Strzeliste akty Wiary

Strzeliste akty Wiary

JAN KARDYNAŁ BONA OCIST.

I. Auctor fidei, Iesu Christe, firmissime credo vera esse omnia, quae te revelante credit, et docet sancta mater Ecclesia, et pro hac assertione et veritate millies mori paratus sum.

1. Sprawco wiary, Jezu Chryste, najmocniej wierzę, że jest prawdą to wszystko, w co z Twojego objawienia wierzy, i czego naucza święta Matka-Kościół. Dla tego wyznania i tej prawdy po tysiąckroć gotów jestem śmierć ponieść (1).

II. Auge in me fidem a te semel infusam, vitamque fidei consonam concede, ut, quod mente credo, moribus exprimam.

2. Przymnóż, Panie, we mnie wiary przez Ciebie raz jeden wlanej, udziel mi także tego, aby życie odpowiadało wierze; iżbym czynem wyraził to, w co umysłem wierzę.

III. Testimonia tua, Domine, credibilia facta sunt nimis, utinam secundum ea semper vixissem.

3. Świadectwa Twoje, Panie, są bardzo godne wiary; obym wedle nich zawsze żył.

IV. Verissima sunt omnia, quae in sacris libris, et Apostolicis traditionibus, ac decretis Ecclesiae continentur: pro qua veritate tuenda vitam meam libentissime offero.

4. Najprawdziwsze jest to wszystko, co się zawiera w Piśmie świętym, Tradycji Apostolskiej, i w Dekretach Kościoła. W obronie tej prawdy (2) z największą chęcią ofiaruję życie.

V. Omnino verum est, te Deum meum unum esse in substantia, et Trinitatem in personis: quod ego per medios gladios, et ignes profitebor.

5. Całkowicie prawdziwe jest to, że Ty mój Boże jesteś jednym co do natury, i Trójcą co do Osób. Wyznając tę prawdę gotów jestem iść w ogień i pod topór.

VI. Utinam fides tua integra semper, et sincera conservetur, qualem tu, Domine, tradidisti, qualem Apostoli praedicaverunt.

6. Oby wiara Twoja zawsze cała i nieskażona była zachowywana taką, jaką Ty, Panie, przekazałeś, jaką Apostołowie głosili.

VII. Credo tibi, o summa veritas, et quia fides sine operibus mortua est, da mihi, ut fidem meam patientia et caritate, aliisque virtutibus vivam esse demonstrem.

7. Wierzę Tobie, o Prawdo najwyższa, a skoro wiara bez uczynków martwa jest, spraw, abym cierpliwością i miłością, oraz innymi cnotami okazał, że wiara moja jest żywa.

VIII. Gratias ago tibi, Domine, quod mihi fidem dederis, qua te cognoscerem, quod me Christianum feceris, et Catholicae Ecclesiae membrum. In hac fide vixi, in eadem mori volo, atque utinam pro eadem.

8. Dzięki składam Tobie, Panie, żeś mi udzielił wiary, przez którą mogę Cię poznać, żeś mnie uczynił chrześcijaninem, i członkiem Kościoła katolickiego. W tej wierze żyłem, w niej, i oby za nią, pragnę umrzeć.

IX. Credo te Deum ingenitum, Filium unigenitum, Spiritum Sanctum ab utroque procedentem. O credam, et fruar semper, quia tu Deus meus es, principium meum, et finis ultimus, et mea aeterna beatitudo.

9. Wierzę w Ciebie Boga Ojca niezrodzonego, Syna Jednorodzonego, Ducha Świętego pochodzącego od Ojca i Syna. O niechaj wierzę, i zawsze rozkoszuję się tym, ponieważ Ty jesteś Bogiem moim, początkiem moim, i ostatecznym końcem, a także moim wiecznym szczęściem.

X. Credo te Dei Filium pro mea salute carnem humanam induisse. Credo te passum pro me, et mortuum in cruce. Credo te Deum, et hominem in sacramento mirabiliter existere. Credo haec omnia, et alia, quae de te docet Ecclesia, et credens adoro, et amo te.

10. Wierzę, że Ty Boży Synu dla mojego zbawienia przyjąłeś ludzkie ciało. Wierzę, że cierpiałeś za mnie i poniosłeś śmierć na krzyżu. Wierzę, że jako Bóg i człowiek w Sakramencie Ołtarza w cudowny sposób przebywasz. Wierzę we wszystkie te i w inne prawdy, których o Tobie naucza Kościół, a wierząc wielbię Ciebie i miłuję.

