FABIOLA – najsłynniejsza powieść o czasach prześladowań chrześcijan w okresie panowania terroru rzymskiego cesarza Dioklecjana w latach 303-304
FABIOLA Nie ma bardziej znanej powieści z czasów Cesarstwa Rzymskiego... i książki, która znalazłaby się zaraz po Biblii... W połowie XIX wieku. stała się światowym bestsellerem i monumentalnym świętem pierwszych chrześcijańskich męczenników... Książka została opublikowana w 1854 roku, a jej światowy sukces był bezprecedensowy, fenomenalny, niesamowity... została przetłumaczona na wszystkie języki świata... książka z mocą adresowana całe chrześcijaństwo tamtych czasów i wskazał, jakie są filary wiary chrześcijańskiej... ale także świat i Europa... że została naznaczona i zbudowana krwią pierwszych męczenników... Historia rozpoczyna się we wrześniu 302 za panowania cesarza Dioklecjana, a następnie ujmuje najstraszniejszy okres w całej historii świata i Kościoła - okres masowych prześladowań chrześcijan - r. 303-304 ...Powieść o patrycjuszu rzymskim Fabioli, z słynna rzymska rodzina Fabianów, podbiła ówczesny świat i była niesamowitym mega sukcesem męki chrześcijan, wciągniętym na żywo w napiętą fabułę... Powieść ta stała się także wzorem dla późniejszej słynnej powieści H. Sienkiewicza. - Quo Vadis... film o Fabioli był kręcony 3 razy i odniósł ogromny światowy sukces...
Słynna książka Fabioli z Rok 1854 był jednocześnie jedną z najpiękniejszych i najchętniej czytanych ksiąg naszych przodków... praprababć i dziadków... po kilku wydaniach nie brakowało go na niemal każdym chrzcie. do rodziny, obok Pisma Świętego... Film Fabiola z 1949 roku zapoczątkował erę słynnych hitów historycznych, które wypełniały kina po brzegi, a ich sukces był na skalę światową... widzowie mocno wciągnęli się w akcję i tłumy ludzie wychodzili z teatrów z płaczem, wzruszeni, wzruszeni szacunkiem do starożytnych męczenników Kościoła... bo też czerpię z Biblii... To były stare, słodkie, piękne czasy, kiedy do świata zwracała się Biblia i świętość męczennicy... To był słodki, nostalgiczny okres naszej młodości, czyli młodości naszych przodków, którzy tak głęboko byli związani z duchowym bogactwem Pisma Świętego, życiem Chrystusa i czasami męczenników... Dziś , takie duchowe wartości dotykają niewielu ludzi, ludzie żyją w pułapce pośpiechu i duchowej pustki, której nie zaspokajają bogactwa i przyjemności materialne... lub substytut miłości burzliwym, niemoralnym życiem... Aby napełnić duszę trwałe szczęście, wciąż potrzeba Boga... tylko Bóg może nakarmić nasze głodne, spieczone, umierające dusze...
FABIOLA CZYLI KOŚCIÓŁ W KATAKUMBACH Tekst: Mikuláš Wiseman Słowacki udostępnił: Martin Kollár Wydanie trzecie Liczba ksiąg członkowskich 175 Wydane przez Towarzystwo św. Vojtecha - Trnava 1937
Książka ta opisuje ogólnie starożytność chrześcijańską, a w szczególności ostatnie prześladowania chrześcijan. — Kiedy w czasie odradzającego się ruchu religijnego w Anglii stało się jasne, że wśród wielu wiedza o Kościele katolickim jest bardzo uboga i w związku z tym fałszywie i niesprawiedliwie oceniano jego historię, doktrynę i prawa, — katolicy postanowili opublikować „Katolik” książki dla ludu, które w formie rozrywkowych lektur uczyły o Kościele i przedstawiały jego historię. Nieśmiertelny kardynał i arcybiskup Wiseman aprobował ten zamiar i zaproponował, że jako pierwszy napisze lekturę „o Kościele w katakumbach”, w której nakreśli stan Kościoła w czasach prześladowań aż do czasów cesarza Konstantyna. Dotrzymał słowa i tak powstała znakomita książka „FABIOLA”. Główni bohaterowie fabuły są wiernie narysowani na podstawie historii świętych męczenników i żywotów świętych, dzięki czemu możemy tu we właściwym świetle podziwiać wzorową mentalność i moralność pierwszych chrześcijan. Jednak praca ta nie ma charakteru ściśle historycznego. Opisane w niej wydarzenia rozegrały się w krótkim czasie, w ciągu kilku miesięcy, i pochodzą z różnych czasów i miejsc. Zakon Dioklecjana został wydany w ciągu dwóch miesięcy, męczeństwo św. Agnes rok do przodu; czas śmierci św. Sebastiana, choć nie zidentyfikowano, odłożono na później, a męczeństwo św. Kasjana przeniesiono z Imoli do miasta Fondi. Spraw Boże, aby dzieło to wzbudziło w pobożnych czytelnikach podziw i miłość do początków Kościoła Świętego oraz aby utwierdzało ich i utwierdzało w świętej wierze.
