliwiają to stwierdzeniem, że skoro o 17:30 powiedział, że nie będzie już papieżem, to wystarczyło. Ale są w błędzie: ponieważ twierdząc, że będzie papieżem do 20:00, mógł bardzo dobrze zmienić zdanie, dlatego jego zrzeczenie się ministerium, obowiązujące już od chwili, gdy przeczytał jego Declaratio, powinno zostać ratyfikowane przez inna podpisana lub publiczna deklaracja. Ale to się nigdy nie wydarzyło. TUTAJ liberoquotidiano.it/…e-annunciate-mai-ratificate-carlo-pace-spiega.html
11. Koncentracja nieważności prawnej
Podsumowując, jego Deklaracja wyrzeczenia jest absolutnie bezwartościowa jako rezygnacja, ponieważ nie można zrzec się urzędu, który ma boskie pochodzenie, wyrzekając się jego administracji, a ponadto takie zrzeczenie się nie należycie spisane nie ma wartości prawnej. To wielki żart. W rzeczywistości Benedykt przyzna Seewaldowi, że wybór 11 lutego na jego Declaratio był związany, z „wewnętrznym połączeniem”, ze świętem Matki Bożej z Lourdes, świętem św. Bernadety, patronki jego własnych urodzin. oraz w poniedziałek Mardi Gras. TUTAJ liberoquotidiano.it/…intervista-ultime-conversazioni-peter-seewald.html
12. Mafia z St. Gallen wybiera antypapieża
Anomalie były widoczne tylko dla nielicznych, a mafia z St. Gallen ruszyła pełną parą. Wreszcie, 13 marca, po piątym i nieregularnym głosowaniu, udało mu się wybrać własnego mistrza, jezuickiego kardynała Bergoglio, który już w Argentynie patrzył z góry ze względu na jego metody i ekstrawagancję doktrynalną. W ten sposób zapowiada się światu nowy papież. Francis wychodzi bez czerwonej mucety (peleryny) w towarzystwie kardynała Daneela: jego styl jest bardzo spontaniczny i, przy współudziale Main Stream Media, udaje mu się zdobyć entuzjastyczną przychylność tłumów. TUTAJ liberoquotidiano.it/…onalisti_strategia_concilio_vaticano_teologia.html
13. Rozpoczyna się atak na katolicyzm
Natychmiast rozpoczyna stopniowy demontaż doktryny katolickiej, aby dostosować ją do pojemnika nowej uniwersalistycznej masońsko-środowiskowo-modernistycznej religii Nowego Porządku Świata, otwarcie zapowiadanej przez Bergoglio w jego wywiadzie dla La Stampa 15 marca 2021 r .: „My marnujemy ten kryzys, kiedy zbliżamy się do siebie. Zamiast tego, budując nowy porządek świata oparty na solidarności… ”.
W związku z tym nie byłoby zdziwieniem, gdyby Ratzinger nigdy nie zrezygnował, Bergoglio jest antypapieżem. TUTAJ liberoquotidiano.it/…ovo-ordine-mondiale-avvenire-scola-massoneria.html
14. Benedykt idzie dalej jako papież
Podczas gdy część normalnych katolików (obraźliwie określonych przez Main Stream Media jako „tradycjonaliści”) zaczęła reagować przeciwko Bergoglio (a nieliczni nawet źle mówią o Ratzingerze), papież Benedykt XVI w każdym szczególe zachowywał się jak papież choć bez niektórych praktycznych urzędów jego władzy. Oprócz utrzymania białej sutanny nadal mieszka w Watykanie, używając królewskiego „My”, podpisując się jako Pontifex Pontificum (Papież Papieży) i udzielając apostolskiego błogosławieństwa.
