Jan Paweł II - spotkanie międzyreligijne – Los Angeles, wrzesień 1987 (źródło)
“To wielka radość dla mnie, podczas mojej wizyty duszpasterskiej, was spotkać, miejscowi przedstawiciele wielkich religii świata. Pragnę w szczególności podziękować japońskiej wspólnocie z Los Angeles za ich uprzejmą gościnność w tym ośrodku, będącym symbolem kulturalne różnorodności Stanów Zjednoczonych, jak również symbolem dialogu i interakcji w służbie dobru wspólnemu (…) Obejmuję również serdecznymi pozdrowieniami wszystkich przywódców religijnych i wszystkich ludzi dobrej woli, którzy zaszczycili dziś nas swoją obecnością. Jestem przekonany że musimy korzystać z każdej okazji by okazywać wzajemną miłość i szacunek w duchu Nostra Aetate, które, jak potwierdza temat naszego spotkania, jest zaiste żywe 22 lata po promulgowaniu wśród dokumentów Soboru Watykańskiego II (…)
Jak powiedziałem wcześniej w bieżącym roku Kościół Katolicki stale angażuje się w głoszenie Ewangelii i dialog z ludźmi innych religii (…) dialog i współpracę z wyznawcami innej religii z powodu duchowych i moralnych dóbr jakie dzielimy. Ów dialog “jest kompleksem ludzkich działań opartych na szacunku i uznaniu dla ludzi różnych religii. Obejmuje codzienne wspólne życie w pokoju i wzajemnej pomocy, dając świadectwo wartościom jakie nauczyliśmy się poprzez doświadczenie wiary. Oznacza gotowość do współpracy z innymi dla dobra ludzkości oraz zaangażowanie we wspólne poszukiwanie prawdziwego pokoju. Oznacza spotkanie teologów i innych specjalistów religijnych by badali razem ze swymi odpowiednikami z innych religii obszary konwergencji i rozbieżności. Tam, gdzie pozwalają na to okoliczności, oznacza dzielenie duchowych doświadczeń i spostrzeżeń. Owo dzielenie może przyjąć formę gromadzenia się jako bracia i siostry by modlić się do Boga w sposób zabezpieczający wyjątkowość każdej tradycji religijnej”(Ioannis Pauli PP. II Allocutio ad sodales Secretariatus pro non-Christianis, die 28 apr. 1987: Insegnamenti di Giovanni Paolo II, X, 1 (1987) 1449-1450). (…)
Jestem bardzo podbudowany z powodu otwartości i dobrej woli, z którymi został przyjęty Światowy Dzień Modlitw o Pokój w Asyżu, w październiku ubiegłego roku, nie tylko przez różne kościoły chrześcijańskie i wspólnoty kościelne, lecz także przez inne religie świata. Byłem również zadowolony z tego że miał wkrótce miejsce kolejny dzień modlitw w Japonii, na górze Hiei. (…)
W tym duchu pragnę pozdrowić za waszym pośrednictwem każdą z waszych wspólnot zanim powiem coś jeszcze o wspólnej nam trosce o pokój.
Do wspólnoty buddyjskiej, która stanowi odbicie licznych tradycji azjatyckich i amerykańskich: pragnę z szacunkiem wyrazić uznanie dla waszego sposobu życia opartego na współczuciu i miłującej łagodności oraz pragnieniu pokoju, dobrobytu i harmonii wszystkich istot. Obyśmy wszyscy dawali świadectwo współczuciu i miłującej łagodności, propagując prawdziwe dobro ludzkości.
Do wspólnoty islamskiej: Podzielam waszą wiarę, że ludzkość zawdzięcza swe istnienie Jednemu, Współczującemu Bogu, który stworzył niebo i ziemię. W świecie, w którym zaprzecza się istnieniu Boga lub jest Mu się nieposłusznym, w świecie, który doświadcza tak wiele cierpienia i znajduje się w tak wielkiej potrzebie miłosierdzia Bożego, próbujmy razem być mężnymi nośnikami nadziei.
Do wspólnoty hinduskiej: Szanuję waszą troskę o spokój wewnętrzny i pokój na świecie, opartą nie tylko na mechanistycznych czy materialistycznych politycznych uwarunkowaniach lecz na samooczyszczeniu, braku egoizmu, miłości i współczuciu dla wszystkich. Oby umysły wszystkich ludzi zostały napełnione taką miłością i zrozumieniem.
Do wspólnoty żydowskiej: Powtarzam przekonanie Soboru Watykańskiego II że Kościół “nie może zapomnieć że otrzymał Stary Testament za pośrednictwem ludu, z którym Bóg w swoim miłosierdziu ustanowił Starożytne Przymierze. Nie może również zapomnieć że czerpie żywotne soki z korzenia owego dobrego drzewa oliwnego, w które zostały wszczepione dziczki gojów” (Rz 11)- Nostra Aetate 4. Razem z wami przeciwstawiam się każdej formie antysemityzmu. Obyśmy pracowali na rzecz dnia, w kórym wszystkie ludy i narody będą mogły się cieszyć bezpieczeństwem, harmonią i pokojem. (…)
Jak powiedziałem w Asyżu: “[religie świata] dzielą wspólny szacunek do sumienia i posłuszeństwa sumieniu, co uczy nas wszystkich zabiegania o prawdę, miłość i służbę wszystkim jednostkom i ludom i w ten sposób zaprowadzania pokoju między jednostkami i narodami” (Ioannis Pauli PP. II Allocutio ad legatos christianarum Ecclesiarum aliarumque religionum in conclusione communis orationis pro pace, 2, die 27 oct. 1986: Insegnamenti di Giovanni Paolo II, IX, 2 (1986) 1260). (…)”