XI. Revela, Domine, oculos meos, et considerabo mirabilia de lege tua. Quam dulcia faucibus meis eloquia tua: semper mel ori meo.

11. Uchyl, Panie, zasłony sprzed moich oczu, abym mógł rozważać cuda Twego prawa. Jak słodkie dla mego podniebienia słowa Twoje, są zawsze miodem dla ust moich.

XII. O si fidem possem annunciare in universo mundo, et omnes infideles ad Deum convertere, quam libenter id facerem, et si propterea omnia tormenta sustinere deberem.

12. O gdybym mógł głosić wiarę całemu światu, i nawrócić wszystkich niewiernych do Boga. Jakże chętnie bym to uczynił, zwłaszcza gdybym z tego powodu wszelkie męki znieść musiał.

XIII. Utinam possem, Deus meus, omnium infidelium intellectibus in te credere, omnium affectu te amare, omnium viribus tibi servire!

13. Obym mógł, Boże mój, wierzyć w Ciebie umysłami wszystkich niewiernych, wszystkimi ich uczuciami Ciebie kochać, i wszystkimi ich siłami Tobie służyć!

XIV. Discedite a me omnes pessimi haeretici, filii diaboli, et pestes animarum: vos detestor, et abominor, et cum Ecclesia Dei anathematizo.

14. Odstąpcie ode mnie wszyscy najniegodziwsi kacerze, synowie diabelscy, i zarazo dusz: odrzucam was, potępiam, i z Kościołem Bożym wyklinam was.

14. Odstąpcie ode mnie wszyscy parszywi heretycy, pomiocie diabelski, i zarazo dusz. Ze wstrętem brzydzę się wami, i z Kościołem Bożym wyklinam was.

XV. Quaecumque docet fides, adeo firmiter credo, ac si oculis ea viderem. Adauge, Domine, et confirma fidem meam: hac enim duce securus ibo ad tribunal tuum, quacumque hora me vocaveris, quia credo et spero videre bona tua in terra viventium.

15. Czegokolwiek wiara naucza, w to tak mocno wierzę, jakbym to na własne oczy widział. Przymnóż, Panie, i wzmocnij wiarę moją: pod jej bowiem przewodnictwem bezpieczny dojdę przed Sąd Twój, kiedykolwiek mnie wezwiesz, gdyż wierzę i spodziewam się ujrzeć dobra Twoje w krainie żyjących.

––––––

Actus Fidei divinae et Catholicae

Akt Wiary Boskiej i Katolickiej

Credo in te, Deum unum, trinum in personis, Patrem, Filium et Spiritum Sanctum, remuneratorem bonorum et vindicem malorum; et in Iesum Christum, Filium Dei unigenitum, Deum verum, assumpta carne pro salute humani generis in cruce passum et mortuum. Credo etiam immortalitatem animorum humanorum et gratiae divinae ad salutem necessitatem.

Haec, et quae Iesus Christus Filius tuus docuit, ac sancta Romana Catholica et Apostolica Ecclesia credi iubet, viva et firma fide credo atque profiteor, quia tu Deus ea omnia revelasti, qui es aeterna veritas et sapientia, quae nec fallere nec falli potest. In hac fide vivere et mori statuo!


Wierzę w Ciebie, jedynego Boga w trzech Osobach, Ojca, Syna i Ducha Świętego. Wierzę, że wynagradzasz za dobre a za złe karzesz. Wierzę w Jezusa Chrystusa, Syna Bożego Jednorodzonego, Boga prawdziwego, który przyjąwszy ciało cierpiał i umarł na krzyżu dla zbawienia rodzaju ludzkiego. Wierzę także w nieśmiertelność dusz ludzkich i w to, że łaska Boska jest do zbawienia koniecznie potrzebna.

Panie Boże! żywą i mocną wiarą wierzę i wyznaję te, i inne prawdy których nauczał Twój Syn Jezus Chrystus, i które święty rzymski katolicki i apostolski Kościół podaje do wierzenia, ponieważ objawiłeś je Ty, Boże, który jesteś odwieczną Prawdą i Mądrością, która ani się mylić, ani w błąd wprowadzić nie może. W tej wierze żyć i umrzeć postanawiam!