Rzeczywiście, nawet jeśli Ratzinger wyrzekł się administrowania Barką Piotra, co jakiś czas wraca, podpisując jakąś książkę, pisząc, modląc się lub udzielając wywiadu, aby skorygować Bergoglio o celibacie księży (nawet jeśli natychmiast potem wykorzeniają jego ulubioną winnicę w Castel Gandolfo). TUTAJ liberoquotidiano.it/…enedetto_emerito_aborto_gay_catechismo_chiesa.html
15. „Naukowa” dwuznaczność rzeczy
We wszystkich wywiadach Ratzinger zachowuje niski profil, a przede wszystkim absolutną, naukową podwójną wagę w swoich słowach. Nigdy nie mówi, że zrezygnował z papiestwa, ani nie mówi, że Franciszek jest Papieżem, ale przez 8 lat, jak kamień, powtarzał, że „Papież jest tylko jeden”. TUTAJ liberoquotidiano.it/…-opposto-il-papa-e-lui-bergoglio-e-solo-cardi.html
16. Wymuszona narracja w Main Stream Media
Narracja za wszelką cenę wskazywałaby, że jedynym istniejącym papieżem, o którym mówi Benedykt, jest Franciszek, do tego stopnia, że gazety tej partii wyczerpują się, by skonstruować narrację na podstawie każdego cytowanego słowa, próbując manipulować kontekstem. Faktycznie, Vatican News 27 czerwca 2019 r. Otworzył przywódca „Benedykt XVI: papież jest jeden, Franciszku”, przedstawiając jednak tylko osobiste przemyślenia Massimo Franco z Corriere della Sera. TUTAJ liberoquotidiano.it/…anni-tentano-fargli-dire-quello-che-non-vuole.html
17. Mafia z St. Gall demaskuje się
Podczas gdy Bergoglio poświęca się swojemu nowemu gigantycznemu kościołowi masońskiemu i ultramodernistyczno-globalistycznemu (przez codzienne demaskowanie siebie), w 2015 roku „antykościelny” jako Mons. Viganò nazwie to, popełnił faux pas: kardynał Godfried Danneels, prymas Belgii i centralna kolumna mafii z St. w dniu jego wyboru), wyznał szczerze w swojej jedynej autobiografii, w jaki sposób lobby modernistyczne dążyło do rezygnacji Benedykta i zaproponowania w jego miejsce kardynała Bergoglio. Jego wyznania, potwierdzone tym, co przyznała już dziennikarka Austen Ivereigh, wywołały ogromne zakłopotanie i nigdy nie zostały odrzucone. Książka Danneels została wyprzedana (ostatni używany egzemplarz do sprzedaży na Amazon kosztował 206 euro!), Ale nigdy nie został ponownie wydany,ani przetłumaczone na język włoski. Belgijski kardynał zszedł ze sceny i zmarł rok później. TUTAJliberoquotidiano.it/…-teologo-massimo-franco-enigma-papa-francesco.html
18. Obrona podjęta przez Mons. Sciacca
W sierpniu 2016 r. Mons. Giuseppe Sciacca, czołowy kanonista w Watykanie, w rozmowie z Andreą Tornielli potwierdził, że rezygnacja Ratzingera jest ważna, ponieważ munus i ministerium są dla papieża niepodzielne. Sprzeczny argument, który dokładnie pokazuje, jak Ratzinger nie mógł zrezygnować, rezygnując tylko z ministerium. W rzeczywistości historia papieży pierwszego tysiąclecia Kościoła pokazuje, że czasami rezygnowali oni ze sprawowania władzy papieskiej, pozostając papieżami, zwłaszcza w przypadku rywalizujących ze sobą antypapieży. TUTAJ liberoquotidiano.it/…to-xvi-errore-storico-messaggio-papa-antipapa.html
19. Odpowiedź Benedykta do Mons. Sciacca
Trzy tygodnie później Ratzinger publikuje zawoalowaną odpowiedź w swoim liście do Corriere della Sera, korzystając z niedawnej książki z wywiadami przeprowadzonymi przez Seewalda, zatytułowanej „Ostatnie rozmowy”, w której napomina czytelników, mówiąc, że on sam jest optymistą latynoskim i że własnoręcznie napisał Deklarację po łacinie, aby nie popełniać błędów.
