Błogosław, duszo moja, Pana, * i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach. * On odpuszcza wszystkie twoje winy.
Czytanie z Księgi proroka Ozeasza
Chodźcie, powróćmy do Pana! On nas zranił i On też uleczy, On to nas pobił, On ranę przewiąże. Po dwu dniach przywróci nam życie, a dnia trzeciego nas dźwignie i żyć będziemy w Jego obecności. Poznajmy, dążmy do poznania Pana; Jego przyjście jest pewne jak poranek, jak wczesny deszcz przychodzi On do nas, jak deszcz późny, co nasyca ziemię. «Cóż ci mogę uczynić, Efraimie, co pocznę z tobą, Judo? Miłość wasza podobna do chmur o świtaniu albo do rosy, która prędko znika. Dlatego ciosałem cię przez proroków, słowami ust mych pouczałem, a Prawo moje zabłysło jak światło. Miłości pragnę, nie krwawej ofiary, poznania Boga bardziej niż całopaleń,,
Miłości pragnę, nie krwawej ofiary.
3Zmiłuj się nade mną, Boże, w łaskawości swojej, *w ogromie swej litości zgładź moją nieprawość. 4Obmyj mnie zupełnie z mojej winy *i oczyść mnie z grzechu mojego.
Refren: Miłości pragnę, nie krwawej ofiary.
18Ofiarą bowiem Ty się nie radujesz, *a całopalenia, choćbym dał, nie przyjmiesz. 19Boże, moją ofiarą jest duch skruszony, *pokornym i skruszonym sercem Ty, Boże, nie gardzisz.
Refren: Miłości pragnę, nie krwawej ofiary.
20Panie, okaż Syjonowi łaskę w Twej dobroci, *odbuduj mury Jeruzalem. 21Wtedy przyjmiesz prawe ofiary, *dary i całopalenia.
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Jezus opowiedział niektórym, co dufni byli w siebie, że są sprawiedliwi, a innymi gardzili, tę przypowieść: «Dwóch ludzi przyszło do świątyni, żeby się modlić, jeden faryzeusz, a drugi celnik. Faryzeusz stanął i tak w duszy się modlił: „Boże, dziękuję Ci, że nie jestem jak inni ludzie: zdziercy, niesprawiedliwi, cudzołożnicy, albo jak i ten celnik. Zachowuję post dwa razy w tygodniu, daję dziesięcinę ze wszystkiego, co nabywam”. A celnik stał z daleka i nie śmiał nawet oczu wznieść ku niebu, lecz bił się w piersi, mówiąc: „Boże, miej litość dla mnie, grzesznika!” Powiadam wam: Ten odszedł do domu usprawiedliwiony, nie tamten. Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się uniża, będzie wywyższony».Łk 18, 9-14
,,We współczesnym świecie pokora zatraciła swoje pierwotne, a zarazem prawdziwe znaczenie. Prze błędne jej pojmowanie i postrzeganie człowiek, który kieruje się w swoim życiu pokorą, jest uważany za resztę ludzi za nieudacznika, za osobę, która nie ma swojego zdania, a przy tym łatwo podporządkowuje się innym. we wszystkich relacjach międzyludzkich – na każdej płaszczyźnie naszego życia – …Więcej
,,We współczesnym świecie pokora zatraciła swoje pierwotne, a zarazem prawdziwe znaczenie. Prze błędne jej pojmowanie i postrzeganie człowiek, który kieruje się w swoim życiu pokorą, jest uważany za resztę ludzi za nieudacznika, za osobę, która nie ma swojego zdania, a przy tym łatwo podporządkowuje się innym. we wszystkich relacjach międzyludzkich – na każdej płaszczyźnie naszego życia – zaczyna królować pycha. Podczas dzisiejszej katechezy zajmiemy się tymi dwiema przeciwwagami: pokorą i pychą. Przykładem pokory i pychy są postawy faryzeusza i celnika z Ewangelii wg św. Łukasza. zobaczcie poniżej.
Proszę Was, abyśmy w pierwszym punkcie naszej dzisiejszej katechezy dokonali analizy fragmentu z Pisma Świętego, który jest dzisiaj naszym przewodnikiem w temacie pokory i pychy. Postaramy się w tym punkcie zobrazować postawę głównych bohaterów: faryzeusza i celnika. Przypiszemy do tych osób konkretne zachowania i słowa, które z ich ust padają w wykorzystanym przez nas fragmencie Pisma Świętego.
Faryzeusz i celnik – analiza tekstu biblijnego:
Stwierdzenie, że faryzeusz „stanął” oznacza, że stał wyprostowany, tak że był widoczny dla innych. Jeżeli celnik stał z daleka, to znaczy, że faryzeusz był bliżej miejsca świętego w świątyni. Celnik nie śmiał podnieść oczu, co wskazuje, że pochylił się pełen pokory. Dalej mamy postawy typowe dla pokory i pychy: faryzeusz po trzykroć się chwali, a celnik trzykrotnie się uniża. Celnik chwali Boga, a faryzeusz samego siebie. Faryzeusz i celnik są przykładem dwóch postaw, które omawiamy podczas dzisiejszej katechezy, a mianowicie:
pychy i pokory.