Jesienią 1853 roku Wiseman udał się do Rzymu, gdzie przebywał Pius IX. wyraził pełną aprobatę dla swojej polityki kościelnej. To właśnie podczas tej wizyty w Rzymie Wiseman zaproponował i zaczął pisać najpopularniejszą książkę, jaką kiedykolwiek napisał, romans historyczny Fabiola , historia Kościoła w katakumbach. Książka została opublikowana pod koniec 1854 roku i odniosła natychmiastowy i fenomenalny sukces. Jej tłumaczenia ukazały się niemal na wszystkie języki europejskie. Wiseman napisał Fabiolę częściowo w odpowiedzi na energicznieantykatolicką Hypatię Charlesa Kingsleya (1853) . Powieść miała głównie pomóc walczącej mniejszości katolickiej w Anglii.
Fabiola, czyli Kościół Katakumb to powieść angielskiego kardynałaNicholasa Patricka Wisemana . Po raz pierwszy ukazała się w 1854 roku. Powieść została nakręcona trzykrotnie.
Amanda Fougère , Fabiola i Syra , 1859, obraz inspirowany powieścią Wisemana
Bohaterką książki jest Fabiola, młoda piękność pochodząca ze szlacheckiej rzymskiej rodziny. Rozpieszcza ją ojciec Fabiusz, który nie może jej niczego odmówić. Fabiola wydaje się mieć wszystko, w tym doskonałe wykształcenie filozoficzne, ale pod powierzchnią jest niezadowolona ze swojego życia. Pewnego dnia w przypływie wściekłości atakuje i rani swoją niewolnicę Syrę, która jest tajemniczą chrześcijanką. W tej sytuacji dumna, rozpieszczona Rzymianka zostaje upokorzona pokorą, dojrzałością i oddaniem Syry wobec niej i rozpoczyna się powolna przemiana, której kulminacją jest w końcu jej nawrócenie na chrześcijaństwo za sprawą Syry i jej własnej kuzynki Agnes, którą uwielbia.
Kolejny wątek opowieści dotyczy młodego chłopca Pankracjusza, pobożnego chrześcijanina i syna męczennika, który sam przygotowuje się do męczeństwa. Wrogiem Pankracego jest Korwin, znęcający się kolega z klasy, którego irytuje świętość młodego chrześcijanina. Robi wszystko, aby obalić jego i wspólnotę chrześcijańską rzymskich katakumb . Obejmuje to zorganizowanie linczu ich byłego nauczyciela Kasjana, który potajemnie jest chrześcijaninem. Niemniej jednak Pankracy pokazuje swojemu wrogowi znaczenie chrześcijańskiego przebaczenia, oszczędzając życie wkrótce po zabiciu Kasjana przez Korwina.
Kolejnym wielkim złoczyńcą w tej historii jest tajemniczy Fulwiusz, pozornie bogaty młodzieniec ze Wschodu, który wkrótce okazuje się chrześcijańskim myśliwym i oddaje ich władzom za pieniądze. Jego celem jest z jednej strony zdobycie ręki Fabioli lub Agnieszki, z drugiej zaś wykorzenienie wspólnoty chrześcijańskiej w Rzymie. Po kilku dramatycznych wydarzeniach, które ujawniają jego zaskakujący związek z Syrą, która jest jego dawno zaginioną młodszą siostrą Myriam, Fulvius odrzuca swoje złe postępowanie, nawraca się na chrześcijaństwo i zostaje pustelnikiem .
