NAJŚWIĘTSZA OFIARA OŁTARZA
Msza Św. od wieków w Kościele Katolickim była uważana za Ofiarę, która jest uobecnieniem Ofiary Chrystusa na Krzyżu. Nigdy nie było mowy o protestanckiej ( a zarazem heretyckiej) doktrynie mówiącej, iż Msza Św. jest tylko wspomnieniem Ostatniej Wieczerzy.
Niestety po Soborze Watykańskim II, kiedy to Kościół uległ ogromnej liberalizacji, liturgia także uległa jakże gorszącej zmianie. Zniesiono ołtarze - wniesiono stoły. Celebrujący obrócili się tyłem do tabernakulum a przodem do ludzi, co oznaczało nic innego jak to, iż to człowiek a nie Bóg stał się centralną postacią w nowej liturgii. Została zniesiona hierarchia podczas Mszy Świętej. Podczas odprawiania Mszy Św. Wszechczasów ksiądz stał tyłem do ludu, twarzą ku Chrystusowi, wierni modlili się a Kapłan ich modlitwy ofiarowywał Miłosiernemu Bogu.
Obecnie w Novum Ordo Missae (NOM) celebrant nie jest pośrednikiem między Bogiem a ludźmi lecz jest Przewodniczącym Zgromadzenia Ludu Bożego. Zwrócony twarzą ku ludowi prowadzi z nim dialog. W NOM zniesiono wiele modlitw uwidaczniających różnicę pomiędzy kapłanem a wiernymi. Wprowadzono całkiem nowe, uproszczone szaty liturgiczne, w liturgii zniesiono używanie języka łacińskiego - uniwersalnego języka Kościoła Katolickiego, scalającego i jednoczącego Kościół na całym świecie, usunięto piękny i uświęcony wielowiekową tradycją śpiew gregoriański.
Język łaciński zastąpiono językami narodowymi, co było m.in. spełnieniem jednego z żądań heretyka Lutra. Tracąc język łaciński Kościół posoborowy utracił jedność w świecie. Język używany od wieków w Kościele przestał być ogniwem łączącym wszystkich katolików na całej ziemi. Jeden język łączy - wiele dzieli. Optującym za zachowaniem i używaniem odwiecznego, uświęconego języka Kościoła zarzucano iż język ten jest niezrozumiały dla ludzi, jest językiem martwym. Oczywiście, „łacina” to język „martwy” ale to właśnie przemawia za jego utrzymaniem. Jest najlepszym sposobem ochrony i obrony Wiary (np.: Pismo Święte) przed zmianami znaczeniowymi (językowymi), które tworzą się w miarę upływu czasu i zmieniają tym sposobem przesłanie - depozyty Wiary, jakie dał (przekazał) swoim uczniom Jezus Chrystus - Bóg Człowiek. Nasuwa się więc pytanie o pozycję jaką powinni zająć katolicy wobec NOM.
Ważność Nowej Mszy jest co najmniej wątpliwa a jeżeli ważność czegoś co jest najmilsze Bogu jest wątpliwe więc zgodnie z tym co zawsze mówił Kościół iż jeżeli coś jest wątpliwe w sprawach Wiary dla pewności musimy to odrzucić, tak też musimy odrzucić NOM a trwać nieustępliwie i pozostać wiernym Mszy Św, Wszechczasów odprawianej przez prawdziwych katolickich kapłanów.
Musimy pozostać wiernymi JEDYNEJ I PRAWDZIWEJ WIERZE - WIERZE KATOLICKIEJ - AŻ DO ŚMIERCI!
Tomasz Jazłowski, teolog
www.kontrrewolucja.bnx.pl/news.php
Niestety po Soborze Watykańskim II, kiedy to Kościół uległ ogromnej liberalizacji, liturgia także uległa jakże gorszącej zmianie. Zniesiono ołtarze - wniesiono stoły. Celebrujący obrócili się tyłem do tabernakulum a przodem do ludzi, co oznaczało nic innego jak to, iż to człowiek a nie Bóg stał się centralną postacią w nowej liturgii. Została zniesiona hierarchia podczas Mszy Świętej. Podczas odprawiania Mszy Św. Wszechczasów ksiądz stał tyłem do ludu, twarzą ku Chrystusowi, wierni modlili się a Kapłan ich modlitwy ofiarowywał Miłosiernemu Bogu.
Obecnie w Novum Ordo Missae (NOM) celebrant nie jest pośrednikiem między Bogiem a ludźmi lecz jest Przewodniczącym Zgromadzenia Ludu Bożego. Zwrócony twarzą ku ludowi prowadzi z nim dialog. W NOM zniesiono wiele modlitw uwidaczniających różnicę pomiędzy kapłanem a wiernymi. Wprowadzono całkiem nowe, uproszczone szaty liturgiczne, w liturgii zniesiono używanie języka łacińskiego - uniwersalnego języka Kościoła Katolickiego, scalającego i jednoczącego Kościół na całym świecie, usunięto piękny i uświęcony wielowiekową tradycją śpiew gregoriański.
Język łaciński zastąpiono językami narodowymi, co było m.in. spełnieniem jednego z żądań heretyka Lutra. Tracąc język łaciński Kościół posoborowy utracił jedność w świecie. Język używany od wieków w Kościele przestał być ogniwem łączącym wszystkich katolików na całej ziemi. Jeden język łączy - wiele dzieli. Optującym za zachowaniem i używaniem odwiecznego, uświęconego języka Kościoła zarzucano iż język ten jest niezrozumiały dla ludzi, jest językiem martwym. Oczywiście, „łacina” to język „martwy” ale to właśnie przemawia za jego utrzymaniem. Jest najlepszym sposobem ochrony i obrony Wiary (np.: Pismo Święte) przed zmianami znaczeniowymi (językowymi), które tworzą się w miarę upływu czasu i zmieniają tym sposobem przesłanie - depozyty Wiary, jakie dał (przekazał) swoim uczniom Jezus Chrystus - Bóg Człowiek. Nasuwa się więc pytanie o pozycję jaką powinni zająć katolicy wobec NOM.
Ważność Nowej Mszy jest co najmniej wątpliwa a jeżeli ważność czegoś co jest najmilsze Bogu jest wątpliwe więc zgodnie z tym co zawsze mówił Kościół iż jeżeli coś jest wątpliwe w sprawach Wiary dla pewności musimy to odrzucić, tak też musimy odrzucić NOM a trwać nieustępliwie i pozostać wiernym Mszy Św, Wszechczasów odprawianej przez prawdziwych katolickich kapłanów.
Musimy pozostać wiernymi JEDYNEJ I PRAWDZIWEJ WIERZE - WIERZE KATOLICKIEJ - AŻ DO ŚMIERCI!
Tomasz Jazłowski, teolog
www.kontrrewolucja.bnx.pl/news.php
