Ad Temoriam hodie potentiam praepollentem invoco Trinitatis, Credo in Trinitatem sub unitate numinis elementorum.
Apud Temoriam hodie virtutem nativitatis Christi cum ea ejus baptismi, Virtutem crucifixionis cum ea ejus sepulturae, Virtutem resurrectionis cum ea ascensionis, Virtutem adventus ad judicium aeternum.
Apud Temoriam hodie virtutem amoris Seraphim in obsequio angelorum, In spe resurrectionis ad adipiscendum praemium. In orationibus nobilium Patrum, In praedictionibus prophetarum, In praedicationibus apostolorum, In fide confessorum, In castitate sanctarum virginum, In actis justorum virorum.
Apud Temoriam hodie potentiam coeli, Lucem solis, Candorem nivis, Vim ignis, Rapiditatem fulguris, Velocitatem venti, Profunditatem maris, Stabilitatem terrae, Duritiam petrarum.
Ad Temoriam hodie potentia Dei me dirigat, Potestas Dei me conservet, Sapientia Dei me edoceat, Oculus Dei mihi provideat, Auris Dei me exaudiat, Verbum Dei me disertum faciat, Manus Dei me protegat, Via Dei mihi patefiat, Scutum Dei me protegat, Exercitus Dei me defendat, Contra insidias daemonum, Contra illecebras vitiorum, Contra inclinationes animi, Contra omnem hominem qui meditetur injuriam mihi, Procul et prope, Cum paucis et cum multis.
Posui circa me sane omnes potentias has Contra omnem potentiam hostilem saevam Excogitatam meo corpori et meae animae; Contra incantamenta pseudo-vatum, Contra nigras leges gentilitatis, Contra pseudo-leges haereseos, Contra dolum idololatriae, Contra incantamenta mulierum, Et fabrorum ferrariorum et druidum, Contra omnem scientiam quae occaecat animum hominis.
Christus me protegat hodie Contra venenum, Contra combustionem, Contra demersionem, Contra vulnera, Donec meritus essem multum praemii.
Christus mecum, Christus ante me, Christus me pone, Christus in me, Christus infra me, Christus supra me, Christus ad dextram meam, Christus ad laevam meam, Christus hine, Christus illine, Christus a tergo.
Christus in corde omnis hominis quem alloquar, Christus in ore cujusvis qui me alloquatur, Christus in omni oculo qui me videat, Christus in omni aure quae me audiat.
Ad Temoriam hodie potentiam praepollentem invoco Trinitatis. Credo in Trinitatem sub Unitate numinis elementorum.
Domini est salus, Domini est salus, Christi est salus, Salus tua, Domine, sit semper nobiscum.
(za: Lyra Hibernica Sacra, G. Petrie: On the History and Antiquities of Tara Hill)
Powyższy tekst łaciński pochodzi z XVII wieku, znacznie wcześniejszy jest zachowany tekst staro-irlandzki (XI w.) a całość przypisywana jest św. Patrykowi – misjonarzowi Irlandii z V wieku po Chrystusie. Wzgórze Temair, zlatynizowane Temoria było starożytnym miejscem grzebalnym, m.in. w okazałych kurhanach a potem miejscem kultu druidów, kultu demonów oraz siedzibą władców. Według części badaczy słowo oznaczało “miejsce święte”. Znajdował się tu też kamień uznawany za Kamień Przeznaczenia (Lia Fail) czyli kamień koronacyjny irlandzkich władców.
Według Libri Hymnorum – zbioru irlandzkich hymnów w pochodzącym z XI wieku rękopisie św. Patryk śpiewał ów hymn, gdy podczas jego wędrówki na Temair, ludzie Loegaira – władcy Irlandii urządzili na niego zasadzkę. I stało się że zamiast św. Patryka i jego współbraci czyhający na nich zobaczyli dzikie jelenie z młodym. Znawcy języka staroirlandzkiego wskazują że tekst irlandzki powstał na początku VIII wieku. Łacińskie określenie Lorica oznacza pancerz, napierśnik i odnosi się przypuszczalnie do słów św. Pawła Apostoła z Listu do Efezjan (Ef 6,14) o obleczeniu pancerza sprawiedliwości (w Wulgacie: et induti loricam iustitiae). Lorica w starożytnym irlandzkim nurcie monastycznym oznaczała modlitwę przypominającą litanię błagalną, w intencji o ochronę.