Absurd, biorąc pod uwagę, że są błędy, które zostały publicznie poprawione przez słynnych latynosów zaraz po jego Declaratio. Jest to jeden z wielu sygnałów pozornej niespójności, które Benedykt wysyła światu zewnętrznemu właśnie po to, aby przypomnieć o problemach prawnych związanych z jego „rezygnacją”. Tak więc cały wywiad z Corriere della Sera można zinterpretować w dokładnie odwrotnym sensie. TUTAJ liberoquotidiano.it/…ni-corriere-esperto-latinista-ennesimo-indizi.html

Co więcej, zaledwie dwa lata później, w 2019 roku, subtelny wkład Benedykta XVI przyniósł pierwszy rezultat: włosko-amerykański franciszkanin br. Alexis Bugnolo, wybitny latynoska i znawca prawa kanonicznego, zwraca uwagę na błędy w łacinie Deklaracji i oświadcza, że zostały one wprowadzone właśnie po to, by zwrócić uwagę na kanoniczną nieważność dokumentu. TUTAJ liberoquotidiano.it/…issioni-abdicazione-munus-ministerium-bugnolo.html
Libero miał ekskluzywny raport z jego badań i wieści o nim rozeszły się po całym świecie, ale w odpowiedzi z Watykanu było tylko milczenie, a Avvenire (ogólnokrajowa gazeta katolicka publikowana przez Konferencję Episkopatu Włoch) tylko obelgi. TUTAJ liberoquotidiano.it/…munus-ministerium-invalidita-diritto-canonico.html
21. Bergoglio robi za dużo gazu na pełnym gazie
Pory roku się zmieniają, a Franciszek w międzyczasie coraz bardziej się odsłania: intronizuje Pachamamę w Bazylice św. Piotra, inauguruje nową Litanię Loretańską z Maryją jako „wsparciem dla migrantów”, opowiada się za związkami cywilnymi, zmienia Ojcze nasz, wstawia masońską „rosę” do Kanonu Mszy św., ozdabia plac św. Piotra dziwną ezoteryczną żłobkiem bożonarodzeniowym, w sumie robi przesadnie na pełnym gazie, do tego stopnia, że znany Watykanista, Aldo Maria Valli publikuje wstrząsający artykuł zatytułowany „Rzym jest bez papieża”. TUTAJ liberoquotidiano.it/…ci-umani-studiosi-spiegano-tutto-su-pachamama.html TUTAJ liberoquotidiano.it/…-sollievo-migranti-litanie-sfregio-oppositori.html TUTAJliberoquotidiano.it/…pazzatura-provocano-milioni-di-morti-nel-mond.html TUTAJ liberoquotidiano.it/…ro-teologia-san-tommaso-rugiada-massoneria-al.html TUTAJ liberoquotidiano.it/…-censurano-pubblico-inferocito-insulti-social.htmlTUTAJ liberoquotidiano.it/…78/aldo-maria-valli-roma-senza-papa-bergoglio.html
22. Bergoglio ucieka w poszukiwaniu schronienia na Corriere della Sera
W Santa Marta panika: Massimo Franco z Corriere della Sera spieszy się, by przeprowadzić wywiad z Ratzingerem i posprzątać bałagan. Benedykt XVI podaje szereg dalszych odpowiedzi, które są doskonale dwojakie: mówi, że „jego przyjaciele, trochę fanatyczni, nie zaakceptowali jego decyzji, podjętej przez niego całkowicie swobodnie, jest w pokoju ze sobą, a papież jest sam” . Franco interpretuje swoje oświadczenia w ten sposób: „Zrezygnowałem z funkcji papieża; moi fani mylą się, uważając mnie za Papieża; papież jest sam i jest Franciszkiem ”TUTAJ liberoquotidiano.it/…-intervista-corriere-della-sera-papa-uno-solo.html
23. Wyraźny podtekst Benedykta