Postacie W
fabułę wplecione są liczne opowieści o męczeństwie i legendy o prawdziwych chrześcijańskich świętych . Należą do nich św. Agnieszka , św. Sebastian , św. Pancras (Pankratius), św. Kasjan (Kasjan), św. Emerentiana i św. Tarzicjusz . Dwa wyjątki stanowią postacie Fabiola i niewidomego żebraka Cecyliusza, przyjaciela Syry i współchrześcijanina; choć noszą imiona świętych, nie są tożsame ze św. Fabiolą (która żyła później) i św. Cecylią (której legenda bardzo różni się od powieściowej historii Cecylii).
Tło wydarzeń
Wiseman napisał do Fabioli częściowo w odpowiedzi na Hypatię , napisaną przez anglikanina Charlesa Kingsleya . Powieść skupiała się głównie na mniejszościkatolickiej w Anglii, która niedawno wyszła z na wpół nielegalnego statusu ( hierarchia katolicka w Anglii została przywrócona dopiero w 1850 r.). Opowieść zatem nieustannie podkreśla bliską wspólnotę pierwszych chrześcijan, ich wzajemną miłość, poczucie solidarności ze wspólnotą. Jednocześnie bezpośrednie odniesienia do aktualnej sytuacji katolików w Anglii są stosunkowo rzadkie, zwłaszcza w porównaniu z Callistą Johna Henry'ego Newmana (1855), zamówioną jako swego rodzaju „prequel” Fabioli . Niemniej jednak heroiczny język, w jakim opowiadane są historie męczenników, wyraźnie wzmacnia odwagę i determinację katolików w Anglii. Ważna jest także strona edukacyjna książki: kilka rozdziałów poświęcono informacjom historycznym o nabożeństwach i pochówkach w katakumbach. Jednak powieść podążała za zrozumieniem współczesnych historyków i mocno wyolbrzymiła rolę, jaką katakumby odegrały we wczesnym życiu chrześcijańskim.
Wersja filmowa powstała w 1918 roku we Włoszech w reżyserii Enrico Guazzoniego. W 1949 roku ukazała się także wystawna francusko-włoska wersja filmowa. (Do Stanów Zjednoczonych dotarł w wersji z dubbingiem i drastycznie skróconej wersji dopiero w 1951 roku). Drugi film w niewielkim stopniu przypomina swoje rzekome źródło. Trzecia wersja filmowa „peplum”, zatytułowana La Rivolta degli schiavi , została wyprodukowana w 1960 roku. Czerpie więcej elementów z powieści niż druga, na przykład św. Agnieszkę i św. Sebastiana, ale pod wieloma względami odbiega od powieści.
Fabiola, czyli Kościół w katakumbach autor: Angielski Kardynał Nicholas Patrick Wiseman -1854
Z tego punktu widzenia Fabiola jest naprawdę wspaniałym świadectwem tego, co najlepsze w ludziach. Nie wspominając już o tym, że książka odegrała swoją rolę w Czechosłowacji w czasach komunistycznej tyranii, była bowiem jedną z najczęściej czytanych i kopiowanych zakazanych literatury w naszym kraju. Szczególnie lubili ją czytać i sprzedawać członkowie słowackiego kościoła podziemnego ze względu na jej aktualność i podobieństwo ich sytuacji do sytuacji osób opisanych w powieści.
I to właśnie antykomunistyczni dysydenci – zdecydowana większość z nich to członkowie podziemnego kościoła lub jego sympatycy – dzieci takich książek jak „Fabiola”, która była najlepszą, jaką wyprodukował ten kraj. Wystarczy rozgłosu tej książce.
Jednym zdaniem: Fabiola to miła, prosta, bezpośrednia, niezbyt długa powieść z głębokimi ideami poetycko-religijnymi i mocnym przekazem ogólnym, odpowiednia dla starszych i młodszych
gatunek: Antyczne księgi religijne autor: Wiseman Mikuláš wydawca: Spolok sv. Adalberta Trnava rok wydania: 1885 język: sk liczba stron: 460 oprawa: miękka okładka: brak stan: zabrudzona, zniszczona okładka, brak rogu okładki i pierwszych 7 stron, zagięte brzegi stron, nazwa na okładce
Wiseman urodził się w Sewilli w irlandzkiej rodzinie rodziców i zanim zaczął uczęszczać do St. Cuthbert's College w Ushaw, studiował w szkole w Waterford. Stamtąd udał się do Kolegium Angielskiego w Rzymie, gdzie później został rektorem. Podczas pobytu w Rzymie otrzymał zlecenie głoszenia ewangelii od tamtejszych katolików angielskich. Jako rektor był przedstawicielem biskupów angielskich. Podczas wizyty w Anglii w 1836 roku przyczynił się do zainicjowania wydawania periodyku Dublin Review . W 1840 roku został mianowany prezesem Oscott College .
