Pan przemówił do Achaza tymi słowami: «Proś dla siebie o znak od Pana, Boga twego, czy to głęboko w Szeolu, czy to wysoko w górze!» Lecz Achaz odpowiedział: «Nie będę prosił i nie będę wystawiał Pana na próbę». Wtedy rzekł Izajasz: «Słuchajcie więc, domu Dawidowy: Czyż mało wam uprzykrzać się ludziom, iż uprzykrzacie się także mojemu Bogu? Dlatego Pan sam da wam znak: Oto Panna pocznie i porodzi Syna, i nazwie Go imieniem Emmanuel».
Łk 1, 26-38 ✠ Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Wszedłszy do Niej, anioł rzekł: «Bądź pozdrowiona, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami». Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co by miało znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: «Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i zostanie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca». Na to Maryja rzekła do anioła: «Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?» Anioł Jej odpowiedział: «Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego okryje Cię cieniem. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, którą miano za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego». Na to rzekła Maryja: «Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego». Wtedy odszedł od Niej anioł.
Oto słowo Pańskie. **** ,,My, kobiety, podobnie jak Maryja stajemy przed trudnymi decyzjami. Każda z nas może przeżyć swoje własne Zwiastowanie.
Scena 1: Oto poczniesz i porodzisz Syna
Scena z życia Maryi:
«Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami». Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: «Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca». Na to Maryja rzekła do anioła: «Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?» Anioł Jej odpowiedział: «Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym.,,(Łk 1,28–35) ==== Scena z życia Anny:
Poznali się na studiach
On mówi, że była inna niż wszystkie dziewczyny – bardzo elegancka. Zawsze dbała nawet o najdrobniejszy szczegół w swoim ubiorze. Jeździła samochodem, ale nie z wygody. Miała siostrę z zespołem Downa. Odbierała ją z przedszkola.
Ona mówi, że był zawsze uśmiechnięty. Chłopak, dla którego nie ma sytuacji bez wyjścia. Kochał piłkę nożną.
Po ślubie wyjechali w długą podróż. Kupili bilet do Australii, tylko w jedną stronę. Planowali spędzić tam całe życie i zrealizować największe pragnienie – stworzyć dużą rodzinę. Wytrzymali rok. Ale przeżyli wyjątkowe Boże Narodzenie – na plaży.
Po powrocie do Polski zaczęły się spełniać ich pragnienia. Znaleźli pracę. Urodziła się ich pierwsza córka – Magda. A potem na świat przychodziły kolejne dzieci: Zuzia, Karol i Konstancja zwana Tunią. Powrót był błogosławieństwem. Byli o tym mocno przekonani.
Po czwartym dziecku przyszedł kryzys. On miał kłopoty w pracy, ona była zmęczona byciem mamą. Chciała odpocząć.
Zorganizować się na nowo. Bała się kolejnej ciąży. I wtedy wydarzyło się coś dziwnego.
Była Wielka Sobota, poszli na Liturgię Paschalną. Słuchali czytań i psalmów. Śpiewali i modlili się całą noc. Niezapomniane dla niej stały się słowa jednej z pieśni – o ofierze Abrahama, jego niezłomnej wierze, gotowości do poświęceń i totalnym zaufaniu do Boga Ojca. Nigdy nie poczuła się tak wolna. Nigdy nie poczuła się tak spokojna. Już się nie bała. Bez strachu właśnie otworzyła się na nowe życie. Wkrótce począł się Jurek. Termin narodzin Jurka: 25 grudnia 2010 roku, Boże Narodzenie!
Zwiastowanie to nie był jeden moment w historii świata. Zwiastowanie dokonuje się każdego dnia. Każde kolejne dziecko jest przyjściem Boga na świat.
Scena 2: Oto ja Służebnica Pańska Scena z życia Maryi:
„Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego”. Na to rzekła Maryja: «Oto Ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego!» Wtedy odszedł od Niej anioł.
(Łk 1,37–18) ==== Scena z życia Agaty:
Agata – przepiękna blondynka, wysportowana, uwielbiana przez wszystkich. Jacek – wrażliwy, opiekuńczy, zawsze blisko. Kiedy się poznali, natychmiast zakochali się w sobie. Rok później byli już małżeństwem.
Ona zmagała się z chorobą szpiku. Nie ukrywała tego przed nim. Oboje zdawali sobie sprawę z zagrożenia. Wiedzieli, że prędzej czy później potrzebny będzie przeszczep, że terapia może się nie powieść. Z wiarą jednak szli do ołtarza przysięgać sobie miłość na dobre i złe.
Starali się żyć normalnie. Korzystać z życia. Spotykali się z rodziną i znajomymi, wyjeżdżali na wakacje. Nadszedł jednak ten dzień: nawrót choroby, zły wynik badania, który jednoznacznie wskazywał, że natychmiast należy przystąpić do przeszczepu. Zaczęły się przygotowania do podjęcia terapii.
