Modlitewnik dzień XV - chór Potęg, Władz.

Chór Potęg, Władze.
Chrystus nad wszelkie Po-
tęgi i Władze. Efez. I, 21.,

1. Kiedy wspominamy o chórze anielskim,
którego nazwa Potęgi, Władze, nie mamy
rozumieć, aby Anioły tego chóru odznaczały
się przemocą lub uciskiem innych. Jeżeli w nich
uważać będziemy potęgę, ona we wszystkich
Aniołach jest wielką, niezmierną: ale znowu
odnośnie do Boga jest zupełnie nic nie znaczącą,
żadną; jej początek i źródło jest w Bogu,
gdy ją Bóg usunie lub powstrzyma, stworze-
nie nie ma jej wcale. Bóg jest wszechpotężny,
wszechmocny, jednakże względem nas ludzi
okazuje On raczej łaskawość, miłosierdzie,
miłość, to jest potęga, którą Bóg zdobywa
serca: otóż i ten chór władz odznacza się po-
tęgą, powiada Dyonizy św., ale potęgą sło-
dyczy, łaskawości, dobroci. Tą potęgą nie tylko
sami ku Bogu się podnoszą, ale jeszcze i in-
nych Aniołów ku niebu pociągają.
O Boże! Ojcze pełen słodyczy i miłosier-
dzia, daj mi łaskę, abym ten chór Aniołów
mógł naśladować w owych pięknych cnotach,
abym mógł i bliźnich pociągnąć temi cnota-
mi ku Bogu. Ty Ojcem naszym nazywać się
raczysz, niechże my zatem spieszymy do Cie-
bie z ufnością, jako do Ojca, niech wzajem
między nami kwitnie łaskawość i miłość jako
między dziećmi Boga.
2. Potęgi się nazywają Aniołowie tego
chóru, ponieważ oni szczególniej, jak powia-
da św. Dyonizy, otrzymali najobszerniejszą
władzę osłaniania, bronienia ziemi i ludzi
naprzeciw potęgom piekła. Szatan, niby lew
ryczący, mówi pismo Boże, krąży około nas,
czyha, szuka, aby kogo pożarł. Aniołowie zaś
chóru Potęg dostrzegają wszędzie rozciągnione
przez nich sidła, widzą ich zasadzki i wszy-
stkie ich wysiłki udaremniają. Piekło wystę-
puje z złością i wściekłością, pieni się i sy-
czy, buchają zeń niby dymne kłęby płomieni;
Potęgi zaś spuszczają rosę swej łagodności,
słodyczy, których jedna kropla wszystkie za-
machy piekła uśmierza. Tak jak piec ogni-
sty, siedmkroć więcej niż zwykle rozpalony
w Babilonie, buchały zeń płomienie nad piec
czterdzieści i dziewięć łokci; lecz Anioł Pań-
ski zstąpił i uczynił wśród pieca niby wiatr
rosisty, przewiewający, i nie dotknął się pło-
mień trzech pacholąt w piec wrzuconych, ani
włos z głowy ich nie przepalił się 1).
O potężny Panie i Boże! widzę mnóstwo
przeciw mnie powstających nieprzyjaciół: pie-
kło, świat i własne me ciało przeciw mnie
walczy; truchleję; bom słaby, lękam się bym
się im nie poddał, ale gdy wznoszę do Cie-
bie me oko, tam widzę potęgi niepokalane,
które wszystko zwyciężyć zdołają; widzę
Boga, który jednem skinieniem wszystko skru-
szyć może, z trzema przeto pacholętami wo-
łam ku Tobie mój Panie, uczyń z nami we-
dług łaskawości Twojej, według mnóstwa
miłosierdzia Twego, daj chwałę Imieniowi
Twemu…niech będą zawstydzeni wszyscy, któ-
rzy sługom Twoim pokazują złości, niech będą
zawstydzeni wszelką potęgą Twoją 2), a siła
ich niech będzie pokruszoną.
3. Ta druga hierarchia z chórów Pano-
wań, Mocarstw, Potęg złożona, jest pośrednią,
panuje ona między najwyższą i najniższą, i
obiedwie w jedną spójnię jednoczy. Jeśli za-
tem najwyższej hierarchii godłem jest wznio-
słość, tej pośredniej znamieniem jest moc, a
moc, potęga nie niszcząca, ale raczej jedno-
cząca, zespalająca. Jak dwa pierwsze chóry
-------------------------------------------
1) Dan. III. 2) Dan. III. 43-44.
-------------------------------------------
tej hierarchii Panowań i Mocarstw, tak i ten
trzeci walczy, ale bronią, orężem cichości,
słodyczy, łaskawości. Tym orężem walczą
Aniołowie Potęg nawet przeciw piekłu. Z pie-
kła wprawdzie nie ma wybawienia, ale po-
nieważ duchy ciemności nie mając już żadnej
nadziei, srożą się i usiłują szkodzić innym
stworzeniom t. j. ludziom; Aniołowie przeto
Potęg walczą przeciw nim i wykonywają swą
władzę, potęgę w ten sposób, iż utrzymują
złość szatańską w karbach właściwych, jakie
im Bóg przeznaczył i nigdy po za granicę
dopuszczenia Bożego wyjść jej nie dozwalają.
Co się zaś tyczy innych stworzeń, wywierają
na nie potęgę powabu, pociągania do Boga;
nic bowiem bardziej nie uzyskuje serc, nie po-
budza do wdzięczności, do miłości, jak sło-
dycz, wspaniałe męstwo, dobroć. Te są do-
skonałości, znamionujące pośrednią hierarchię,
stanowiące jej broń jedyną.
O Panie, niech ja tą bronią łagodności
i dobroci zwyciężam, zwalczam złość wszem-
ką, i w pożyciu z bliźnimi, cichość i słodycz
niech mi będą zasadą postępowania. Powie-
działeś Panie: „Uczcie się odemnie, iżem jest
cichy i pokornego serca”, wypiętnuj przeto,
błagam te cnoty na mej duszy, abym wszy-
stkich pociągał węzłami Adama, łańcuchami
miłości, słodyczy 1), abyśmy wszyscy byli je-
dno, jako Ty i Ojciec jedno jesteś. Amen.
----------------------
1) Oz. XV.
----------------------
PRZYKŁAD
Z drugich Ksiąg Machabejskich rozd. 2.

