DZIEŃ XVI.
Chór Książąt.
Chrystus głowa wszelkie-
go Księstwa. Kolos. II, 10.

1. Przystępujemy do trzeciej, najniższej
hierarchii niebian, ale tem więcej nas intere-
sującej, iż jest nam najbliższą, najwięcej się
nami zajmującą. Na czele tej Hierarchii stoi
chór Książąt. Nazwa ich stąd pochodzi, iż
Ich wysokie doskonałości, wzniosłe cnoty,
szczególniejsza ozdoba i piękno czyni Ich go-
dnymi zajmować pierwsze miejsce w tej trze-
ciej hierarchii, przewodniczyć nawet Aniołom
i Archaniołom. Znamię, jakie temu chórowi
naznacza św. Dionizy i św. Tomasz Aniel-
ski, jest wielka czystość intencyi, przez którą
wszystką swą cudną ozdobę, wszystkie do-
skonałości, działania odnoszą się do Boga:
nie mięsza się tam żaden interes, żadna oso-
bistość, jedynie tylko Boga mają we wszy-
stkiem na celu. Jak owe kwiaty, które za-
wsze zwracają się ku słońcu, tak ich myśl
skierowana nieustannie, zatopiona w Bogu,
wszystko działa dla Boga. A nie przestając
na tem, aby sami mieli tak czystą intencję,
zwracają się jeszcze do innych, służą im za
przewodników do wznoszenia się ku Bogu
przez tę zawsze dobrą i prawą intencję.
O Boże! tak mały nasz postęp na drodze
doskonałości chrześcijańskiej, podobno ztąd
pochodzi, iż więcej o sobie, niż o Tobie Panu
myślimy; iż oko nasze, pogląd na sprawy,
jakie przedsiębierzemy, nie zawsze jest czy-
sty, a intencya nie zawsze prawa. Nie uświę-
camy spraw naszych odnoszeniem ich i ofia-
rowaniem Bogu… O Panie! żałujemy tego:
odtąd już Ty będziesz jedynym celem wszy-
stkich działań naszych.
2. Św. Paweł powiada o tym chórze:
„Wiadoma Księstwom na Niebiosach przez
Kościół, rozliczna mądrość Boża” i znowu:
„Chrystus jest głową wszelkiego Księstwa” 1)
z tych wyrazów wyprowadza święty Dyonizy
wnioski, że Chór ten zajmuje się szczególniej
Kościołem Bożym na ziemi i Papiestwem.
O! zapewne, Mądrość Boża w rozliczny spo-
sób objawia się nad Kościołem i w czasach
świetności, ale nadewszystko w czasach prze-
śladowań, przeciwności, zawsze On jest Ko-
ściołem Książęcym, Królewskim; Papież pier-
wszym jest władcą, księciem ziemi, a Jego
władzy i księstwa Chrystus jest Głową; a cho-
ciaż przeciw temu Kościołowi, Papiestwu,
--------------------------------
Kolos. I. 16, II. 10.
--------------------------------
wróg od początku wszystkie swe siły natęża,
wszelki jad złości i wściekłości rzuca, prze-
cież prawdzą się zawsze wyrazy Chrystusa,
„że bramy piekła go nie przemogą”.
Naśladujemy ten chór anielski: serce na-
sze i dusza niech szczególniej przywiązaną
będzie do Kościoła, do Papiestwa; kto z tą
matką, z tym ojcem trzyma, trzyma z Jezu-
sem, z Maryą, ten należy do owej wielkiej
rodziny, której ostatnim szczeblem my jeste-
śmy, ale cudownie zespoleni z wszystkiemi
innemi chórami niebian, zespoleni z Bogiem
naszym. Jeśli nie możemy innym sposobem
pomagać Kościołowi, Papiestwu, przynajmniej
modły nieustanne, gorące za Kościół, za Pa-
pieża znośmy do Boga.
3. Ponieważ przez Kościół rozumie się
zgromadzenie wiernych w zjednoczeniu z swą
głową, z Ojcem św. Papieżem będących, przeto
św. Grzegorz Nissejski utrzymuje, iż chór
Książąt nie tylko zajmuje się wzniosłem Pa-
piestwem, jako najważniejszą częścią Kościołą,
ale jeszcze najznakomitszemi Jego cząstkami,
jakiemi są chrześcijańskie katolickie państwa,
dyecezye, zgromadzenia zakonne. Na ziemi-
przed Ojcem św. powszechnym ojcem katoli-
cyzmu, każde zgromadzenie winno mieć swo-
ich protektorów, kardynałów, którzy się zo-
wią książętami: tem bardziej na niebiosach,
przed Ojcem powszechnym Bogiem, mają one
swych protektorów z rozlicznych niebian, a
zwłaszcza z chóru Książąt. Oni rządzą, czu-
wają nad niemi, oddalają klęski, które są
następstwem usiłowań przewrotnych ludzi,
lub złości szatańskiej. A lubo często najświę-
tsze instytucye przechodzą przez ciężkie ko-
leje, to nie dlatego się dzieje, aby ci Anio-
łowie usunęli od nich swą opiekę, ale Bóg
dopuszcza na nie doświadczenia przykre, iżby
w nich niby złoto w ogniu oczyszczały się.
Wówczas opieka Aniołów jest jeszcze potę-
żniejsza. Wzorem tego chóru Książąt powin-
niśmy szanować, przykładać się o ile można
do utrzymania, rozszerzania owych zgroma-
dzeń; winniśmy się modlić do Pana, aby i
Papiestwo i wszystkie duchowne stany w świę-
tej pobożności utrzymywać, utwierdzać raczył.
A kiedy nadejdą smutne czasy; kiedy Ko-
ściół, Papiestwo lub jakie Stowarzyszenie
święte cierpi, jest w ogniu doświadczenia, o!
wtedy wznośmy potężniej swe głosy do nie-
ba, do Aniołów tego chóru, aby przez Ich
przyczynę Bóg usunąć raczył to wszystko, co
zgodę, szczęście, powodzenie zgromadzeń i
państw chrześcijańskich, zakłócić naruszyć
może.