Cztery dni przed terminem przeszczepu dowiedzieli się, że Agata jest w ciąży.
W normalnej sytuacji wiadomość o ciąży to radość, pełnia szczęścia. Agata jednak miała właśnie zacząć chemioterapię, by przygotować organizm do przeszczepu. Lekarze zastanawiali się, co zrobić, jeden powiedział wprost: „Powinna pani usunąć ciążę”. Dla Agaty i Jacka to był cios. Modlili się. Zastanawiali
się, co robić. Razem postanowili, że dziecko się urodzi. Odsunęli chemię i leczenie na kilka miesięcy. Ryzykowali życie Agaty, ratowali dziecko. Zaczęła się walka o życie.
Córeczka przyszła na świat dwa miesiące przed terminem, zupełnie zdrowa. Lekarze przyspieszyli poród, żeby jak najszybciej zająć się Agatą. Po przeszczepie na początku nic nie wskazywało na komplikacje. Mieli nadzieję, że będzie dobrze.
Telefon zadzwonił rano. Jacek podniósł słuchawkę: „Jeśli chce Pan się pożegnać z żoną, proszę przyjechać. Już nic nie możemy zrobić”. Miał pretensje do Boga, ale przypomniał sobie spokój i pokorę Agaty. „Ona nigdy nie miała żalu do Boga za swoją chorobę. Dziękowała Mu za każdy dzień życia”
Agata Mróz, nasza przepiękna “Złota” siatkarka, zmarła 4 czerwca 2008 roku.
Pogrzeb odbył się w pierwszą rocznicę ślubu. Zamiast wieńca Jacek kupił wiązankę – taką, jaką mieli na ślubie. Kupił też różyczkę od małej Lilki. I nie na cmentarzu, ale pod obrazem Matki Bożej złożyli kwiaty. Tak jak robią nowożeńcy.
Scena 3: Pełna Łaski Scena z życia Maryi:
Oto bowiem błogosławić mnie będą odtąd wszystkie pokolenia, gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny; a święte jest Jego imię ‒ i miłosierdzie Jego z pokoleń na pokolenia dla tych, co się Go boją.
(Łk 1,48–50) ======= Scena z życia Emilii:
Powolnym krokiem kierowała się w stronę domu, wciąż słysząc w myślach tylko jedno zdanie: „Nie przeżyje pani tego porodu, dla ratowania życia proszę dokonać aborcji”. Ma zabić dziecko, które nosi w sobie? Nie zezwolić mu przyjść na świat tylko dlatego, żeby ratować siebie? Przecież kobiety nieraz słyszą, że mogą umrzeć w czasie porodu, a potem się okazuje, że jednak żyją.
Emilią targały sprzeczne emocje. Życie za życie? Jedno ma być ważniejsze niż drugie?
Po rozmowie z mężem Karolem nie miała już wątpliwości: urodzi to dziecko! Przecież ono ma prawo żyć. Jak trzeba będzie, to ono da sobie radę, musi tylko mu to umożliwić. A cokolwiek się stanie, znaczy, że taka jest wola Boża.
Zdała się na zamysł Stwórcy. I na swoją intuicję kobiety i matki. Będzie tak, jak jest zapisane w górze – tłumaczyła sobie. Była gotowa do ofiary.
Pewnie już wtedy myślała, kim będzie jej dziecko, gdy dorośnie. Pewnie układała w głowie plany, jak je wychowa. Pewnie zamartwiała się, czy będzie zdrowe, czy przeżyje, a potem, czego w życiu dokona, jakim będzie człowiekiem.
Dnia 18 maja 1920 roku około godziny siedemnastej urodziła pięknego, zdrowego syna. Dali mu imię po ojcu – Karol. Imię Jan Paweł II wybrał sobie sam, pięćdziesiąt osiem lat później, kiedy został Papieżem.
