Jakież to prawdziwe! O prawdach wiary nigdy się nie myśli, prawie zupełnie zapomina się o nich, dlatego ustawicznie postępuje się wbrew swojej wierze.(…) Jak, gdyby szczęście tego świata było ich wyłącznem przeznaczeniem

Wszyscy ludzie, o zdrowym zmyśle, działają zawsze według swego przekonania, a jeżeli robią przeciwnie, jest to znak nieomylny, iż o nim zapomnieli. I, jeżeli, odnośnie do doczesnego szczęścia, albo nieszczęścia, tak się dzieje, o wiele więcej należy w ten sposób postępować, gdy od tego zależy wieczne szczęście, albo nieszczęście.