––––––––

Strzeliste akty wiary (Actus fidei) za: Opuscula ascetica Eminentissimi Cardinalis Bona. Principia et documenta vitae christianae, indicans naturam, finem et officia vitae christianae, regulas de moderandis animi affectibus et de studio virtutum, necnon Manuductio ad coelum, continens medullam Sanctorum Patrum, et veterum philosophorum, insuper Via compendii ad Deum per motus anagogicos et orationes jaculatorias liber isagogicus ad mysticam theologiam, auctore D. Joanne Bona S. Romanae Ecclesiae tit. S. Bernardi ad Thermas Presbytero Cardinali, Ordinis Cisterciensis. Editio caeteris praestantior atque accuratior, studio unius sacerdotis Congregationis ac Seminarii Missionum ad exteros, Parisiis MDCCCXLVII (1847), pp. 431-433; (tł. mg i mk).

Akt Wiary Boskiej i Katolickiej (Actus fidei) za: 1) De imitatione Christi libri quatuor. Accedunt preces missae, adiuncto precationum delectu in usum confitentium et communicantium, Lipsk 1846, s. 369; 2) Venerabilis Thomae a Kempis De imitatione Christi libri quatuor. Praemissae sunt orationes selectae et missae preces, nec non devotio viae crucis piissima, Ratyzbona 1854, s. IX; (tł. mg). (3)

Przypisy:
(1) "śmierć ponieść" tzn. umrzeć, oddać życie.

(2) "W obronie tej prawdy (...)" lub: "Dla zachowania tej prawdy (...)".

(3) Por. 1) Papież Pius IV, Wyznanie Wiary katolickiej (Professio Catholicae Fidei).

2) Jan kard. Bona OCist., a) O rozpoznawaniu duchów. b) Przewodnik do nieba. c) Droga do nieba. d) Manuductio ad coelum, medullam continens Sanctorum Patrum, et veterum philosophorum. e) Opuscula ascetica selecta. f) Feniks odrodzony czyli Ćwiczenia duchowne.

3) Kongregacja Św. Inkwizycji, Wyznanie Wiary dla heretyków przechodzących na łono Kościoła katolickiego.

4) Papież Urban VIII, Papież Benedykt XIV, Wyznanie Wiary dla chrześcijan wschodnich (Professio Fidei Orientalibus praescripta).

5) Św. Pius V, Papież, Katechizm Rzymski według uchwały świętego Soboru Trydenckiego (Catechismus Romanus ex decreto Concilii Tridentini).

6) Ks. Walenty Gadowski, Nauka Kościoła. Wybór orzeczeń dogmatycznych Kościoła katolickiego i jego praw kanonicznych.

7) P. Ferdinandus Cavallera SI, Thesaurus doctrinae catholicae ex documentis Magisterii ecclesiastici.

8) Św. Robert kard. Bellarmin SI, a) Katechizm mniejszy czyli Nauka Chrześcijańska krótko zebrana (Compendium Doctrinae Christianae). b) Wykład nauki chrześcijańskiej (katechizm większy) (Catechismus, seu: Explicatio doctrinae christianae).

9) Piotr kardynał Gasparri, Katechizm katolicki (Catechismus catholicus).

10) O. Jan Jakub Scheffmacher SI, Katechizm polemiczny czyli Wykład nauk wiary chrześcijańskiej przez zwolenników Lutra, Kalwina i innych z nimi spokrewnionych, zaprzeczanych lub przekształcanych.

11) "Cahiers Romains", Dla katolików rzymskich integralnych.

12) Ks. Augustyn Arndt SI, Odpusty. Podręcznik dla duchowieństwa i wiernych.

13) Ks. Antoni Langer SI, a) Rozwój wiary. b) Pojęcie o Bogu w chrześcijaństwie i u filozofów. c) Człowiek w stosunku do religii i wiary. d) O objawieniu. e) Św. Tomasz z Akwinu i dzisiejsza filozofia. f) Kardynał Jan Chrzciciel Franzelin i jego znaczenie w katolickiej nauce. g) Kazanie o Kościele. h) Kazanie na uroczystość Opatrzności Boskiej. i) Kazanie na uroczystość św. Barbary.

