Przez Andegawenów - za sprawą Bożej Opatrzności - Korona Polska została skoligacona z Francją, ujawnia się to w biegu historii. Poniższe notatki latopisa Geminiano naświetlą tę kwestię częściowo.
17 VII 1399, Kraków - W dniu świętego Aleksego Rzymskiego umiera królowa Polski święta Jadwiga. Dzięki swej mądrości, uległości woli Bożej i małżeństwu z wielkim księciem Litwy rozszerzyła dominium Korony Polskiej ze 100 000 do 800 000 km2 – w szczególności o te ziemie, które w swym godle mają świętego Michała Archanioła (Ukraina). Pochowano ją w katedrze wawelskiej uwieczniając jej pamięć najcelniejszym tytułem: Sidus Polonorum– Gwiazda Polaków. [W Ikonie Matki Boskiej z Brdowa artysta uwiecznił rysy twarzy św. Jadwigi Królowej] Mąż Boży święty Aleksy przez swoje wycofanie z doczesnego życia i śmierć w zapomnieniu pod schodami rodzinnego domu w Rzymie jest typem drugiego Pocieszyciela.
22 II 1403, Paryż, wspomnienie antiocheńskiej Katedry Świętego Piotra; hotel Saint-Pol (pałac Świętego Pawła), w królewskiej rodzinie Karola VI i Elżbiety Bawarskiej rodzi się przyszły dziedzic korony Francji Karol Walezjusz (VII).
6 I 1412, Domremy, księstwo Bar, Lotaryngia - W rodzinie wieśniaczej przychodzi na świat Joanna d'Arc. Od 12 roku swego życia słyszy świętego Michała Archanioła a także święte dziewice, Katarzynę Aleksandryjską i Małgorzatę Antiocheńską. Pod wpływem tych nadprzyrodzonych głosów podejmie - w wieku lat 17 - misję uwolnienia Francji od zaborczych Anglików (trwa Wojna Stuletnia o francuską koronę) i doprowadzenia do namaszczenia i koronacji w Reims prawowitego króla Karola VII Walezjusza.
5 IV 1417, Paryż - Karol Walezjusz, po śmierci Jana, ostatniego ze swych starszych braci, staje się delfinem Francji.
5 IV 1419, Vannes, Morbihan, Bretania; Wielka Środa - Umiera święty Wincenty Fererriusz -Anioł Apokalipsy.
21 X 1422, Bourges, Turonia; umiera król Karol VI Szalony i z mocy prawa dotychczasowy delfin Karol VII zostaje królem Francji, choć jeszcze nie namaszczonym.
4 III 1429, Sainte-Catherine-de-Fierbois, Turonia - Joanna D'Arc przybywa do kaplicy św. Katarzyny Aleksandryjskiej założonej jeszcze przez Karola Młota po rozgromieniu Saracenów w bitwie pod Tours (AD 732) i zlikwidowaniu niedobitków ich armii w tutejszych lasach. Wódz Franków dziękując Bogu za to wiekopomne zwycięstwo ufundował kaplicę i pozostawił w niej swój miecz jako wotum. Joanna dowiedziawszy się, że król Karol wkrótce przyjmie ją w swojej siedzibie w Chinon, odbiera w Tours zamówioną dla siebie zbroję, lecz nie przyjmuje oferowanego jej miecza. Głosy z Nieba powiadomiły Dziewicę Lotaryńską, iż jej rycerski miecz jest zakopany za ołtarzem wspomnianej kaplicy. Na listowną prośbę, miejscowi duchowni wydobywają go i przekazują jej. Jest to broń Karola Młota z wygrawerowanymi 5 krzyżykami (6-ty krzyż to sam miecz jako taki! - symbolika ta odwzorowuje 5 Ran Chrystusowych i 6-tą ukrytą, Ranę na barku Zbawiciela od dźwigania Krzyża, największą i najboleśniejszą).
