O miłości Jezusa Chrystusa część 3

O miłości Jezusa Chrystusa część 3

[część 1 tutaj część 2 tutaj ]

Bóg, jest miłością, Bóg umiłował nas miłością wieczną! „Bóg zdaje się mówić: człowiek mię nie miłuje, bo mię nie widzi, chcę więc stać się widocznym, aby mię pokochał. Miłość Boga ku człowiekowi była nad wyraz wielką i taką była od wieków, ale dotąd nie ujawniła się... Objawiła się zaś naprawdę, gdy Syn Boży ukazał się jako Dzieciątko w stajence na sianku" (Św. Alfons M. Liguori). Oto tajemnica Bożego Narodzenia, oto radosny okrzyk św. Pawła: „Okazała się łaska Boga Zbawiciela naszego wszystkim ludziom. Okazała się dobrotliwość i ludzkość Zbawiciela naszego, Boga".Oto szczęśliwa zapowiedź „wielkiego wesela", jaką Anioł przyniósł pasterzom:

„

Dziś narodził się wam Zbawiciel, którym jest Chrystus Pan"
„Kogo zobaczyliście, o pasterze? Mówcie, opowiedzcie nam. Któż to ukazał się
na ziemi? Widzieliście Dzieciątko i chóry anielskie, wyśpiewujące chwałę Bogu" (BR.). „Niechaj się cieszą niebiosa i niech się raduje ziemia
cała przed obliczem Pana" Bóg nasz jest wśród nas, stał się jednym z nas. „Maluczki narodził się nam i Syn jest nam dany... Imię Jego: Przedziwny, Bóg, Książę pokoju, Ojciec przyszłego wieku!... Wesel się grodzie Syjoński, śpiewaj córo Jeruzalem... Wykrzykujcie Bogu, wszyscy mieszkańcy ziemi! Przyjdźcie, o narody i uwielbiajcie Boga" (BR.). Powstańcie, przyjdźcie, uwielbiajcie, słuchajcie i wykrzykujcie: Jezus, Słowo Ojca, mówi nam najdroższe słowa: Bóg was miłuje! (…)

Nikt na tej ziemi nie mógł poznać miłości Boga, lecz Słowo, które jest na łonie
Ojca, zna ją i może nam ją objawić. Słowo ciałem się stało i objawiło nam miłość Boga. Przez Nie Jego niepojęta i niewidzialna miłość stała się wprost dotykalną

w tym słodkim Dzieciątku, które ze żłóbka wyciąga do nas rączki. Prefacja Mszy na Boże Narodzenie wyraźnie o tym mówi: „Boże Przedwieczny, przez tajemnicę Wcielenia Słowa nowe światło jasności Twojej zabłysło oczom duszy naszej, abyśmy poznając Boga w widzialnej postaci, przez Mego ku miłości rzeczy niewidzialnych porwani zostali".

Tak, „To Niemowlątko owinięte w pieluszki i położone w żłobie", to nasz Bóg, który dla nas stał się cierpiętliwy, widzialny, to nasz Bóg, który objawia nam swą nieskończoną miłość w sposób najbardziej do nas przemawiający. Nie można wpatrywać się w małego Jezusa a nie czuć się ujętym i porwanym przez tę nieskończoną miłość, którą nam ofiarował. Jezus Dzieciątko objawia nam miłość Boga a czyni to jasno i wzruszająco." Św. Paweł w Lekcji (Żyd 1, 1—11) trzeciej Mszy Bożego Narodzenia powiada: „Bóg... na ostatek w te dni przemówił do nas przez Syna..., który jest odbiciem chwały i wyrażeniem istoty Jego". Jezus, Słowo Wcielone, swym milczeniem jako niedołężne niemowlątko objawia i okazuje nam istotę Boga... miłość Boga.

Rozmowa
„O wszechmocna i wieczna Trójco! O niewysłowiona, najsłodsza Miłości! Kto nie zapłonie od tak wielkiej miłości? Któreż serce może obronić się, aby się jej nie poddać? „O Przepaści miłości! Więc przepadasz za stworzeniami
swoimi jak gdybyś bez nich nie mógł żyć, choć jesteś Bogiem naszym i niczego Ci od nas nie trzeba. Dobro nasze nie dodaje nic do Twojej wielkości, bo jesteś niezmienny. Złość nasza nie może Ci szkodzić, bo jesteś najwyższą i wieczną dobrocią! Cóż Cię skłania do tak wielkiego miłosierdzia? Miłość a nie zobowiązanie względem nas, bo Ty nas zgoła nie potrzebujesz. Któż skłania Ciebie, Boga Najwyższego ku mnie,. nędznemu stworzeniu? Nikt inny tylko Ty sam o Ogniu Miłości — Miłość sama do tego Cię zmusiła i zawsze zmusza! „Ty, najwyższa Dobroć, raczyłeś się złączyć z naszą nędzą; Światłość z ciemnością; Mądrość z tępotą; Życie ze śmiercią; Nieskończony ze skończonością!" (Św. Katarzyna ze Sieny), O słodkie Słowo Wcielone, o najmilsze Dziecię Jezu, otom u, stóp Twoich, pozwól mi wpatrywać się w Ciebie, rozkoszować się Twoją pięknością, dobrocią, Twoją niepojętą miłością! Twoja miłość nieskończona ukazuje mi się żywa i tak zachwycająca w tym uroczym Dzieciątku, które się do mnie uśmiecha i wyciąga swe rączki. A tym Dzieciątkiem jesteś Ty sam, o Boże mój. Czyż będę mógł Ci należycie podziękować za Twoją zbytnią miłość? Czyż będę mógł Ci się odwdzięczyć? „Choć jesteś wielkim i bogatym, dla nas stałeś się małym, i biednym. Chciałeś się narodzić nie w domu ale w stajence;, chciałeś być uwiniętym w pieluszki, żywić się mlekiem dziewiczym, leżeć w żłobie między wołem a osiołkiem. ,Dziś zabłysnął nam dzień odkupienia nowego, pierwotnego odrodzenia, szczęśliwości wiecznej, dziś nad całym światem miodopłynne stało się niebo!' — A więc obejmij teraz duszo, moja ten boski żłóbek, przyłóż swe usta do stóp Dzieciątka i całuj je obydwie. Rozważaj też, jak pasterze odbywali straże nocne — podziwiaj to mnóstwo wojska anielskiego, które się natychmiast zjawiło. Połącz swoje śpiewy z ich niebiańskim śpiewem i śpiewaj usty i sercem: Chwała na wysokości Bogu a na ziemi pokój ludziom -dobrej woli'." (św. Bonawentura).

Współżycie z Bogiem : rozmyślania o życiu wewnętrznym na wszystkie dni roku. T. 2, Gabriel od św. Marii Magdaleny OCD, Wydawnictwo: Wydawnictwo Karmelitów Bosych, Warszawa 1963
Saint Joseph and Baby Jesus - Cebu Metro Cathedral Philippines foto Ted Abbott link
Nativity - Happy Christmas! Foto fishhawk link
Loving God, fot Lawrence OP, link
Barcelona - La Sagrada Família - Centrepiece of Nativity Façade, Wikimedia Commons, link
Shepherds at the Manger fot Lawrence OP, link
Born for our Salvation fot Lawrence OP, link
Epiphany mosaic fot Lawrence OP, link

Martín Torner, Narodziny Dzieciątka Jezus Wikimedia Commons, link