Głupota jest córką rozpusty. Dlatego argumenty nie działają.
Dlaczego, kiedy Franciszek umożliwia przystępowanie do Komunii Świętej cudzołożników, czy okazuje pobłażanie dla zboczeń seksualnych, wielu wzdycha "wreszcie Kościół okazał miłosierdzie dla miłości ludzkiej" - a tacy ludzie nie widzą, że nie ma w Kościele w ten sposób miłosierdzia wobec samego Boga, którego Ciało się bezcześci i zrównuje z występkami najbardziej Mu przeciwnymi i najbardziej obrzydliwymi dla Niego?
Dlaczego w dyskusji z niektórymi argumenty nie mają żadnej mocy?
Otóż dlatego, że aby cokolwiek rozumieć, trzeba uwolnić się z tych właśnie grzechów, które teraz się szczególnie łaskawie traktuje.
Tomasz z Akwinu zadaje pytanie: czy głupota jest córką rozpusty?
I odpowiada:
Wydaje się, że nie, ponieważ:
1.Wymieniając córki rozpusty Grzegorz nie wymienia głupoty, która zatem nie pochodzi z rozpusty.
2. W 1 Liście do Koryntian (3,19) mówi Apostoł: mądrość tego świata jest głupotą u Boga. Otóż, jak pisze Grzegorz: „mądrość tego świata polega na zakrywaniu zamiarów wykrętami ”, co jest nieszczerością. Tak więc głupota jest raczej córką nieszczerości (krętactwa), niż rozpusty.
3. Niektórych ludzi szczególnie gniew doprowadza do wściekłości i obłędu, które są cechami głupoty. A więc głupota rodzi się raczej z gniewu niż rozpusty.
A jednak w Księdze Przypowieści czytamy (7,22): „wnet poszedł za nią tzn za prostytutką, nie wiedząc, że go głupiego ciągną, by go związać”.
Odpowiedź:
Jak wiemy z poprzedniego artykułu, głupota jako grzech pochodzi z osłabienia zmysłu duchowego, w wyniku czego nie jest zdatny do wytworzenia sobie sądu w rzeczach duchowych.
Otóż zmysł człowieka zanurza się w rzeczach ziemskich przede wszystkim rozpustą w tym, co daje największą rozkosz, która pochłania duszę w stopniu najwyższym.
Dlatego głupota jako grzech rodzi się przede wszystkim z rozpusty.
Ad. 1. Głupota sprawia w człowieku obrzydzenie sobie Boga i Jego darów. Tak więc Grzegorz wylicza między córkami rozpusty dwie rzeczy przynależne do głupoty: „znienawidzenie sobie Boga i zniechęcenie w stosunku do życia przyszłego”, czym jakby dzielił głupotę na dwie części.
Ad. 2. Te słowa Apostoła należy rozumieć nie przyczynowo, lecz istotnie; mianowicie że mądrość tego świata sama w sobie jest w oczach Bożych głupotą. Dlatego nie wszystko, co stanowi mądrość światową, musi być przyczyną tej głupoty.
Ad. 3. Jak tego dowiedziono poprzednio, swą ostrością gniew wprowadza w organizm ludzki wielkie zmiany. Dlatego gniew jest wielka przyczyną głupoty spowodowanej usprawiedliwieniem ciała.
Natomiast głupota spowodowana przyczynami duchowymi, pochodząca z zanurzenia się umysłu w rzeczach ziemskich, jak dopiero co powiedziano,
pochodzi przede wszystkim z rozpusty.
Św. Tomasz z Akwinu, Suma Teologiczna, tom 16 „Miłość”, ostatni artykuł.