29 IV 1429, Orlean; pod osłoną nocy Joanna wjeżdża do miasta nad Loarą, obleganego z trzech stron przez wrogie siły angielsko-burgundzkie. Założył je cesarz Aurelian i nazwał Civitas Aureliani, co można oddać jako Miasto Złotego. Miało ono kapitalne położenie strategiczne w Wojnie Stuletniej i zdobycie go umożliwiłoby nieprzyjacielowi dalszą inwazję na południe, na resztę domeny pozostającej we władzy króla Karola VII. Odsiecz miasta przez Joannę w aspekcie duchowym oznacza zdobycie serca prawowitego dziedzica tronu Francji przez samą Najświętszą Dziewicę, której prefiguracją jest Dziewica Orleańska, czyli Dziewica 'Złotego'. Ten 'Złoty' to wielki monarcha czasów ostatecznych, dziedzic korony Francji. W barwach tej monarchii reprezentuje go legendarny sztandar bojowy Oriflamme- Złoty Ogień połączony z imieniem Świętego Dionizego, pierwszego biskupa Paryża (Lutecji). Dionizy, jeden z 7 apostołów Galii, ścięty mieczem za panowania Decjusza, po roku 250, niósł swoją głowę kilka (5 do 6) mil, nawołując po drodze do nawrócenia, aż złożył swe ciało w miejscu, gdzie później wyrośnie benedyktyńskie opactwo pod jego wezwaniem a wokół niego miasto St-Denis. Wraz z biskupem stracono kapłana Rustykusa i diakona Eleuteriusza. Imię Dionizy pochodzi od mitologicznego Dionizosa, boga winobrania, wina i płodności. Postrzegano go jako kogoś przybywającego z obczyzny, intrygującego odmieńca, outsidera, wyzwoliciela (Eleuteriusz), rozsmakowanego w sielskości (Rustykus) - jako „boga, który przychodzi”. Egzekucji dokonano na Wzgórzu Merkurego i Marsa, która to nazwa przeobraziła się do formy Montmartre, czyli Wzgórze Męczenników. W losach Dionizosa pobrzmiewają echa wydarzeń biblijnych, także paralelnych do tych z udziałem samego Jezusa Chrystusa, a kluczowych w historii zbawienia. Pan Jezus nie tylko przemienił wodę w wino, ale przede wszystkim wybrał je jako substancję, obok chleba, do przeistoczenia w swoje realne Boskie Ciało i Krew, aby żywiąc nas tym Pokarmem Mocnych i pojąc Napojem Nieśmiertelności przywrócić nam, utracony przez grzech Adama, status Dzieci Bożych, a dający miejsce w Niebie. Jeśli pomyślimy o liczbie dzieci Kościoła karmionych świętą Hostią, to uzmysłowimy sobie czym jest Boska płodność Ojca i Matki Kościoła. Święty Dionizy przynosi głowę. Jaką głowę? Czy tylko głowę kościoła lokalnego, galijskiego? Nie. On przynosi głowę Kościoła powszechnego, bowiem głową biskupa diecezjalnego jest biskup Rzymu jako Wikariusz Jezusa Chrystusa i widzialna Głowa Kościoła. Rzym ściął głowę świętego Dionizego i Rzym „ściął” głowę ostatniego biskupa Rzymu w osobie papieża Benedykta XVI. Chwalebną śmiercią swoją święty Dionizy wieści odrodzenie Kościoła i przywrócenie mu widzialnej Głowy w osobie Tego, który Przychodzi – outsidera z daleka, z zewnątrz, a jednak jakoś zakorzenionego w winnej Galii. [23 kwietnia 2023 zażywając wołowej pociechy, nawiedziłem Sanktuarium Matki Boskiej Bolesnej w Porzeczu Mariańskim i natknąłem się w bocznym ołtarzu na 'Medal Marii Matrony Bawarii' zawierający także relikwie św. Rustykusa Kapłana Męczennika +250, więc niewątpliwie towarzysza męki św. Dionizego i św. Eleuteriusza z Montmartre - i pomyśleć tylko, że byłem tam dla wiosennej sielanki.]
8 V 1429, Orlean, niedziela w oktawie Wniebowstąpienia Pańskiego i dzień św. Michała Archanioła i św. Stanisława BM - Wojska angielskie, po 3 dniowych walkach z siłami Karola VII pod wodzą Joanny d'Arc, odstępują od oblegania miasta – odtąd waleczna wieśniaczka będzie znana jako Dziewica Orleańska. Zwycięstwo to wzbudza euforię wśród Francuzów i odmienia losy Wojny Stuletniej.
17 VII 1429, Reims, namaszczenie i koronacja Karola VII Walezjusza króla Francji w dniu św. Aleksego Rzymskiego, [co uważnego Czytelnika notatek odsyła wprost do wielkiego monarchy czasów ostatecznych].