I tak modlitwa przypisywana św. Patrykowi w polskim tłumaczeniu brzmi:
Na Temair dzisiaj wzywam moc Trójcy wszechpotężną, / wyznaję wiarę w Trójcę w jednym nad wszystkim Bóstwie, / na Temair dziś Chrystusa moc Chrztu i Narodzenia/ i moc Ukrzyżowania razem z pogrzebem Jego, / moc Jego Zmartwychwstania, Jego Wniebowstąpienia, / moc Jego przyjścia w chwale na sąd co wiekuisty. /
Na Temair dzisiaj siłę miłości Serafinów, / w anielskim posłuszeństwie, w nadziei Zmartwychwstania, / w modlitwach świętych Ojców, w proroctwach od Proroków, / w nauce Apostołów, w Wyznawców stałej Wierze / w czystości świętych Dziewic, w uczynkach sprawiedliwych.
Na Temair dziś moc nieba, blask słońca i biel śniegu, / żar ognia, błysk błyskawic i zwinność ruchu wiatru, / mórz głębię, trwałość ziemi, skał ostrych wytrzymałość. Na Temair niech kieruje dziś mną Potęga Boża, / Moc Boża mnie zachowa, poucza Mądrość Boża, / Opatrzność Boża strzeże a Ucho mnie wysłucha, / wymownym Słowo czyni a Ręka Boża chroni. / Niech Droga Boża wiedzie i Tarcza Boża kryje, / Niech zastęp Boży broni od złych demonów sideł, / od pokus także grzesznych, od zniewolenia ducha / od wszystkich, co przynosić chcą zło na moją szkodę, / daleko oraz blisko, samotnie i wśród tłumu.
Stawiam te wszystkie moce przeciwko wszystkim siłom, / co wrogie memu ciału i wrogie mojej duszy, / przeciwko złorzeczeniom proroków co fałszywi, / przeciwko mrocznym prawom rządzącym pośród pogan, / przeciw bezprawiu, które wprowadzać chce herezja, / przeciwko złoczynieniu zgubnego bałwochwalstwa, / przeciw zaklęciom niewiast, kowali i druidów, / przeciwko każdej wiedzy co duszę nam zaślepia.
Niech Chrystus dziś mnie chroni od ognia i trucizny, / od utopienia, rany, bym mógł zasługę zdobyć. Niech Chrystus będzie ze mną, przede mną, za mną, we mnie, / pode mną i nade mną, po prawej i po lewej, / Chrystus przy każdym boku i Chrystus na mych tyłach. I w sercu każdym Chrystus u tych, do których mówię / i w ustach każdych Chrystus co mówić będą do mnie, / i Chrystus w każdym oku u tych co na mnie patrzą, / i Chrystus w każdym uchu u tych co mnie słuchają.
Na Temair dzisiaj wzywam moc Trójcy wszechpotężną, / wyznaję wiarę w Trójcę w jednym nad wszystkim Bóstwie.
Zbawienie jest od Pana, Zbawienie od Chrystusa, / Niech Twe Zbawienie Panie na zawsze z nami będzie.
Tradycja utrzymuje że to na Temair doszło do konfrontacji między św. Patrykiem, który rozpalił tam tuż przed Wielkanocą Roku Pańskiego 433 zakazane przez pogańskie prawa ognisko a irlandzkim pogaństwem, które stało się znakiem rychłej chrystianizacji Zielonej Wyspy. Tara stała się potem miejscem synodów Kościoła w Irlandii (pierwszy znany pod koniec VII w.), wzniesiono tu również kościół, którym w XIII wieku opiekował się rycerski zakon joannitów. Obecny budynek kościoła pochodzi z 1-szej połowy XIX wieku. W roku 1798 wzgórze zajmowali powstańcy irlandzcy przeciw rządom brytyjskim, w roku 1829 postawiono na nim pomnik św. Patryka (zniszczony potem) a w roku 1843 odbyła się tu wielka kilkusettysięczna manifestacja patriotyczna. Na początku XX wieku Tara została zdewastowana przez Angloizraelitów poszukujących tu swych semickich korzeni oraz… Arki Przymierza. Do 1952 roku wzgórze pozostawało własnością prywatną. W roku 1953 rząd irlandzki wykupił jego południową część a 20 lat później północną.