,,Bardzo ciekawe zestawienie proponuje nam dziś liturgia słowa. Z jednej strony widzimy króla Achaza – człowieka pewnego siebie, wielkiego, opływającego w dostatki, arystokratę, który opuszczając Boga traci wszystko; a z drugiej strony Maryja – młoda dziewczyna, bez władzy i znaczenia, z niewielkiego miasta w zapomnianej prowincji; a zwyciężającej wszelkie przeciwności dzięki otwartości na Boga. …Więcej
,,Bardzo ciekawe zestawienie proponuje nam dziś liturgia słowa. Z jednej strony widzimy króla Achaza – człowieka pewnego siebie, wielkiego, opływającego w dostatki, arystokratę, który opuszczając Boga traci wszystko; a z drugiej strony Maryja – młoda dziewczyna, bez władzy i znaczenia, z niewielkiego miasta w zapomnianej prowincji; a zwyciężającej wszelkie przeciwności dzięki otwartości na Boga. Podsumowując to zestawienie można powiedzieć, że to co małe i pokorne zwycięża i trwa, a to co wielkie i pyszne znika jak dym na wietrze.,,
,,Królowo Polski, wejrzyj na serca, przynoszące Ci hołdy poddaństwa, miłości i uwielbienia O Przenajświętsza Pani, Królowo Niebios i Królowo Polski! Z chórami Aniołów i Świętych naszego Narodu klękamy w pokorze u stóp Twego Tronu! Ty, która od wieków jaśniejesz niezliczonymi cudami i łaskami – ze stolicy Twego miłosierdzia, Jasnej Góry – wejrzyj na serca, przynoszące Ci hołdy poddaństwa,…Więcej
,,Królowo Polski, wejrzyj na serca, przynoszące Ci hołdy poddaństwa, miłości i uwielbienia
O Przenajświętsza Pani, Królowo Niebios i Królowo Polski!
Z chórami Aniołów i Świętych naszego Narodu klękamy w pokorze u stóp Twego Tronu!
Ty, która od wieków jaśniejesz niezliczonymi cudami i łaskami – ze stolicy Twego miłosierdzia, Jasnej Góry – wejrzyj na serca, przynoszące Ci hołdy poddaństwa, miłości i uwielbienia. Wejrzyj, prosimy, łaskawie na nas poddanych Twoich, wyrwij nas z nędzy i upodlenia grzechów naszych, grzechów każdego z osobna i grzechów popełnianych w rodzinach naszych, w Narodzie naszym
Uchyl od nas przede wszystkim niewiarę, a miłosierdzia Twego płaszczem osłoń nas, przed słusznymi karami Stwórcy.
Umacniaj w nas przywiązanie do Kościoła katolickiego.
Oświecaj biskupów, wspomagaj kapłanów i lud Twój wierny.
Zachowaj od złego młodzież niedoświadczoną, wzbudzaj święte i liczne powołania do służby Bożej, nawróć grzeszników, ratuj konających, daj wytrwanie sprawiedliwym, wybaw dusze czyśćcowe.
Bądź dla wszystkich pewną ucieczką i obroną.
Prosimy Cię nadto: wyproś sprawiedliwy pokój na świecie, ochraniaj widzialną Głowę Kościoła, Ojca świętego, oświecaj rządzących narodami, a zwłaszcza naszym Narodem.
Wyjednaj nam też łaski, o które Cię prosimy…
(wymienić łaskę o którą prosisz). O Pani i Królowo nasza!
Bądź nam słodką nadzieją, Matką Miłosierdzia i Bramą Niebios, przez którą byśmy mogli w końcu dostać się tam, gdzie Ty królujesz i wraz z Tobą wielbić i wychwalać Syna Twego Jezusa Chrystusa, który z Bogiem Ojcem i Duchem Świętym żyje i króluje. Bóg po wszystkie wieki wieków. Amen.
Modlitwa: Maryjo, która dałaś siłę i odwagę Emilii Wojtyłowej, która chroniłaś jej syna przez całe jego życie, Maryjo, która od poczęcia miałaś w swojej opiece naszego papieża Polaka, wspieraj nas. Chcemy tak jak on oddać swoje życie w Twoje matczyne ręce. Maryjo, miej w opiece wszystkie matki, które z różnych powodów stają na granicy decyzji o urodzeniu dziecka. Daj im siłę, aby podjęły …Więcej
Modlitwa:
Maryjo, która dałaś siłę i odwagę Emilii Wojtyłowej, która chroniłaś jej syna przez całe jego życie, Maryjo, która od poczęcia miałaś w swojej opiece naszego papieża Polaka, wspieraj nas. Chcemy tak jak on oddać swoje życie w Twoje matczyne ręce.
Maryjo, miej w opiece wszystkie matki, które z różnych powodów stają na granicy decyzji o urodzeniu dziecka. Daj im siłę, aby podjęły ryzyko, tak jak Ty to zrobiłaś, zgadzając się na urodzenie Jezusa. Niech każda matka ma odwagę powiedzieć: „Niech mi się stanie”, niech przyjmie wolę Bożą i bez względu na konsekwencje wybierze życie.