16 IV 1430, Częstochowa, Wielkanoc - Napad husytów na klasztor pauliński motywowany obrazoburstwem. Bandyci, rozczarowani skromnym łupem, całą złość wyładowali na wizerunku Madonny kalecząc go szablami i mieczem. Wszystkie ciosy – naliczono ich 10 - Boska Matka wzięła na siebie chroniąc przed siepaczami Tego, który w czasach ostatecznych da Jej schronienie na pustyni. Obraz trafia do renowacji w Krakowie, w trakcie której suknie Madonny i Dzieciątka zyskują nową ornamentykę w postaci andegaweńskich lilii (na szatce Syna także palmetek ). Ponieważ sam król Władysław Jagiełło czuwał nad przebiegiem prac, więc ubogacenie dokonało się zapewne z jego inspiracji dla uczczenia swej pierwszej małżonki, Jadwigi, tej Lilii Andegawenów, która ochrzciła go w wierze katolickiej a jako wiano ślubne wniosła koronę króla Polski. Odtąd już wiadomo, że Wniebowzięta Królowa Polski, Najświętsza Maria Panna ma francuskie pochodzenie jako Najstarsza Córa Kościoła, czyli Francja. Związek korony Polski i korony Francji został zadekretowany na Jasnej Górze, siedzibie zakonu Świętego Pawła Pierwszego Pustelnika. Paweł pochodził z Teb i przez jego osobę, lub jego duchowych synów, sprawdza się także w Polsce proroctwo [Mt 2, 15b]: 'Z Egiptu wezwałem Syna mego' w odniesieniu do tego Małego (=Pawła), którego Królowa Polski trzyma w objęciach: to król Polski, pewnie z galijskim rodowodem, bo przecież i jego szatkę zdobią andegaweńskie lilie. A żeby nie było wątpliwości, co do Ich godności, to szaty z liliami oboje otrzymali w królewskim Krakowie. W czasach ostatecznych powtórzy się sytuacja z królewskiego związku małżeńskiego Jadwigi i Władysława: Najświętsza Maria-Panna Młoda, już Królowa tej ziemi, wnosi w wianie dla swego Małżonka Koronę Polski.
23 V 1430, Compiegne, Dziewica Orleańska wzięta do niewoli przez Burgundczyków, sojuszników Anglików.
30 V 1431, Rouen, Normandia, środa przed Bożym Ciałem - Kaźń Joanny d'Arc skazanej na śmierć w fałszywym procesie przed angielskim sądem. Przed egzekucją na stosie prosi o krzyż – angielski żołnierz sporządza go naprędce z drzewca swej włóczni. Zwłoki dopalano dwukrotnie, aż do spopielenia - jej serca ogień jednak nie strawił. Prochy i serce wrzucono do Sekwany, aby nie dopuścić do powstania kultu relikwii. Dziewica Orleańska jest figurą samej Najświętszej Dziewicy Marii, która w tych czasach ostatecznych upomni się o tron Francji dla swojego wybranka, prawowitego małżonka Najstarszej Córy Kościoła.
7 lipca 1456 Katedra Wniebowzięcia Naszej Pani w Rouen - Specjalny sąd kościelny powołany przez papieża Kaliksta III wydaje wyrok w pełni rehabilitujący Dziewicę Orleańską i nakazuje wzniesienie Krzyża w miejscu jej stracenia. 23 II 1766 Lunéville - Umiera Stanisław Leszczyński, król Polski i ostatni książę Lotaryngii i Baru - ostatni, bo zgodnie z wcześniejszymi postanowieniami księstwo, w którym urodziła się św. Joanna d'Arc, zostało inkorporowane do królestwa Francji. Korona Polska jest dokładnie skoligacona z koroną arcychrześcijańskiej Francji, trwale z nią złączona przez osobę Boskiej Dziewicy, Najstarszej Córy (i Matki) Kościoła.
27 I 1894 Watykan - Papież Leon XIII, na św. Jana Złotoustego, udziela Dziewicy Orleańskiej tytułu 'Czcigodna'.
18 IV 1909, Watykan - Św. Pius X PM beatyfikuje Dziewicę Orleańską w Niedzielę Przewodnią zwaną też Niedzielą Tomasza, a współcześnie Świętem Miłosierdzia.
16 V 1920 Watykan, niedziela w oktawie Wniebowstąpienia - Papież Benedykt XV kanonizuje Joannę d'Arc i ustala wspomnienie na Jej dies natalis 30 maja.
30 V 1980 Paryż, katedra Notre Dame - Św. Jan Paweł II w pierwszym dniu wizyty we Francji wygłasza homilię osnutą wokół pytania 'Czy mnie miłujesz?- M’aimes-tu?' skierowanego przez Chrystusa do Księcia Apostołów, a przez Papieża 'Od pracy Słońca' - do Najstarszej Córy Kościoła, Francji i pośrednio, do nieobecnego Najstarszego Syna Kościoła. Działo się to w piątek, 6-ty dzień oktawy Zesłania Ducha Świętego i 549 rocznicę odejścia do nieba św. Joanny d'Arc dla zasygnalizowania, że sprawa przyjścia drugiego Pocieszyciela, realnego Króla Słońce, o którego prawo dziedziczenia dba sama Najświętsza Dziewica, jest otwarta.
30 maja 2023, Madonna di Porto, Gimigliano*, Catanzaro, Kalabria, Włochy; św. Joanny d'Arc w jej 593 dies natalis
*Gimigliano - toponim wywodzony od św. Geminiano z Modeny, dodatkowo wzmocniony "bliźniaczością" miejscowości: Superiore oraz Inferiore Gimigliano (Wyżnie i Niżnie Gimigliano)
