Gietrzwałd - Święta Dziewica i Syn Pocieszenia na puszczy (3)
[Część 2 i 1] Jeśli teraz będzie o cudzie w Italii, to ze względu na jego pośredni choć kapitalny związek z wydarzeniami na Świętej Warmii poprzez osobę św. Barnaby Apostoła, Syna Pocieszenia. 11 czerwca 1576 pod Casalbordino w prowincji Chieti, w poniedziałek, drugi dzień uroczystości Zesłania Ducha Świętego, 70-letni Aleksander Muzio (z Pollutri) wybrał się na swoje pole, by zobaczyć stan pszenicy po straszliwym gradobiciu, które nawiedziło całą okolicę poprzedniego dnia w porze nieszporów. Po drodze odmawiał różaniec i był już przy trzeciej jego części, gdy ukląkł na dźwięk dzwonu oznajmiającego podniesienie we mszy świętej odprawianej w miejscowym kościele Świętego Zbawiciela. W tym właśnie momencie ukazała się mu Najświętsza Dziewica. Pozdrowiła go per 'Mój czcicielu' i wyjaśniła, iż kataklizm ten był karą za grzechy mieszkańców tej ziemi, a w szczególności za naruszenie trzeciego przykazania: 'Pamiętaj, abyś dzień święty święcił'. Ponadto zapewniła go o ocaleniu jego pola. Przykazanie to dotyczy każdej niedzieli, a 10 czerwca owego roku wszak obchodzono Zesłanie Ducha Świętego! Matka Boska zobligowała też Aleksandra, aby o widzeniu powiadomił archiprezbitera Don Mariano Diddono z Lanciano (stosunkowo bliskiego) i wytłumaczył mu przyczynę tej swoistej chłosty z Nieba i jak trzeba zachowywać się dla uniknięcia ponownych kar. Gdy Madonna zniknęła, błotnista gleba wyschła tylko w tym miejscu, gdzie stała zostawiając przy tym odcisk swych stóp. Ze względu na oczywistość cudu i stwierdzoną wiarygodność Aleksandra Muzio, wspomniany duchowny mocą swego urzędu osobiście położył kamień węgielny pod nowy kościół. Miejscowa ludność spontanicznie nazwała samo miejsce zjawienia 'Miracoli' ('Cud') - toponim ten pozostaje w użyciu do dziś. Święta Madonna, gdy się objawia, daje zawsze bogatsze przesłanie niż wynikałoby to z udzielonych przez Nią pouczeń odnośnie życia po chrześcijańsku. Tak było i w tym przypadku. Dla uchwycenia pełnego sensu Jej manifestacji w Casalbordino trzeba wziąć pod uwagę trzech innych uczestników zdarzenia: Ducha Świętego, Apostoła Barnabę i gospodarza Aleksandra. Pierwszy z nich znany jest także jako Pocieszyciel; drugi, Barnaba, to 'Syn Pocieszenia', który wierzących darzy szczególnymi łaskami w swoje doroczne święto (11 czerwca); zaś imię trzeciego wykłada się jako 'Pomocnik Człowieka'. Ten ostatni doznał pocieszenia od obecnej przy nim fizycznie (odcisk stóp na ziemi) Boskiej Matki naszej Pocieszycielki. Ogólna wymowa: Bóg surowo karze ludzi za ciężkie występki, ale skruszonych karą później pociesza. Aleksander będąc bogobojnym odznaczał się także nabożeństwem do Matki Bożej i nie doznał żadnego uszczerbku na ciele ani majątku, gdy Bóg karał grzeszników. Być może to z jego pszenicy wypieczono opłatki na Eucharystię w całej tej okolicy dotkniętej karzącym gradobiciem. Tak oto pobożny Aleksander stał się pomocnikiem samego Boga, Jezusa Chrystusa i Matki Bożej, Mężczyzny i Niewiasty Eucharystii, Ojca i Matki Chleba. Co więcej, Aleksander jawi się jako Noe po kataklizmie trafiający na suchy ląd za sprawą Niebiańskiej Gołębicy-Świętej Dziewicy, i w parze z Nią, staje się Pocieszycielem, Pomocnikiem ludzkości dotkniętej karą za ciężkie przewinienia względem Boga. Aleksander Muzio to człowiek według Serca Jezusowego i jako takiego trzeba widzieć w jego osobie figurę innego Pocieszyciela, Parakleta obiecanego przez Pana Jezusa. Konfiguracja ciał na niebie gwiaździstym potwierdza tę interpretację: Słońce złączone z Neptunem i Merkurym (planetarne kursory Ducha Świętego) tkwiło dokładnie w stopach Kastora (reprezentuje Jezusa Chrystusa w konstelacji Synów Bożych/Bliźniąt), towarzyszyła mu Wenus (Święta Dziewica) w Hiadach i Jowisz (przypisany Parakletowi) na granicy między konstelacjami Brama Niebios (Krab) i Lew Judy. Zaś Luna (Boska Matka) w pełni, z niedzieli na podziałek Zielonych Świątek, przeszła z Wężownika do Strzelca na spotkanie z Saturnem (przypisanym Parakletowi). Uran (reprezentuje Boga Ojca) w parze z Marsem (reprezentuje Pana Jezusa) figurowali w Koziorożcu, więc byli z Synem Marnotrawnym, reprezentowanym na ziemi przez rolnika Aleksandra. Proste wyliczenia pokazują, iż Dziewicza Matka (Wenus-Luna) była z '1' '5' '6', czyli w towarzystwie Parakleta, bo to są jego planetarne znaki. Tych dwoje, Najświętsza Panna i Paraklet, tworząc parę reprezentują całego Ducha Świętego: '1' + '8'. Połączenie Ognia z Wodą, tak jak błyskawice i ulewa/grad, jak gleba sucha i mokra. Do objawienia Najświętszej Madonny w Casalbordino wrócimy w związku z koronacją jej Wizerunku 11 czerwca 1899.
28 maja 2023, wigilia drugiego dnia Zesłania Ducha Świętego; bł. Antoniego Juliana Nowowiejskiego Biskupa Płockiego, rówieśnika Najświętszej Panny z Lourdes (urodził się 11 lutego 1858)