Maryjo, która sama przyjmowałaś niespodziewaną nowinę, pomóż wszystkim kobietom, które boją się przyjąć nowe życie. Dodaj im odwagi i siły, by potrafiły zaufać i powierzyć wszystko Bogu Ojcu. Z życia Maryi. Pełna łaski
@anetmachnio1979, A Jakże owocną jest twoja aktywność ,pozwolisz ,że ŚMIECH pozostawię BEZ KOMENTARZA natomiast pochyłe się nad płaczem wyrażonym Pan Jezus dla tych które płakały powiedział ; „Córki jerozolimskie, nie płaczcie nade Mną; płaczcie raczej nad sobą i nad waszymi dziećmi” (23, 28). "Jeśli z zielonym drzewem to czynią, cóż się stanie z suchym?" (Łk 23, 31). Jezus, bardzo już …Więcej
@anetmachnio1979, A Jakże owocną jest twoja aktywność ,pozwolisz ,że ŚMIECH pozostawię BEZ KOMENTARZA natomiast pochyłe się nad płaczem wyrażonym Pan Jezus dla tych które płakały powiedział ; „Córki jerozolimskie, nie płaczcie nade Mną; płaczcie raczej nad sobą i nad waszymi dziećmi” (23, 28).
"Jeśli z zielonym drzewem to czynią, cóż się stanie z suchym?" (Łk 23, 31).
Jezus, bardzo już wyczerpany, posuwa się drogą wiodącą Go na Kalwarię. W tłumie zaciekawionym, jak to zwykle bywa, nieszczęściem spotykającym bliźniego
,,Łukasz sygnalizuje obecność pewnego rodzaju braterstwa kobiet niosących pomoc skazanym na śmierć, którym podawały (wg świadectwa Talmudu – wielkiego starożytnego zbioru tradycji żydowskich) napoje znieczulające ból. Chrystus kieruje do nich ostre, w niektórych momentach nawet groźne, słowa. Krótko mówiąc, oznajmia im, żeby zamiast współczuć Jemu, zajęły się raczej sobą i swoim narodem. Zaczyna od napomnienia: „Córki jerozolimskie, nie płaczcie nade Mną; płaczcie raczej nad sobą i nad waszymi dziećmi” (23, 28).
Zaraz potem powtarza je w szeregu zdań pełnych apokaliptycznej symboliki i kolorytu. Pierwsze zawiera swoiste proroctwo: „Szczęśliwe niepłodne łona, które nie rodziły, i piersi, które nie karmiły” (23, 29). Spojrzenie Jezusa zdaje się sięgać aż do tragedii, która spadnie na Jerozolimę w roku 70., kiedy zostanie ona zniszczona przez Rzymian. W rzeczywistości cofa się On pamięcią do innego dramatycznego wydarzenia, tego z 586 r. przed Chr., kiedy święte miasto zostało zrujnowane przez Babilończyków. W tym dniu – jak głoszą biblijne Lamentacje – „Z pragnienia język ssącego przyrósł do podniebienia; maleństwa o chleb błagały, a nie było nikogo, kto by im łamał” (4, 4). Dlatego szczęśliwe są kobiety bezpłodne, które nie mając dzieci, nie będą widziały, jak umierają one w ich ramionach. Chrystus już w swej mowie „eschatologicznej” mówił o końcu Jerozolimy i kresie dziejów ludzkości, którym będzie towarzyszyć czas wielkiego cierpienia, zanim zajaśnieje światło odkupienia i zbawienia: „Biada brzemiennym i karmiącym w owe dni! Nastanie bowiem wielki ucisk na ziemi i gniew na ten naród” (Łk 21, 23).
Drugie, nadal niejasne, zdanie skierowane do kobiet jest natomiast cytatem z Ozeasza: „Wtedy zaczną wołać do gór: «Padnijcie na nas!» i do pagórków: «Przykryjcie nas»” (10, 8). Jest to rozdzierający krzyk tych, którzy znajdując się w przerażającym położeniu, wzywają śmierci w kosmicznej katastrofie. Ciągle pozostajemy więc w nurcie tzw. apokaliptyki, która ma wstrząsnąć Izraelem, by lękał się ostatecznego sądu Boga. Dochodzimy w ten sposób do ostatniego oświadczenia Chrystusa, w którym zestawia ze sobą drzewo zielone i drzewo ścięte i suche (23, 31). Obraz ten, różnie kwalifikowany przez badaczy, jest jednak dość jasny i zrozumiały: jeśli teraz pali się drzewo zielone, czyli nienaruszone i żywe, symbol Jezusa sprawiedliwego, to co się stanie, kiedy sądowi poddani zostaną prawdziwi winowajcy, czyli suche drzewo? W Księdze Ezechiela sprawiedliwy i grzesznik są również przedstawieni za pomocą tego podwójnego symbolu: „Tak mówi Pan Bóg: Oto podłożę pod ciebie ogień, który strawi wszelkie zielone i wszelkie suche drzewo” (21, 3). Jezus zachęca zatem do skupienia się na prawdziwej tragedii, jaką jest sąd Boży, czyli potępienie zła, przemocy i niesprawiedliwości tego, kto Go teraz zabija (łatwopalnego uschłego drzewa). ,,
