Poświęcenie należycie wykonane rozciąga swój wpływ na wszystkie inne praktyki nabożne. Jakież może być pełniejsze źródło gorliwości i ufności nad świadomość, żeśmy się zaciągnęli nieodwołalnie na służbę tego, którego miłości oddajemy cześć, żeśmy się stali jego poddanymi?
Sam cel tego dzieła, skierowanego równocześnie ku uwielbieniu Serca Jezusowego i ku uświątobliwieniu duszy, każe nam od początku zachęcać gorąco naszych czytelników, ażeby na wszystkich aktach swego życia wyciskali znamię poświęcenia się Boskiemu Sercu Jezusa.
Takie poświęcenie, łatwo się domyśleć, nie może się ograniczyć do prostego odmówienia jakiejś formuły. W następnych rozdziałach spróbujemy wyświetlić jego znaczenie i doniosłość, następnie samą rolę, którą mu nasz plan wyznacza.