Wczesne życie
Miejsce urodzenia kardynała Wisemana, 5 Calle Fabiola, Sewilla, Hiszpania.
Wiseman urodził się w Sewilli 2 lutego 1802 r. jako młodszy syn kupca Jamesa Wisemana i jego drugiej żony Xaviery (z domu Strange) z Waterford w Irlandii , którzy osiedlili się w Hiszpanii w celach handlowych. Po śmierci ojca w 1805 roku został przywieziony do domu rodziców w Waterford . W 1810 roku został wysłany do Ushaw College niedaleko Durham , gdzie kształcił się do szesnastego roku życia. Wiseman wspominał później, że John Lingard , ówczesny wiceprezes uczelni, okazał wiele życzliwości spokojnemu emerytowanemu chłopcu. W 1818 r. Wiseman kontynuował naukę w Kolegium Angielskim w Rzymie , które zostało ponownie otwarte w 1818 r. po zamknięciu na dwadzieścia lat z powodu wojen napoleońskich . Studia ukończył z wyróżnieniem, uzyskując doktorat z teologii w lipcu 1824 r., a święcenia kapłańskie przyjął 10 marca 1825 r.
W 1827 r. został mianowany prorektorem Kolegium Angielskiego, a w 1828 r. rektorem , mimo że nie miał jeszcze dwudziestu sześciu lat. . Funkcję tę sprawował do 1840 r. Od pierwszego oddanego studenta i badacza starożytności poświęcał wiele czasu na studiowanie rękopisów orientalnych w Bibliotece Watykańskiej , a pierwszy tom, zatytułowany Horae Syriacae , opublikowany w 1827 r., okazał się obiecującą grzywną. uczony.
Papież Leon XII. (1823–1829) mianował go kustoszem rękopisówarabskich w Watykanie i profesorem języków orientalnych na Uniwersytecie Rzymskim. Jednak jego życie akademickie zostało przerwane przez papieski rozkaz głoszenia kazania angielskim mieszkańcom Rzymu. Dużym zainteresowaniem cieszył się przebieg jego wykładów na temat związku nauki z religią objawioną . Jego ogólna teza głosiła, że chociaż wielokrotnie uważano, że nauczanie naukowe obala doktrynę chrześcijańską, dalsze badania wykazały, że pojednanie jest możliwe. To zasługa Wisemana, że jego wykłady na temat relacji między religią a nauką zostały zaakceptowane przez tak surowego krytyka, jak Andrew Dickson White . W swojej niezwykle wpływowej pracy A History of the Warfare of Science with Theology in Christians , której głównym tezą była teza o konflikcieWhite napisał, że „jest obowiązkiem i przyjemnością stwierdzić tutaj, że jeden wielki chrześcijański uczony zaszczycił religię i siebie samego, po cichu akceptując twierdzenia nauki i wykorzystując je jak najlepiej... Tym człowiekiem był Nicholas Wiseman, później znany jako kardynał Wiseman. Zachowanie tego filaru Kościoła w godny podziwu kontrastuje z zachowaniem nieśmiałych protestantów, którzy napełniali Anglię krzykami i potępieniami”.
Anglia
Wiseman odwiedził Anglię w latach 1835-1836 i wykładał zasady i główne doktryny katolicyzmu w Kaplicy Sardyńskiej , Lincoln's Inn Fields i kościele w Moorfields . Efekt jego wykładów był znaczny. Na prośbę Edwarda Bouverie PuseyaJohn Henry Newman zrecenzował je w grudniu 1836 roku w czasopiśmie British Critic , traktując je przeważnie ze współczuciem jako triumf nad popularnym protestantyzmem. Innemu krytykowi, który utrzymywał podobieństwo między obrządkami katolickimi i pogańskimi, Wiseman odpowiedział, że przyznaje się do takiego podobieństwa i stwierdził, że równie dobrze można wykazać, że istnieje ono między doktrynami chrześcijańskimi i niechrześcijańskimi.
W 1836 roku Wiseman zainicjował wydawanie periodyku Dublin Review , częściowo po to, by dać angielskim katolikom większe ideały w zakresie ich religii i entuzjazmu dla papiestwa, a częściowo po to, by zająć się Ruchem Oksfordzkim . W 1916 roku nazwę zmieniono na Wiseman Review . Już wtedy wyróżniał się jako uczony i krytyk, władał wieloma językami, był poinformowany w kwestiach o charakterze naukowym, artystycznym czy historycznym.