(Przypisy od red. Ultra montes).

( PDF )

© Ultra montes (www.ultramontes.pl)
Cracovia MMIV, MMXIX, Kraków 2004, 2019

POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ:
1. NIE BĘDZIESZ MIAŁ BOGÓW CUDZYCH PRZEDE MNĄ.
+
Najprawdziwsze jest to wszystko, co się zawiera w Piśmie świętym, Tradycji Apostolskiej, i w Dekretach Kościoła.
W obronie tej prawdy (2) z największą chęcią ofiaruję życie.
Więcej
+

Najprawdziwsze jest to wszystko, co się zawiera w Piśmie świętym, Tradycji Apostolskiej, i w Dekretach Kościoła.

W obronie tej prawdy (2) z największą chęcią ofiaruję życie.
CHWAŁA BOGU W TRÓJCY ŚWIĘTEJ JEDYNEMU
.
.
(3) Por. 1) Papież Pius IV, Wyznanie Wiary katolickiej (Professio Catholicae Fidei).
2) Jan kard. Bona OCist., a) O rozpoznawaniu duchów. b) Przewodnik do nieba. c) Droga do nieba. d) Manuductio ad coelum, medullam continens Sanctorum Patrum, et veterum philosophorum. e) Opuscula ascetica selecta. f) Feniks odrodzony czyli Ćwiczenia duchowne.
3) Kongregacja Św. Inkwizycji, Wyznanie …
Więcej
.
.

(3) Por. 1) Papież Pius IV, Wyznanie Wiary katolickiej (Professio Catholicae Fidei).

2) Jan kard. Bona OCist., a) O rozpoznawaniu duchów. b) Przewodnik do nieba. c) Droga do nieba. d) Manuductio ad coelum, medullam continens Sanctorum Patrum, et veterum philosophorum. e) Opuscula ascetica selecta. f) Feniks odrodzony czyli Ćwiczenia duchowne.

3) Kongregacja Św. Inkwizycji, Wyznanie Wiary dla heretyków przechodzących na łono Kościoła katolickiego.

4) Papież Urban VIII, Papież Benedykt XIV, Wyznanie Wiary dla chrześcijan wschodnich (Professio Fidei Orientalibus praescripta).

5) Św. Pius V, Papież, Katechizm Rzymski według uchwały świętego Soboru Trydenckiego (Catechismus Romanus ex decreto Concilii Tridentini).

6) Ks. Walenty Gadowski, Nauka Kościoła. Wybór orzeczeń dogmatycznych Kościoła katolickiego i jego praw kanonicznych.

7) P. Ferdinandus Cavallera SI, Thesaurus doctrinae catholicae ex documentis Magisterii ecclesiastici.

8) Św. Robert kard. Bellarmin SI, a) Katechizm mniejszy czyli Nauka Chrześcijańska krótko zebrana (Compendium Doctrinae Christianae). b) Wykład nauki chrześcijańskiej (katechizm większy) (Catechismus, seu: Explicatio doctrinae christianae).

9) Piotr kardynał Gasparri, Katechizm katolicki (Catechismus catholicus).

10) O. Jan Jakub Scheffmacher SI, Katechizm polemiczny czyli Wykład nauk wiary chrześcijańskiej przez zwolenników Lutra, Kalwina i innych z nimi spokrewnionych, zaprzeczanych lub przekształcanych.

11) "Cahiers Romains", Dla katolików rzymskich integralnych.

12) Ks. Augustyn Arndt SI, Odpusty. Podręcznik dla duchowieństwa i wiernych.

13) Ks. Antoni Langer SI, a) Rozwój wiary. b) Pojęcie o Bogu w chrześcijaństwie i u filozofów. c) Człowiek w stosunku do religii i wiary. d) O objawieniu. e) Św. Tomasz z Akwinu i dzisiejsza filozofia. f) Kardynał Jan Chrzciciel Franzelin i jego znaczenie w katolickiej nauce. g) Kazanie o Kościele. h) Kazanie na uroczystość Opatrzności Boskiej. i) Kazanie na uroczystość św. Barbary.

(Przypisy od red. Ultra montes).


