Paus Franciscus en Alberto Fernández: parallelle levens van twee middelmatige figuren
Het wanbestuur van Alberto Fernández heeft bittere vruchten afgeworpen, voegt Montejano toe: abortus, bendeoorlogen, genderideologie, de morele perversie van schoolkinderen, de bevordering van pseudo-gezinnen, het misbruik van openbare middelen voor privé-winst, de toe-eigening van openbaar en privé-eigendom, drugshandel en een jaarlijkse inflatie van 211%.
Tegelijkertijd werd Alberto Fernández in Madrid gezien terwijl hij genoot van een maaltijd op een plek waar een maaltijd 700 euro en een fles wijn 1.000 euro kost.
In 2020, aan het begin van zijn ambtstermijn, werd Alberto door Franciscus ontvangen met grappen en goede humor. Ze spraken elkaar 44 minuten.
Fernández, een openbare overspelige, woonde een eucharistieviering bij in het Vaticaan en ontving de communie.
Op 15 januari duurde de audiëntie 45 minuten. Fernández verklaarde dat de ontmoeting hartelijk was en "op een foto is te zien hoe dit stel onverantwoordelijke mensen lachte", schrijft Montejano.
Hij vraagt wat Franciscus in de tussentijd in het Vaticaan heeft gedaan. Zijn antwoord is: "Wat tirannen doen", zoals Plato waarschuwde. Ze elimineren het beste om zich heen en omringen zich met het slechtste. Dit creëert een "uittredende Kerk" die degenen die ze binnen heeft, verdrijft.
Hij legt uit dat de relatie tussen de tiran en de sycofant een noodzaak is [en Franciscus heeft zich omringd met veel sycofanten].
Montejano geeft het voorbeeld van de Kerk in Argentinië: "Nu de beste of minder slechte bisschoppen geliquideerd zijn, kwijnt de Kerk weg in haar decadentie. Iedereen van waarde wordt vervolgd. Een bisschop wordt gestuurd om een erfenis te vernietigen die in vele jaren is opgebouwd. Een verrader [bisschop Taussig] wordt gebruikt om het grootste seminarie van het land te onderdrukken".
Franciscus benoemt op belangrijke posten "prelaten die bekend staan om een of andere schandalige gebeurtenis, of kameleons, of klimmers, of anodyne karakters zonder persoonlijkheid".
Dit is de realiteit van een Kerk die wordt vertegenwoordigd door "sloppenwijkpriesters", waarin God de grote afwezige is.
Montejano concludeert: "Een geruïneerde staat, een geruïneerde kerk. Parallelle levens van twee middelmatigen met enige macht".
AI-vertaling