Chorobę psychiczna „diagnozuje się” na podstawie zmontowanej przez „psychiatrów” ankiety, na która odpowiada pacjent (często pod wpływem stresu i zastraszenia), bez jakichkolwiek badań fizycznych, potwierdzających zachodzenie jakichkolwiek „zdiagnozowanych” symptomów, przypisywanych tzw. „chorobom psychicznym”, w organizmie (skąd my to znamy?: brak symptomów oznacza chorobę). Nierzadko zdarza się, ze osoba jest pod wpływem środków psychotropowych (które będą u każdego człowieka powodować różne od tzw. normalnych zachowania), przepisanych bądź przez lekarza wcześniej, bądź spożyte przez pacjenta w celach „rekreacyjnych”, relaksacyjnych, bądź zaserwowane osobie bez jej wiedzy, bądź nastąpi działanie uboczne w postaci reakcji po spożyciu innych leków, które nie powinny być spożywane jednocześnie. Dochodza jeszcze reakcje określane jako „choroba psychiczna” (halucynacje, delirium), po spożyciu alkoholu, względnie po mieszaniu alkoholu z lekami. Możliwości na inne od „normalnych zachowań” są nieskończone. Są jeszcze osoby, które lubią, jak koncentrują uwagę innych, a szczególnie służby zdrowia, wiec będą się zachowywać nienormalnie („grac”, kłamać o swoim samopoczuciu), po to, żeby zdobyć te uwagę, zupełnie nie zdając sobie sprawy z tego jakie kłopoty na siebie sprowadzają (w postaci recepty na leki zmieniające osobowość i zachowanie). Nic nie jest potwierdzone jakimi kolwiek badaniami fizycznymi, bo one nic by nie wykazały. Zatem podstawa do funkcjonowania psychiatrii, czy psychologii, jako zawodu zanika. A tu mamy całe rzesze ludzi, chcących zarabiać pieniądze w tym temacie :) wiec dlaczego nie kontynuować, dlaczego nie skorzystać z okazji tak łatwego i jeszcze nie małego zarobku? Można stworzyć cała gałąź na ten temat, wręcz przemysł :). Dochodzi jeszcze stygma, kto by tam się przejmował „chorym psychicznie”, słuchał historii jego życia, kiedy dochodzi możliwość zarobkowania, nieraz do końca życia danego pacjenta? I tak mamy pacjentów na całe życie, „chorych psychicznie” i „lekarzy psychiatrów” i cała rzesze pośrednich zawodów (wszelkiego rodzaju psychologów, pielęgniarki psychiatryczne, naukowców od psychologii itp., itd), przemysł farmaceutyczny. Kasa wali drzwiami i oknami, tylko brać. Po co zastanawiać się, czy są choroby psychiczne, czy nie? A jak nie ma? To je stworzymy :)