Cała zdradziecka działalność KOD-u jest i uwodzicielska i złowróżbna. Niski motyw zawarty w słynnym haśle z lat PRL-u: „władzy raz zdobytej nie oddamy nigdy”, jest kamuflowany symboliką antykomunistycznej opozycji.
Sprzeciw wobec dzisiejszej władzy w Polsce, dającej od niedawna nadzieję wskrzeszenia ojczyzny, odwołuje się do interesu, bezrozumu i bezgranicznego wspólnictwa buntu przeciwko władzy Chrystusa Króla. Zasmuca i dziwi spór wśród wierzących w Chrystusa, czy On ma być uznany jako Król Polski, czy nie. Chrystus Królem Polski jest jako Król wszechświata, Pan nieba i ziemi. Sprzeciw wewnątrz Kościoła dotyczy dobrowolnego i uroczystego poddania się panowaniu Chrystusa przez obie władze – państwową i kościelną – zarówno w wieczności, jak w doczesności, w niebie i na ziemi.

Jezus mówi tę przypowieść do celników i grzeszników oraz do faryzeuszów i uczonych w Piśmie, którzy grzesznikami gardzą. Syn marnotrawny oznacza pierwszych, a jego starszy brat drugich. Chodzi też o narody pogańskie i Izraela niewiernego Bogu. Ponadto starszy syn nawet bratem młodszego nie nazywa i żąda, aby ojciec go odrzucił, czyli skazał na tułaczą śmierć. Moralnie i duchowo starszy młodszego zabija, zrywając zarazem wspólnotę z ojcem w jego domu.
Powtarza się historia Kaina i Abla. Są podobieństwa, ale i różnice. Starszy Kain, który pracował na polu, zabił młodszego – pasterza owiec, kierowany zawiścią. Starszy brat rolnik z przypowieści zabił w sercu młodszego, który był pasterzem świń, również zawiścią kierowany. Zły Kain zabił dobrego Abla. Zaś w przypowieści zewnętrznie dobry zabił złego, który jednak ostał i zwrócił się ku ojcowskiej miłości. Starotestamentalna sprawiedliwość odróżniająca dobrych od złych została przekroczona przez miłosierdzie dające szansę pojednania z ojcem oraz między sobą jednych i drugich pod warunkiem uznania winy: „Ojcze, zgrzeszyłem”.
Jest wina upadku i pohańbienia, ale jest też wina pychy.