( PDF )
.
.
CHWAŁA BOGU W TRÓJCY ŚWIĘTEJ JEDYNEMU
.
.
Rozdział I. O najwyższym celu człowieka. Jaka droga wiedzie do niego
Rozdział II. O obraniu przewodnika. Jakim ten być powinien
Rozdział III. O oczyszczeniu się z grzechów. Rozmyślanie o śmierci i wieczności jest najskuteczniejszym na chorobę duszy lekarstwem
Rozdział IV. O niewstrzemięźliwości
Rozdział V. O rozwiązłości
Rozdział VI. O łakomstwie. Jego cechy. Porównanie ubogiego z …
Więcej
.
.

Rozdział I. O najwyższym celu człowieka. Jaka droga wiedzie do niego

Rozdział II. O obraniu przewodnika. Jakim ten być powinien

Rozdział III. O oczyszczeniu się z grzechów. Rozmyślanie o śmierci i wieczności jest najskuteczniejszym na chorobę duszy lekarstwem

Rozdział IV. O niewstrzemięźliwości

Rozdział V. O rozwiązłości

Rozdział VI. O łakomstwie. Jego cechy. Porównanie ubogiego z bogatym. Próżność i zawód w bogactwach

Rozdział VII. O gniewie

Rozdział VIII. O zazdrości

Rozdział IX. O pysze, wyniosłości i próżnej chwale

Rozdział X. O panowaniu nad ciałem i zmysłami

Rozdział XI. O straży języka

Rozdział XII. O uczuciach wewnętrznych

Rozdział XIII. O miłości

Rozdział XIV. Czego pragnąć, a czego unikać potrzeba

Rozdział XV. O radości i smutku

Rozdział XVI. O nadziei i rozpaczy

Rozdział XVII. O bojaźni

Rozdział XVIII. O władzach umysłowych

Rozdział XIX. O postępie w cnotach

Rozdział XX. O osobności

Rozdział XXI. O wierze, nadziei i miłości

Rozdział XXII. O roztropności

Rozdział XXIII. O sprawiedliwości i bogobojności

Rozdział XXIV. Przywiązanie do rodzeństwa. Uszanowanie starszych. Posłuszeństwo. Wdzięczność

Rozdział XXV. O prawdzie. O prostocie. O rzetelności

Rozdział XXVI. O przyjaźni

Rozdział XXVII. O szczodrobliwości i wspaniałości

Rozdział XXVIII. O mocy duszy

Rozdział XXIX. O wielkości duszy

Rozdział XXX. O cierpliwości

Rozdział XXXI. O wstrzemięźliwości

Rozdział XXXII. O łagodności i łaskawości

Rozdział XXXIII. O skromności

Rozdział XXXIV. O pokorze

Rozdział XXXV. O doskonałości

–––––––––––

Droga do nieba. Dzieło kardynała Bony, w rodzaju Tomasza à Kempis, tłumaczone z łacińskiego przez X. A. S. Krasińskiego Biskupa Wileńskiego, Ś. Teologii Doktora. Wydanie drugie. Wilno. Nakład Maurycego Orgelbranda. 1863, str. II+226+II. (1)

(Pisownię i słownictwo nieznacznie uwspółcześniono).

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Pozwolenie Władzy Duchownej:

Z polecenia JW. Biskupa Delkoneńskiego, Sufragana Trockiego, Rządzącego Diecezją Wileńską i Kawalera, Jana Cywińskiego, czytałem przekład z języka łacińskiego na polski, dzieło Kardynała Jana Bony, w którym nic nie zawiera się przeciwnego nauce Rzymsko-Katolickiego Kościoła.

Datt. 1845, Grudnia 23 dnia.

X. Józef Krukowski,


Kanclerz Diecezji Wileńskiej.

Świadectwo to WJX. Krukowskiego, Kanclerza Diecezji Wileńskiej, potwierdzam.

Wilno, d. 24 Grudnia, 1845 r.


Biskup Rządzący Diecezją Wileńską,

X. Jan Cywiński.

N. 320.

Na mocy polecenia JW. Pasterza, niniejszą książkę przeczytałem, i jako w duchu Bożym ułożoną, sądzę być nader zbawienną i godną przedrukowania.

Wilno, 21 Lutego 1860 r.