W rzeczywistości prawdziwe znaczenie słów Ratzingera jest takie: „Moi przyjaciele nie zrozumieli, co oszukuję modernistów i że zrobiłem to z pełną samoświadomością, dlatego jestem w zgodzie ze swoim sumieniem. Papież jest jeden, a ja jestem nim ”. Ta historia papieża, który jest jedyny, ale nigdy nie jest określona, stała się już zbyt powtarzalna i skłania nas do przeanalizowania poprzednich wywiadów. W ten sposób pojawia się skrupulatna i „naukowa” dwuznaczność, która trwa od lat. TUTAJ liberoquotidiano.it/…-intervista-corriere-della-sera-papa-uno-solo.html
24. Mianowanie „ambasadora” w Beninie
Zatem w odpowiedzi na zwyczajowe nieporozumienia Corriere della Sera i zachęcając tych, którzy postępują zgodnie z właściwą interpretacją, papież Benedykt kilka dni później przyjął prezesa organizacji charytatywnej i nazwał go „ambasadorem” (nawet jeśli tylko duchowo). Nawet na poziomie symbolicznym jest to rzeczywiście akt panującego papieża. Kolejny wyraźny sygnał dla jego „własnego”: TUTAJ liberoquotidiano.it/…isita-ignorata-lorenzo-festicini-ambasciatore.html
25. Sztuczka z lustrem została zrozumiana
Z wywiadów udzielonych Corriere della Sera przechodzimy do przeczytania także wywiadów książkowych Petera Seewalda i odkrywamy, że wszystkie zostały ułożone według spójnego i przeciwstawnego podtekstu. Każda fraza została skonstruowana z naukową zdolnością ujawnienia - często z wysmakowaną ironią - rzeczywistości nieważnej rezygnacji, komu chce ją uchwycić. TUTAJ liberoquotidiano.it/…intervista-ultime-conversazioni-peter-seewald.html i TUTAJ liberoquotidiano.it/…e-fatti-dimissioni-volontariamente-invalidate.html
26. Odkrycie wyraźnego historycznego precedensu: Papież Benedykt VIII
Jeden fundamentalny szczegół łączy się, gdy Benedykt XVI oświadcza w swoich „Ostatnich rozmowach”, opublikowanych w 2016 r., Pod zawoalowaną, ale najcenniejszą historyczną wzmianką, że zrezygnował z funkcji papieża Benedykta VIII, Teofilaktusa hrabiów Tusculum, w 1012 r. zrzec się ministerium z powodu antypapieża Grzegorza VI: jednoznaczny sygnał. Stopniowo wyłaniają się inne szczegóły w jego wywiadzie pełnym książki, a tutaj, w Libero, zacytowaliśmy nawet fragment, z którego mogliśmy zainspirować Ratzingera do zrozumienia jego strategii „luster”. TUTAJ liberoquotidiano.it/…to-xvi-errore-storico-messaggio-papa-antipapa.html
27. Przewidywana bitwa
Benedykt wie, że jego gra jest niezwykle subtelna, ale zostawił dzwonki alarmowe, które są bardzo wyraźne. Wiedział, że elementy układanki będą składane stopniowo i że fałszywy kościół się ujawni, rozpadając się sam, unicestwiając się w skandalach, doktrynalnych sprzecznościach i zaciekłych konfliktach wewnętrznych. Ratzinger wiedział z góry, że modernistyczny antypapież, ze swoimi masońskimi, środowiskowo-globalistycznymi ekstrawagancjami, napełni lud katolicki konsternacją. Wiedział, że ten nie będzie wspomagany przez Ducha Świętego ani przez logikę Logosu (Boskiego Słowa). TUTAJ: liberoquotidiano.it/…a-non-e-chiesa-cristo-ma-antichiesa-massonica.html
