Oczywiście, że Paweł VI jest winny. A kto po wprowadzał w największym stopniu modernistyczne zmiany? Właśnie on. Na jego pontyfikat przypada największa destrukcja w Kościele. Szczytem barbarzyństwa Pawła VI było "zniesienie" Mszy świętej i zastąpienie nią modernistyczną ofiarną ucztą. Ugodzono w samo serce, w samo źródło Kościoła. Zbrodnia. Obecnie Franciszek próbuje pobić Pawła VI rekord w wprowadzaniu zniszczeń w Kościele i chyba mu się to uda.

A kto pali zwłoki zmarłego na pogrzebach? Poganie. Grecy palili zwłoki, bo wg ich wierzeń ciało było złe i nieczyste i na znak, że dusza się uwolniła od tego złego ciała, to ciało spalano. W hinduizmie był zwyczaj sati, gdzie spalano zwłoki mężczyzny razem z jego żywą żoną. Kremacja przeczy eschatologii katolickiej, która głosi naukę o zmartwychwstaniu ciał. Oczywiście Bóg jest wszechmocny, zatem spalone zwłoki wskrzesi bez problemu, ale pochowanie nieboszczyka w całości wyraża głęboki szacunek.

Nie.
-------------------------------
adan2

a urna była w kosciele ?

Dodam jeszcze, że 2 m-ce temu zmarł mąż mojej koleżanki. Próbowałam ją odwieść od kremacji, ale ona się uparła, bo taka była wola jej męża i skremowała zwłoki.
Opisała mi jak było przy kremacji. Tak w skrócie: Przyszedł cywilny człowiek i powiedział im (rodzinie), jak to po kolei wygląda. Powiedział, że w tym czasie mogą się modlić. Nie było przy tym żadnego księdza!
A potem tak jak opisałam poniżej. Najpierw msza, a potem pogrzeb na cmentarzu.

Sekcje zwłok i gotowanie ciał szlachetnych nieboszczyków w średniowieczu i potem

z bulli "De Sepulturis"
ogłoszonej przez papieża Bonifacego VIII w roku 1300:

"Osoby rozcinające ciała zmarłych,
a następnie barbarzyńsko gotujące je
w celu oddzielenia kości od ciała,
by pochować szczątki w kraju,
są faktycznie ekskomunikowane".

......
W czasie wojen krzyżowych powszechna była
praktyka gotowania zwłok arystokratów
(zwłaszcza niemieckich, francuskich i angielskich
rycerzy raczej balsamowano)
poległych w czasie walk z poganami,
gdyż oddzielone od ciała kości
łatwiej było przetransportować ze Wschodu
do kraju szlachcica i tam pochować.
Zakaz gotowania wprowadzony był przez Kościół Katolicki już w roku 1163.
Bulla miała go tylko wzmocnić.
...

"Instrukcja dotycząca kremacji była jednym z pierwszych aktów Pawła VI i wyrażała dobrze ducha oraz pogardę dla Tradycji, jaka cechowała cały jego pontyfikat. Po zburzeniu tego pierwszego bastionu upadną również inne, wzniesione przez Kościół w celu obrony Boskiej Tradycji (...).
Co powinniśmy w tej sytuacji uczynić? W obliczu niszczącej Kościół burzy, sprowokowanej – niestety – przez ludzi zajmujących w nim kierownicze stanowiska, konieczne jest, by każdy katolik poznał świętą Tradycję Kościoła, a zwłaszcza natchnioną Tradycję apostolską, aby ją pokochał, bronił i niezachwianie się jej trzymał."

Powody wynikające z Tradycji

Wszędzie, gdzie chrześcijaństwo zapuściło korzenie, zakorzeniła się też praktyka grzebania zwłok. Trudno wyjaśnić ten fakt – biorąc pod uwagę, że w wielu miejscach praktyka sprzeczna była z lokalnymi zwyczajami (co często skutkowało prześladowaniami chrześcijan i profanowaniem ich grobów) – inaczej, jak tylko formalnym prawem Kościoła. Możemy jedynie, podobnie jak św. Augustyn, dojść do wniosku, że ta powszechna praktyka była prawem sięgającym czasów Apostołów, którzy sami pozostawili ją Kościołowi.

To prawda, że forma pogrzebu nie jest przepisana przez prawo Boże, tylko przez prawo kościelne. Prawdą jest też, że wbrew temu, co twierdził Paweł VI, nie jest ona jedynie decyzją czysto administracyjną, dyktowaną przez zmienne okoliczności, i że od grzebania zwłok można odstąpić, kiedy wydaje się to nieodpowiednie. Przeciwnie, zwyczaj grzebania ciała jest obrzędem liturgicznym uświęconym przez starodawny zwyczaj i opartym o przesłanki natury dogmatycznej i moralnej, które pozostają ważne niezależnie od okoliczności i przyczyn, z jakich dokonywana jest kremacja.

Instrukcja dotycząca kremacji była jednym z pierwszych aktów Pawła VI i wyrażała dobrze ducha oraz pogardę dla Tradycji, jaka cechowała cały jego pontyfikat. Po zburzeniu tego pierwszego bastionu upadną również inne, wzniesione przez Kościół w celu obrony Boskiej Tradycji (...).
Co powinniśmy w tej sytuacji uczynić? W obliczu niszczącej Kościół burzy, sprowokowanej – niestety – przez ludzi zajmujących w nim kierownicze stanowiska, konieczne jest, by każdy katolik poznał świętą Tradycję Kościoła, a zwłaszcza natchnioną Tradycję apostolską, aby ją pokochał, bronił i niezachwianie się jej trzymał.
Kościół Chrystusowy – nadprzyrodzony w swym pochodzeniu i chroniony przez Bożą Opatrzność – mimo że jest atakowany, wykorzystywany i zdradzany przez swych kapłanów, nie może nigdy zapomnieć o Tradycji. Prędzej czy później – taka jest nasza wiara – potwierdzi swe prawa i wyzwoli się z jarzma tego, co zostało mu narzucone przez Jego niewierne sługi.