Selenk Soter, Król Syryi, dowiedziawszy
się, iż w kościele jerozolimskim znajdować
się miały wszelkie skarby srebra i złota, po-
syła pierwszego z dworzan swoich Heliodora,
aby je zabrał. Zaledwie Heliodor w niecnym
zamiarze wszedł do świątyni, aliści, powiada
pismo Boże: Duch Wszechmocnego Boga oka-
zał cud jawny i wielki. Towarzysze Helio-
dora polękli się, popadali, pomdleli: jego zaś
samego Anioł w postaci jeźdźca naprzód po-
walił na ziemię: a kiedy tego jeszcze od za-
miaru nie powstrzymało, dwaj Aniołowie w po-
staci prześlicznych, w świetne szaty przyo-
dzianych młodzianów, obstąpili Heliodora i
z obu stron biczami bez ustanku siekli tak
dalece, że padł na ziemię i wynieśli go, al-
bowiem stał się niemy, ciemnościami ogar-
niony, utracił zupełnie i siły i zdrowie. Do-
piero Arcykapłan Oniasz, na prośbę przyja-
ciół Heliodora uczynił za zdrowie jego ofiarę
zbawienną, ciż sami Aniołowie przywrócili
Heliodora do życia i sił i rzekli: „Dziękuj
Kapłanowi, dla niego Pan darował ci życie.”

Westchnienie do Aniołów.

Aniele Boży, coś Balaama powstrzymał
od złorzeczeń i prawdę mówić nakazał (Ks.
Liczb. XXII), wyproś nam łaskę, abyśmy za-
wsze mówili prawdę, wszelkich złorzeczeń
się strzegli.
W. Wstawiajcie się za nami i t. d.
O. Aby Król Aniołów przyjął nas i t. d.
Modlitwa jak dnia pierwszego.