Artykuł Wisemana na temat schizmydonatystów , opublikowany w Dublin Review w lipcu 1839 r., wywarł wrażenie na Oksfordzie , Newmanie i innych, widząc analogię między donatystami i anglikanami. Wiseman, który w tym samym roku głosił kazanie podczas otwarcia kościoła Mariackiego w Derby, wyprzedził opublikowany sześć lat później Argument Newmana o rozwoju religii . W 1840 roku przyjął święcenia biskupie i został wysłany do Anglii jako koadiutor biskupa Thomasa Walsha , wikariusza apostolskiego Okręgu Centralnego, a także został mianowany prezydentem Oscott College niedaleko Birmingham. Oscott stał się ośrodkiem angielskich katolików podczas swojej prezydentury. Nawróceni z Oksfordu (1845 i później) zwiększyli zakres obowiązków Wisemana, gdyż wielu z nich znalazło się w całkowitej nędzy, podczas gdy starodawne ciało katolickie patrzyło na przybyszów z nieufnością. Za jego radą Newman i jego współpracownicy spędzili trochę czasu w Rzymie, zanim rozpoczęli pracę duchową w Anglii. Wkrótce po wstąpieniu na tron papieża Piusa IX . Biskup Walsh został wikariuszem-apostołem dzielnicy Londynu, a Wiseman nadal był jego koadiutorem. Dla Wisemana nominacja ta stała się trwała po śmierci Walsha w lutym 1849 r.
Po przybyciu z Rzymu w 1847 r. Wiseman działał jako nieformalny wysłannik dyplomatyczny papieża, aby dowiedzieć się od rządu, jakiej pomocy Anglia prawdopodobnie udzieli w realizacji liberalnej polityki, którą Pius zainaugurował swoje panowanie. W odpowiedzi Lord Minto został wysłany do Rzymu jako „autentyczny organ rządu brytyjskiego”, ale polityka ta okazała się nieskuteczna. Wiseman, który mieszkał na londyńskim Golden Square , rzucił się w wir nowych obowiązków wielostronną działalnością, zajmując się głównie rekultywacją katolickich przestępców i przywracaniem upadłym biedakom do praktykowania swojej religii. Gorliwie zakładał wspólnoty zakonne męskie i żeńskie oraz prowadził rekolekcje i misje duchowe. Wygłosił kazanie 4 lipca 1848 r. podczas otwarcia kościoła św. Jerzego w Southwark , przy okazji wyjątkowej w Anglii od czasu reformacji . Było obecnych 14 biskupów i 240 księży oraz reprezentowanych było sześć zakonów męskich.
Postęp katolicyzmu był niezaprzeczalny, lecz Wisemanowi sprzeciwiła się mniejszość wśród jego własnego duchowieństwa, której nie podobały się jego ultramontańskie poglądy na temat jego „zapału do latynizacji i innowacji”, zwłaszcza jeśli chodzi o wprowadzanie świętych obrazów do kościołów i używanie nabożeństw do Najświętszej Maryi Panny i Najświętszych Sakramentów, o których ostatnio zapomniano wśród angielskich katolików. W lipcu 1850 roku Wiseman usłyszał o zamiarze papieża mianowania go kardynałem , uznając to za oznaczające, że zostanie na stałe wezwany do Rzymu. Jednak po przybyciu dopilnował, aby częścią papieskiego planu przywrócenia hierarchii diecezjalnej w Anglii był jego powrót do Anglii jako kardynała i arcybiskupa Westminsteru. Dokument papieski ustanawiający Hierarchię Universalis Ecclesiae datowany był na 29 września 1850 r., a Wiseman napisał pastorał datowany „Wydany z Flaminicznej Bramy Rzymu, siódmego października roku naszego Pana MDCCCL”, 1850 r. w formie poprawnej dyplomatycznie , ale dla protestanckich uszu bombastycznym tonem, w którym powiedział z entuzjazmem: „Katolicka Anglia została przywrócona na swoją orbitę na kościelnym firmamencie, z którego jej światło dawno już odeszło”.
