Starzec Paisjusz Hagioryta o odpowiedzialności duchownych
Bookmark the permalink. Starzec Paisjusz Hagioryta o odpowiedzialności duchownych Lu26 by iereos
Duchowny nigdy nie może zamknąć przed innymi drzwi swojego domu. Duchowny ponosi wielką odpowiedzialność. Ktoś wpadł w rozpacz, ktoś jest chory i potrzebuje pomocy, ktoś leży na łożu śmierci… Jednych duchowny powinien przyjąć, innych odwiedzić sam. Duchowny nie może odmówić. Ludzkie dusze są w niebezpieczeństwie i musi im pomóc. Jeżeli nie pomoże tym duszom i Bóg zabierze je nieprzygotowane, to kto poniesie za to odpowiedzialność? Czyż nie duchowny? Gdybym był duchownym w świecie, to nigdy nie mógłbym zamknąć drzwi swojego domu. Musiałbym zawsze, nie robiąc między ludźmi różnic, dać każdemu to, czego potrzebuje. Przede wszystkim troszczyłbym się o swoich parafian, a resztę czasu, sił i możliwości oddawałbym innym – tym, którzy prosiliby mnie o pomoc. Martwiłbym się nie tylko o wierzących, ale i o niewierzących, o ateistów, nawet o wrogów Cerkwi. Duchowny powinien iść przed innymi, żeby wierzący szli za nim. To tak jak w stadzie: na przedzie idzie przewodnik, a w ślad za nim inne owce.