X. Antoni Żyszkowski,


Pr. Officjał.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Przypisy:
(1) "Bona Jan, kardynał, urodził się 12 października 1609 r. w Mondovi w Piemoncie jako potomek starożytnej rodziny francuskiej. Ojciec przeznaczył go na żołnierza. On jednak, czując powołanie do życia duchownego wstąpił w piętnastym roku życia do kongregacji reformatów św. Bernarda (Bernardini), złożył 2 sierpnia 1627 śluby zakonne, i wybrany został po kolei przeorem, opatem i trzykrotnie generałem swego zakonu. Ofiarowane sobie przez księcia Sabaudii biskupstwo Asti odrzucił, natomiast oddawał Kościołowi za Aleksandra VII i Klemensa IX, jako członek Kongregacji indeksu, obrzędów, inkwizycji, odpustów i relikwij swą uczonością cenne usługi, za które Klemens IX mianował go 1669 r. kardynałem-kapłanem tituli S. Salvatoris in Lauro. Miejsce tego tytułu zajął za Klemensa X tytuł ówczesnego klasztoru reformatów S. Bernardi alle Terme. Tam rezydując umarł 28 października 1674 r. Jako pisarz historyczny cennych rozpraw do Spicilegium d'Archery'ego, do Acta Sanctorum i wydań rozmaitych Ojców Kościoła. Daleko większą sławę zdobył jednak sobie jako autor liturgiczny i ascetyczny. Główne jego prace liturgiczne są: Psallentis ecclesiae harmonia. Tractatus historicus, symbolicus, asceticus de divina psalmodia etc., Romae i Rerum liturgicarum libri II, Romae 1687. Jako autor ascetyczny Bona wsławił się przede wszystkim swymi dziełami: Via compendii ad Deum per motus anagogicos et preces jaculatorias, Romae 1687 i Principia et documenta vitae christianae". – Kazimierz Pufke. (Artykuł z: "Podręczna Encyklopedia Kościelna" opracowana pod kierunkiem ks. ks. Stan. Galla, Jana Niedzielskiego, Henr. Przezdzieckiego, Ant. Szlagowskiego, Ant. Tauera i redaktora ks. Zygmunta Chełmickiego. B-C. Tom V–VI. Warszawa 1905, ss. 44-45). (2)

(2) Por. 1) Jan kard. Bona OCist., a) Manuductio ad coelum, medullam continens Sanctorum Patrum, et veterum philosophorum. b) Opuscula ascetica selecta. c) O rozpoznawaniu duchów. d) Strzeliste akty wiary.

2) Inne przekłady Manuductio ad coelum na język polski: a) Kardynała Jana Bony Przewodnik do nieba. Przełożył ks. Dr. Jan Bernacki. Tarnów 1900. b) Przewodnik do nieba wyborniejsze zawierający zdania Ojców świętych Kościoła i filozofów dawnych, ułożony przez Jana Bona; tł. z jęz. łac. przez S. S. [Stanisław Snarski]. T. 1-2. Wilno 1844. c) Przewodnia do nieba prowadząca, drogę nieomylną przez skuteczny sposób do doyścia zbawienia otwierająca. Z francuskiego na polski język przez Damę przetłumaczona. Roku Pańskiego 1744. Do druku podana. W Lublinie w Drukarni Collegium Societatis Jesu 1745.

3) Tomasz à Kempis, De imitatione Christi. O naśladowaniu Jezusa Chrystusa.

4) O. Tilmann Pesch SI, Chrześcijańska filozofia życia.

5) O. Jan Tauler OP, Ustawy duchowe. Dzieło z XIV wieku.

6) O. J. Petitdidier SI, Ćwiczenia duchowne według normy św. Ignacego Loyoli.

7) Św. Alfons Maria Liguori, Doktor Kościoła, O wielkim środku modlitwy do dostąpienia zbawienia i otrzymania od Boga wszystkich łask, jakich pragniemy.

8) Ks. Wawrzyniec Scupoli, Utarczka duchowa czyli nauka poznania, pokonania samego siebie, i dojścia do prawdziwej doskonałości chrześcijańskiej.

9) Bp Jan Piotr Camus, Duch świętego Franciszka Salezego, czyli wierny obraz myśli i uczuć tego Świętego.

10) Ks. Alfons Rodriguez SI, O doskonałości chrześcijańskiej.

11) Ks. Karol Żelazowski, Bądźcie doskonałymi. (Na podstawie dzieła Scaramelli'ego pod tytułem "Direttorio ascetico").

(Przypisy od red. Ultra montes).