Szacunek do głowy Kościoła, powinno się brać od NMP jedna z takich scen jest właśnie opisana przez Marię z Agredy:

Wszyscy zgodzili się ze Św. Piotrem, który następnie odprawił Mszę świętą i udzielił Najświętszej Pannie i apostołom Komunii świętej. Następnie wszyscy upadli na ziemię i wzywali Ducha Świętego. Po pewnym czasie usłyszeli gwałtowny szum, podobnie jak w dzień Zielonych Świątek i wszystkich ponownie wypełnił Duch Święty.Poczynając od świętego Piotra każdy z apostołów wypowiedział jeden artykuł wiary, tak jak zapisano to w Składzie Apostolskim. Gdy to uczynili, Duch Święty zatwierdził wypowiedziane przez nich prawdy, mówiąc: ,,Dobrze orzekliście!"
Potem Najświętsza Panna i apostołowie złożyli podziękowanie Najwyższemu Bogu. Aby utwierdzić wiernych swoim przykładem najmędrsza Mistrzyni upadła do stóp św. Piotra i wypowiedziała głośno wyznanie świętej wiary katolickiej, jak to zapisane jest w Składzie Apostolskim. Maryja uczyniła to w imieniu wszystkich dzieci Kościoła, a następnie zwróciła się do św. Piotra: „Mój władco, którego uznaję, jako zastępcę mego Najświętszego Syna! Ja, nędzny robak ziemski, uznaję i zaprzysięgam w Imieniu swoim i w imieniu wszystkich wiernych Kościoła to wszystko, co oświadczyliście, jako nieomylną i Boską prawdę wiary katolickiej; dla tych prawd chwalę i błogosławię Najwyższego, od którego prawdy te wyszły."
Następnie Maryja ucałowała z czcią ręce zastępcy Jezusa Chrystusa i reszty apostołów i w ten sposób była pierwszą, która po ustanowieniu przez apostołów artykułów wiary w Kościele złożyła ich wyznanie.
Święty Piotr, jako głowa wszystkich, wskutek osobnego natchnienia Ducha Świętego przekazał każdemu apostołowi osobną prowincję i wszyscy rozeszli się do różnych krajów.

Śmierć św. Szczepana.

misericordiadei.eu/pag.04.html

Krąg Miłosierdzia, powstały w kwietniu 2006 roku, który wypełnia to pragnienie św. Faustyny jest formą duchowej przynależności i uczestnictwa w charyzmacie Wspólnoty Sióstr Służebnic Bożego Miłosierdzia w Rybnie dla tych wszystkich, kapłanów, zakonników i zakonnic należących do innych Zgromadzeń czy Instytutów Życia Konsekrowanego, a także ludzi świeckich, których Bóg powołuje do życia tym charyzmatem. Nie jest on bowiem sprzeczny z regułami żadnego Zgromadzenia lub Zakonu ani w konflikcie ze stylem życia kapłanów diecezjalnych czy katolików świeckich, ale jest szczególnym darem Boga na nasze czasy i w przedziwny sposób łączy w sobie wszystkie inne dary i charyzmaty Kościoła.
Jedynymi wymogami przynależności do tej Wspólnoty są:
- codzienna Koronka do Bożego Miłosierdzia;
- modlitwa za Kościół i kapłanów (Dz.s.F. 1052);
- przynajmniej jeden uczynek miłosierdzia dziennie;
- świadectwo życia dawane Jezusowi w miejscu, na którym postawił swoim powołaniem, wierność swojej drodze życia;
-błogosławieństwo kapłańskie udzielane i rozszerzane na cały świat
(wymóg dla kapłanów).

Istotą tego charyzmatu jest całkowita ufność Jezusowi – zawierzenie Bożemu miłosierdziu i postawa miłosierdzia, czyli nastawienie na odwzorowanie w swoim życiu pragnienia i wysiłku Jezusa zmierzającego do doprowadzenia każdego człowieka do dojrzałości i wiecznego zbawienia