Chciałbym, abyśmy w drugim punkcie naszej katechezy dopasowali sobie to postaw obu naszych dzisiejszych biblijnych bohaterów właściwe synonimy. Przyporządkowane przez nas synonimy, dadzą nam obraz wielopłaszczyznowego wymiaru zarówno pychy, jak i pokory.
Czasami pewne nasze zachowania, czy zachowania osób z którymi żyjemy i spotykamy się na codzień są właśnie przejawem albo pychy albo pokory. A więc…
2. Pycha i pokora – synonimy i właściwe cechy:
Prawdziwa pokora nie ma nic wspólnego z kompleksem niższości, czy formą świadomego poniżania siebie.
Wręcz przeciwnie: pokora wymaga odwagi.
Pokora bowiem łączy się ściśle ze służbą.
Kto chce służyć innym, musi być odważny, bo w służbie będzie trzeba często płynąć pod prąd.
Prościej jest oczywiście poddać się biegowi rzeczy i nic nie robić, ale znacz- nie trudniej jest zakasać rękawy i poświęcić się służbie dla drugich.
Ten, kto służy, musi stanąć po stronie słabych i upokarzanych, a to wymaga od niego odwagi; musi zapomnieć o nagrodzie i liczyć się z upokorzeniami.
W Piśmie Świętym mamy wiele przykładów postaci biblijnych, które odznaczały się prawdziwą pokorą. W tym kolejnym punkcie wymienimy sobie te osoby z przykładami ich postępowania.
3. Przykłady biblijnych postaci, które są prawdziwie pokorne:
W ostatnim punkcie naszej dzisiejszej katechezy, skonstruujemy sobie plan, dzięki któremu będziemy zdolni do pokonywania przejawów pychy.
Żeby wygrać z pychą, która jest jednym z grzechów głównych, musimy znać i wiedzieć jakie są jej przejawy. A zatem:
,,Prawdziwa pokora nie ma nic wspólnego z kompleksem niższości, czy formą świadomego poniżania siebie. Wręcz przeciwnie: pokora wymaga odwagi. Pokora bowiem łączy się ściśle ze służbą. Kto chce służyć innym, musi być odważny, bo w służbie będzie trzeba często płynąć pod prąd. Prościej jest oczywiście poddać się biegowi rzeczy i nic nie robić, ale znacz- nie trudniej jest zakasać rękawy i …Więcej
,,Prawdziwa pokora nie ma nic wspólnego z kompleksem niższości, czy formą świadomego poniżania siebie.
Wręcz przeciwnie: pokora wymaga odwagi.
Pokora bowiem łączy się ściśle ze służbą.
Kto chce służyć innym, musi być odważny, bo w służbie będzie trzeba często płynąć pod prąd.
Prościej jest oczywiście poddać się biegowi rzeczy i nic nie robić, ale znacz- nie trudniej jest zakasać rękawy i poświęcić się służbie dla drugich.
Ten, kto służy, musi stanąć po stronie słabych i upokarzanych, a to wymaga od niego odwagi; musi zapomnieć o nagrodzie i liczyć się z upokorzeniami.
W Piśmie Świętym mamy wiele przykładów postaci biblijnych, które odznaczały się prawdziwą pokorą. ''
Przypowieść Jezusa o faryzeuszu i celniku (por. Łk 18, 9-14) trafnie punktuje różnice między pychą a pokorą, prawdą o sobie. Modlitwa faryzeusza za fasadą pobożności okazuje się „bezbożna”. Bóg jest jedynie przykrywką dla zadufanego w sobie „ja”. Religia jest mu potrzebna, by się dowartościować, wywyższyć. Ten człowiek o nic Boga nie prosi, niczego od Niego nie oczekuje. Uwypukla osiągnięcia, a …Więcej
Przypowieść Jezusa o faryzeuszu i celniku (por. Łk 18, 9-14) trafnie punktuje różnice między pychą a pokorą, prawdą o sobie. Modlitwa faryzeusza za fasadą pobożności okazuje się „bezbożna”. Bóg jest jedynie przykrywką dla zadufanego w sobie „ja”. Religia jest mu potrzebna, by się dowartościować, wywyższyć. Ten człowiek o nic Boga nie prosi, niczego od Niego nie oczekuje. Uwypukla osiągnięcia, a pomija słabości i błędy. Postępuje jak skrupulatny buchalter, sądząc, że w tym podoba się Bogu, albo że jest wręcz podobny do Boga. Ta postać pychy sprowadza Boga do narzędzia władzy, a religię do ideologii, kanału reklamującego naszą domniemaną wartość (G. Cucci). Przeciwieństwem faryzeusza jest celnik. Stoi przed Bogiem jak żebrak, zawstydzony i pełen skruchy, gdyż zrozumiał swój grzech. Wie, że grzech czyni go dalekim od Boga. Nie usprawiedliwia się ani nie porównuje z innymi, jak czynił faryzeusz. Nie czuje się lepszy przez kontrast z innymi. Ma świadomość, że potrzebuje Boga, Jego miłosierdzia i łaski, by móc żyć inaczej. Jego modlitwa, słowa i postawa świadczą o pokornej miłości.