Wiseman powoli udał się do Anglii przez Wiedeń . Kiedy 11 listopada dotarł do Londynu, cały kraj płonął z oburzenia z powodu „agresji papieskiej”, którą zinterpretowano jako nowe i nieuzasadnione roszczenie sobie władzy terytorialnej. Niektórzy rzeczywiście obawiali się, że przemoc powszechnych uczuć zagrozi jego życiu. Wiseman wykazał się spokojem i odwagą i natychmiast napisał ponad 30-stronicową broszurę zatytułowaną An Appeal to the English People , w której wyjaśnił naturę działań Papieża. Twierdził, że uznana zasada tolerancji obejmuje zezwolenie na ustanowienie hierarchii diecezjalnej. W końcowych akapitach skutecznie przeciwstawił panowanie nad Westminsterem, z którego wyśmiewał, swoim obowiązkom wobec mieszkających tam biednych katolików, na których jedynie naprawdę mu zależało. Cykl wykładów w St George's w Southwark jeszcze bardziej złagodził burzę. W lipcu 1852 r. przewodniczył w St Mary's College w Oscott pierwszym Synodem Prowincjalnym w Westminster, podczas którego Newman wygłosił kazanie na temat „Drugiej wiosny”; i tego dnia marzenie Wisemana o szybkim nawróceniu Anglii na wiarę starożytną wydawało się wykonalne. Jednak wkrótce na jego drodze pojawiło się wiele trudności z własnym ludem, głównie z powodu podejrzeń wzbudzonych przez jego widoczne preferencje dla żarliwej rzymskiej gorliwości konwertytów, a zwłaszcza Manninga, od nudnego i ostrożnego formalizmu starych katolików.
Jesienią 1853 roku Wiseman udał się do Rzymu, gdzie przebywał Pius IX. wyraził pełną aprobatę dla swojej polityki kościelnej. To właśnie podczas tej wizyty w Rzymie Wiseman zaproponował i zaczął pisać najpopularniejszą książkę, jaką kiedykolwiek napisał, romans historyczny Fabiola , historia Kościoła w katakumbach. Książka została opublikowana pod koniec 1854 roku i odniosła natychmiastowy i fenomenalny sukces. Jej tłumaczenia ukazały się niemal na wszystkie języki europejskie. Wiseman napisał Fabiolę częściowo w odpowiedzi na energicznieantykatolicką Hypatię Charlesa Kingsleya (1853) . Powieść miała głównie pomóc walczącej mniejszości katolickiej w Anglii. Rok 1854 upłynął także pod znakiem obecności Wisemana w Rzymie, który 8 grudnia ogłosił dogmat o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny. W 1855 roku Wiseman ubiegał się o stanowisko biskupa koadiutora . George Errington , ówczesny biskup Plymouth i jego przyjaciel z dzieciństwa, został mianowany arcybiskupem koadiutorem Westminsteru i arcybiskupem tytularnym Trapezus. Dwa lata później Manning został mianowany rektorem Westminsteru. W późniejszych latach Wisemana Errington był wrogo nastawiony do Manninga i siebie za to, że był pod wpływem Manninga. Biografia Warda opowiada historię wyobcowania, która w dużej mierze była kwestią temperamentu. W lipcu 1860 roku Errington został pozbawiony przez papieża współadiutora z prawem sukcesji. Przeszedł na emeryturę do Prior Park, niedaleko Bath, gdzie zmarł w 1886 roku. Przemówienia, kazania i wykłady Wisemana wygłaszane podczas jego tournée ukazały się w tomie liczącym 400 stron, ukazując niezwykłą siłę współczucia i taktu. Udało mu się wywrzeć znaczny wpływ na angielskich polityków, częściowo dlatego, że w jego czasach angielscy katolicy wahali się w swojej historycznej lojalności wobec Partii Liberalnej . Udało mu się wynegocjować koncesje, które poprawiły sytuację katolików w zakresie kiepskich szkół, zakładów poprawczych i przytułków, a także pozycji ich kapelanów wojskowych. W 1863 r. w przemówieniu na Kongresie Katolickim w Mechelen stwierdził, że od 1830 r. liczba księży w Anglii wzrosła z 434 do 1242, a klasztorów z 16 do 162, podczas gdy w latach 1830 i 55 nie było już męskich domów zakonnych. w 1863 r. Ostatnie dwa lata jego życia naznaczone były chorobami i kontrowersjami, w wyniku których wpływy Manninga zmusiły go do przyjęcia polityki mniej liberalnej niż w latach wcześniejszych. Wiseman musiał potępić Stowarzyszenie na rzecz Promocji Jedności Chrześcijaństwa, któremu okazał pewną sympatię przy jego założeniu w 1857 r., i zabronić katolickim rodzicom wysyłania synów do Oksfordu lub Cambridge
choć miał taką nadzieję już wcześniej. (wraz z Newmanem), że w Oksfordzie można będzie im przydzielić przynajmniej uczelnię lub aulę. Jednak pod innym względem jego ostatnie lata były oznakami powszechnego szacunku i podziwu, do którego przyłączali się nawet niekatolicy. Po jego śmierci 16 lutego 1865 r. miał miejsce niezwykły wyraz powszechnego szacunku, kiedy jego ciało przeniesiono z kościoła St Mary's w Moorfields na cmentarz katolicki St Mary's w Kensal Green, gdzie sądzono, że powinien spocząć jedynie w bardziej odpowiednim miejscu. można znaleźć w katolickim kościele katedralnym w Westminster. 30 stycznia 1907 r. ciało wywieziono z wielką ceremonią z Kensal Green i pochowano w krypcie nowej katedry , gdzie spoczywa pod gotyckim grobowcem ołtarzowym z leżącym wizerunkiem arcybiskupa w pełni pontyfikatu.
