“Zdrowaś Marya, łaskiś pełna, Pan z Tobą! Z serca Twego macierzyńskiego płyną do nas strumienie błogosławieństw. Pan z Tobą, przez Ciebie zstępuje On do nas! Gdybym Cię godnie chciał wychwalać, musiałbym porównania brać z Niebios lub mówić ognistym językiem Proroków! Twoje imię, o Marya! słodsze jest nad najczystsze rozkosze, przyjemniejsze jak najwyszukańsze wonie, wdzięczniejsze jak śpiew anielski, posilniejsze dla wiarą pałającego serca niż plaster miodu dla znużonego wędrownika, milsze i pomocniejsze dla grzesznego, ale żalem przejętego serca, jak rosa dla gorącem zwarzonego ziela. (…) Ty naprowadzasz błądzącego wędrownika na prawą drogę, jasna jak zorza poranna, czysta jak jutrzenka, poprzedzasz wschód słońca sprawiedliwości w sercach naszych. (…) Wymieniając imię Twoje, o Marya! raduje się Niebo, cieszy się ziemia, piekło się sroży w niemocy swojej. Zaprawdę, żadne ze stworzeń wzywających pomocy Twojej nie zginie!
Wspaniałe świątynie, które pobożne dłonie wielkich wzniosły narodów, bogate chorągwie i proporce z imieniem Twoim, szyte rękami królewnych i księżniczek, podobnie jak ubogie dary w biednych Tobie poświęconych, w skałach wykutych kaplicach pozawieszane, świadczą o opiece Twojej jakiej doznaje każy udający się pod skrzydła Twoje. Ty bowiem burze uśmierzasz i miłosierdzie Boże dla nas wypraszasz (…) Znałem starców, co przez sześćdziesiąt i osiemdziesiąt lat życia swego pogardzając wiarą i cnotą, na wezwanie imienia Twojego podnosili się z łoża boleści i przypominali sobie Boga, który w młodości był im ojcem i opiekunem. Ty byłaś dla gasnącego ich oka gwiazdą i zapewnieniem nadziei, i pokoju wiecznego!
O Marya! czymże jesteś?! Oto Matką Zbawiciela a Jezus – Błogosławiony owoc żywota Twojego, jest Bogiem, któremu się cześć i chwała wieczna należy. Ty jesteś siostrą naszą, podobnie jak my, córką Adama, lecz poczętą bez zmazy, mającą litość nad naszą niedolą. O Marya! Tyś jest dziełem wszechmocności Boga! dowodem Jego ku nam miłości! O Boże! Otwórz oczy wszystkim aby Maryę widzieli, aby poznali to źródło miłości. Zapal w sercach wszystkich miłość Maryi i owego Słowa wiecznego, owego Światła wiekuistego, przywracającego wzrok ślepym, zaspokajającego wszelką żądzę duszy. Od Maryi do Jezusa, od Matki do Syna krok tylko jeden.
Patrz, kochany bracie (…), patrz pod jak szczęśliwym znakiem wchodzisz do tej nowej Jerozolimy, która jest mieszkaniem Pana – do Kościoła Bożego, będącego filarem i twierdzą prawdy (…) Marya i krzyż przywiodły cię na łono Kościoła! (…) Oto w tym ognisku jedności katolickiej, u stopni Stolicy Apostolskiej, rozsyłającej promienie żywej i czystej wiary na wszystkie strony, aby ciemności pogaństwa, żydostwa i błędnych wyznań rozpędzać, oto tutaj właśnie wylał Kościół na głowę twoją wodę odrodzenia (…) Na koniec Marya przyjmuje cię na łono swoje, Marya jest obronicielką twoją! O Marya! Mamy sobie za obowiązek powtórzyć tutaj modlitwę, której bez wątpienia chwile obecne pociech zawdzięczamy, nie masz też nikogo z tego licznego zgromadzenia, który by ze mną teraz nie mówił: Pamiętaj, o Najświętsza Panno Marya, iż nie ma przykładu, aby był opuszczony ten, co się uciekł do Ciebie, co Twojej żebrał pomocy i o Twoje prosił wstawienie się. Nadzieją tą ożywieni, przychodzimy i my, pod ciężarem grzechów upadając, do Ciebie, o Panno Panien, i rzucamy się w objęcia Twoje. O Matko Słowa wiecznego, pamiętaj o sprawiedliwych, miej litość nad grzesznikami! Pamiętaj o tych, co Cię czczą i o tych co Cię nie znają! Pamiętaj o naszej nędzy i Twoim miłosierdziu. (…) Pamiętaj, Święta Pani, o tych, za których w dniu dzisiejszym pierwszy raz modły nawróconego serca wznosić się do Ciebie będą, oddaj mu ich w tym życiu, oddaj mu ich w wieczności! (…)”