28. Na co czeka Benedykt?
Benedykt wciąż czeka, spokojny w swojej modlitwie i kontemplacji, komunikując się ze światem zewnętrznym za pomocą precyzyjnych i chirurgicznych terminów: oczekuje, że kardynałowie i biskupi otworzą oczy. Nie mówi otwarcie: nawet gdyby udało mu się publicznie mówić prawdę, to dziś natychmiast zostałby uciszony wymówką starczej paplaniny. Nie: to raczej lud katolicki w tej Apokalipsie, w sensie Objawienia, musi się nawrócić, musi ZROZUMIEĆ i DZIAŁAĆ. I to właśnie duchowni muszą otrząsnąć się ze swojej inercji, odkrywając na nowo kurs, siłę i heroizm Wiary. TUTAJ: liberoquotidiano.it/…inali-perche-vestono-rosso-forse-solo-fashion.html
29. Rozwiązanie całego problemu: deklaratywny synod
Ostatecznie rozwiązanie jest proste: niech biskupi zwołują synod, taki jak ten, który zwołano historycznie (na przykład Sutri lub Melfi V), aby ustalić z pewnością, który z jednego lub dwóch papieży jest prawdziwy.
Ratzinger wie, że podczas takiego spotkania z łatwością wyjdzie na jaw rzeczywistość: antypapież i wszystkie jego działania, nominacje, zmiany doktrynalne i liturgiczne znikną w nicości. Będzie tak, jakby nigdy nie istniał. Śmierć nie przejmuje Benedykta: jego rezygnacja pozostanie na zawsze nieważna, powodując historyczne zerwanie papieskiej sukcesji.
Tymczasem Bergoglio ze swojej strony już zasygnalizował przyszłość swojego nowego Kościoła, nominując lawinę swoich „własnych” 80 kardynałów, którzy, będąc w większości, zamkną drzwi do nowego Konklawe. Po antypapieżu Franciszku nie byłoby żadnego ważnego następcy, jak wskazują niektórzy tradycjonaliści. Co więcej, konklawe inwalidów, złożone przez nieważnych kardynałów, mogłoby wybrać innego modernistycznego antypapieża - lub fałszywego ortodoksyjnego - i Kościół katolicki, jaki znamy, byłby skończony na zawsze.
Synod natomiast będzie wielkim katolickim Kontr-Resetem, czerwonym przyciskiem restartu, który pozwoli Kościołowi oczyścić się - zgodnie z intencją Ratzingera - od korupcji i herezji raz na zawsze, poprzez pojednanie Europy. a Zachód z ich własnymi chrześcijańskimi korzeniami. I w przejściu z jednej epoki do drugiej, jak sam powiedział do Seewalda: „Nie należę już do starego świata, ale do nowego, który w rzeczywistości jeszcze się nie zaczął”. TUTAJ liberoquotidiano.it/…intervista-ultime-conversazioni-peter-seewald.html
30. Bohaterami będą „maluchy”
Benedykt XVI, jedyny Wikariusz Chrystusa (Bergoglio zrzekł się tytułu) wie, że zbawienie przychodzi od maluczkich, od ludzi o czystym sercu, umyśle i ciele, znacznie wcześniej niż od prałatów i wielkich dziennikarzy: od odważnych kapłanów i bracia, którzy są ekskomunikowani za pozostanie wiernymi, od małych dziennikarzy, youtuberów i blogerów, tłumaczy, artystów i wydawców, zwykłych czytelników, którzy udostępniają artykuły w mediach społecznościowych, z których każdy w swojej nieskończenie małej małości dodaje swój wkład: cały lud bez środków i wsparcie, którzy poświęcają się i ryzykują szerzeniem prawdy jako ognia, jako ostatnia „krucjata ubogich”, aby ocalić sam Kościół.
Nie, Benedykt XVI nie uciekł na widok wilków. Ani w obliczu przebranych za baranki.

fromrome.info