Miejsce urodzenia Wisemana przy Calle Fabiola w Barrio Santa Cruz, starej żydowskiej dzielnicy Sewilli , ma tablicę, podobnie jak Etloe House w Leyton w Londynie E10, gdzie mieszkał od 1858 do 1864.
Cytaty
: „Nauczanie i praktyka Kościoła nie mogą mogą być kwestionowane przez tych, którzy w ogóle nie mają roszczeń do Pisma Świętego i którzy nie mogą udowodnić ani kanonu, ani jego inspiracji, ani podstawowych doktryn, chyba że za pomocą autorytetu, którym są. kwestionując i zdradziecko niezgodnie z zasadami, na których się opiera, gdy wiele lat temu odważnie podjęto tę kwestię, zarzucono jej próbę wrzucenia protestantów w niewiarę oraz podważenia podstaw Biblii i obserwacji, które nie jest powierzchowny, tylko utwierdził nas w przekonaniu, że musimy nieustraszenie kontynuować tę drogę. Musimy odmówić protestantyzmowi jakiegokolwiek prawa do korzystania z Biblii i im bardziej okrutna i pozbawiona uczuć siła naszego stanowiska i przekonująca argumentacja mogą ją interpretować, ale jest to o wiele bardziej miłosierne niż pozostawianie ich z powtarzającym się grzechem bluźnierstwa wobec oblubieńca Bożego i próby podważenia wiary naszych biednych katolików. Okrzyk: „Biblia! [Biblia! [N] nic innego jak tylko Biblia!” jest tak samo niebezpieczne dla zbawienia człowieka, jak bezsensowne wołanie Żydów: „Świątynia Pańska!” [T] Świątynia Pańska! To jest świątynia Pana! ( Jeremiasz 7:4 )”.
W wierszu Roberta Browninga z 1855 r. „The Vindication of Bishop Blougram” mówca, nieco obłudny angielski duchowny katolicki, wzoruje się na Wisemanie.
Fabiola (brytyjski tytuł: The Fighting Gladiator ) to włoskojęzyczny dramat historyczny z 1949 roku w reżyserii Alessandro Blasettiego , bardzo luźno oparty na powieści Fabiola z 1854 roku autorstwa Nicholasa Patricka Wisemana . W filmie wystąpili Michèle Morgan , Henri Vidal i Michel Simon . Opowiada historię Cesarstwa Rzymskiego, w którym chrześcijaństwo rozwija się około IV wieku naszej ery. Nieoficjalny remake The Revolt of the Slaves ( La Rivolta degli Schiavi ) został wydany w 1960 roku z Langiem Jeffriesem i Rhondą Fleming, jedynie imię Rhuala zostało zmienione na Vibio.
Fabuła
W starożytnym Rzymie rozkwita historia miłosna pomiędzy Fabiolą, córką senatora, a Rhualem, galijskimgladiatorem . Kiedy ojciec Fabioli zostaje zabity, Rzymianie obwiniają chrześcijan i rozpoczynają się prześladowania. Rhual wyznaje, że jest chrześcijaninem i zostaje oskarżony o morderstwo i skazany na śmierć na arenie.