PRZYKŁAD.
W piśmie świętem wymienieni są Anioło-
wie Persyi, Grecyi, ludu Izraelskiego. Nieraz
czytamy w temże piśmie świętem, jak Anio-
łowie zapraszają apostołów i uczniów Pań-
skich do nawracania narodów. Wiemy już,
jak przy nawracaniu Korneliusza pierwszego
z pogan, który z rąk św. Piotra był ochrzczo-
ny, Anioł Pański posługę czynił. W aktach
Apostolskich wymieniono także (rozdz.XVI.
9): „Ukazało się Pawłowi widzenie w nocy.
Mąż niektóry Macedończyk stanął przed nim
i prosił go mówiąc: Przyszedłszy do Macedonii
ratuj nas”. Ten Macedończyk w widzeniu do
Pawła przemawiający, nie mógł być kto in-
ny, powiadają jednozgodnie tłumacze pisma
św., jeno Anioł owej krainy, który w imie-
niu jej mieszkańców prośbę czynił do Pawła;
był to Anioł posłany od Boga i wzywający
do apostolstwa, gdyż sam zaraz Paweł św.
tak wyraźnie dodaje: „Ponieważ nas Bóg we-
zwał ku opowiadaniu Ewangelii, przeto pro-
sto jechaliśmy w stronę Macedonii (tamże).
Anioł też Pański mówił do Filipa: Idź ku
Gazie, przystąp do wozu Etyopianina, skar-
bnika królowej Kandaki. A gdy Filip na Roz-
kaz Anioła zbliżył się, opowiedział Chrystu-
sa i w Jego Imię ochrzcił skarbnika, Anioł
znowu Filipa w inną przeniósł stronę i krainę
dla opowiadania Ewangelii (Dzieje Apost.
VIII, 26).
W żywocie św. Franciszka Ksawerego ma-
my wzmiankę, iż tenże wprzód nim był po-
słany na opowiadanie Słowa Bożego do Indyj,
w czasie jego pobytu w Rzymie, wśród in-
nych objawień, miał także widzenie Anioła
Japonii, co tak jak Pawła, zapraszał Ksa-
werego do ogłaszania Ewangelii tym odle-
głym narodom.

Westchnienie do Aniołów.
Aniele Boży, któryś strzegł Judytę i ocalił
Izraelitów od nieprzyjaciół (Judit. XIII, 21),
strzeż nas we wszystkich przedsięwzięciach
naszych.
W. Wstawiajcie się za nami i t. d.
O. Aby Król Aniołów przyjął nas i t. d.
Modlitwa jak dnia pierwszego.