312 r. n.e. Rhual, młody i wysportowany Gal, zostaje zaproszony do udziału w igrzyskach gladiatorów w nadmorskiej willi senatora Fabiusza Sewera pod Rzymem. Rhual jest potajemnie agentem cesarza Konstantyna, który pragnie ustanowić chrześcijaństwo w Cesarstwie Rzymskim, a Fabiusz przewodzi ruchowi na rzecz tolerancji religijnej i wyzwolenia niewolników. W ogrodach willi Rhual spotyka i zakochuje się w pięknej dziewczynie, którą później odkrywa, że jest to Fabiola, córka senatora. Fabiusz zostaje nocą zamordowany przez reakcyjnych polityków sprzeciwiających się chrześcijaństwu, a o morderstwo obwinia się chrześcijan. Fabiola podejrzewa Rhuala o bycie jednym z chrześcijańskich zabójców, ale na procesie staje w ich obronie. Jednak chrześcijanie wraz z Rhualem zostają uznani za winnych i skazani na śmierć na arenie. Tak rozpocznijcie prześladowania, podczas których wielu chrześcijan zostaje zabitych lub uwięzionych. Centurion Sebastian z Gwardii Pretoriańskiej, skazany za bycie chrześcijaninem, umiera jako męczennik. Fabiola zdobywa wolność Rhuala, ale początkowo jej odmawia. Sytuację jednak ratuje fakt, że Fabiola opowiada się po stronie chrześcijan i przyłącza się do nich na arenie, dając do zrozumienia, że nie są oni odpowiedzialni za śmierć jej ojca. Rhual jest zmuszony walczyć z kilkoma gladiatorami, ale nie próbuje ich zabić. Wreszcie gladiatorzy poszli za jego przykładem i porzucili broń. Tymczasem zaawansowane wojska Konstantyna przybywają pod mury miasta i następuje powszechne powstanie. Pokój powraca do Rzymu, a na cesarskich sztandarach pojawia się znak Chrystusa.
produkcyjne Universalia Film Filmsonor Productions Dystrybucja : Warner Bros. Daty wydania 3 marca 1949 1951 (Wielka Brytania i USA) Czas trwania 164 min Kraj Włochy / Francja Język Włoski Budżet 700 000 dolarów (szacunkowo) Jego EminencjaNicholas Patrick Stephen WisemanKardynał , Arcybiskup WestminsterPrymas Anglii i Walii
FABIOLA Nie ma bardziej znanej powieści z czasów Cesarstwa Rzymskiego... i książki, która plasowała się zaraz po Biblii... W połowie XIX wieku. stała się światowym bestsellerem i monumentalnym świętem pierwszych chrześcijańskich męczenników... Książka została opublikowana w 1854 roku, a jej światowy sukces był bezprecedensowy, fenomenalny, niesamowity... została przetłumaczona na wszystkie języki świata... książka z mocą adresowana całe chrześcijaństwo tamtych czasów i wskazał, na jakich ogromnych i potężnych filarach stoi wiara chrześcijańska… ale także świat i Europa… że została uświęcona krwią pierwszych męczenników i zbudowana na ich bohaterskiej, niezachwianej wierze, za co masowo ginęli w straszliwych męczarniach i cierpieniach... Historia rozpoczyna się we wrześniu 302 roku za panowania cesarza Dioklecjana, a następnie ukazuje najstraszniejszy okres w całej historii świata i Kościoła - okres masowych prześladowań Chrześcijanie - 303-304... i opiera się na prawdziwych opisach i zachowanych z tamtych czasów przekazach... na prawdziwych realiach życia pierwszych chrześcijańskich męczenników... Powieść o patrycjuszu rzymskim Fabioli, ze słynnego rzym. Fabianów, podbiła ówczesny świat i odniosła niesamowity światowy mega sukces, wciągnięty na żywo w pełną napięcia, tragiczną fabułę... słynna powieść wciągnęła czytelników, a później wzruszyła kinomanów do łez, całe rzesze ludzi wychodziły z kin z płaczem. i głęboko poruszeni i świadomi wielkiej wartości swojej wiary chrześcijańskiej... Powieść opowiadała o nieugaszonej walce dobra ze złem, chrześcijaństwa z dzikim pogaństwem, prawdy z kłamstwem... i stała się wzorem dla późniejszej słynnej powieści H. .Sienkiewicz - Quo Vadis... film o Fabioli był kręcony 3 razy i odniósł ogromny sukces na całym świecie...
