profanacja różańca? zaciśnięta pięść to symbol komunizmu?
Marsz Niepodległości: Różaniec jak kastet, czy Episkopat zareaguje?
Facebook/Marsz Niepodległości, Fotorzepa, Jerzy Dudek
NAPISZ DO AUTORA
Środowiska narodowe jak co roku 11 listopada zorganizują Marsz Niepodległości. W tym roku hasłem przewodnim marszu będą słowa z popularnej pieśni ku czci Matki Boskiej Częstochowskiej: „Miej w opiece naród cały”. Zachętą do wzięcia udziału w imprezie jest plakat. Zaciśnięta pięść opleciona różańcem, który do złudzenia przypomina kastet.
Plakat nie pozostawia żadnych wątpliwości: różaniec jest narzędziem walki. Gdyby ta dłoń była otwarta można byłoby ją odczytać jako zachętę do modlitwy za ojczyznę, do walki szlachetnej. Ale pięść kojarzy się z ringiem, bójką, wojną. Nie ma wątpliwości, że różaniec staje się narzędziem politycznej batalii. Brutalnej i brudnej.
W minionych miesiącach wiele razy byliśmy świadkami niewłaściwego wykorzystywania wizerunku Maryi. Wiele osób twierdzi, że tęczowa aureola wokół jej oblicza rani ich uczucia religijne, że jest profanacją. W licznych homiliach biskupi protestowali przeciwko temu. Arcybiskup Wojciech Polak, prymas Polski na Jasnej Górze mówił, że „bolesne, niezrozumiałe i krzywdzące są próby (…) oszpecania, wyśmiania, wykorzystania i zawłaszczania do własnych celów ideologicznych czy politycznych” wizerunku Maryi. Prosił o zaprzestanie „bratobójczych waśni”, „podsycania sporów i podziałów”. „Nie prowokujmy jedni drugich. Na nienawiść i pogardę odpowiedzmy miłością, odpowiedzmy naszą wiernością Chrystusowej Ewangelii” – mówił i dodawał: „Nie znam takiej matki, która cieszyłaby się niezgodą, nienawiścią i podziałami w rodzinie”.
Ja też takiej matki nie znam. Dlatego też oczekuję, że w tej sprawie Episkopat Polski zajmie jasne i jednoznaczne stanowisko. Nie pojedynczy biskupi, ale wszyscy, a przynajmniej Prezydium Episkopatu.
Kiedy kilka miesięcy temu Mateo Salvini podczas jednego z wieców przedwyborczych wymachiwał różańcem i kwestię zwycięstwa jego formacji powierzał Maryi i świętym patronom Europy, włoscy biskupi nie milczeli. Powiedzieli, że tak się nie godzi. Nie oglądali się na krytyków. Jeśli w minionych miesiącach z ust tak wielu polskich biskupów wychodziły słowa dezaprobaty wobec różnych działań środowisk LGBT, to teraz też powinny one popłynąć do tych, którzy orężem swojej walki czynią różaniec. A skoro niedawno biskupi dyplomatycznie odmówili swojego patronatu nad organizowanym przez te same środowiska Marszu Różańcowym, to dziś winni zdecydowanie i głośno przypomnieć do czego różaniec naprawdę służy.
I jeszcze jedno. Jak co roku w marszu weźmie zapewne udział kilkadziesiąt tysięcy osób. I choć hierarchowie kilka razy – wprawdzie dość delikatnie – odcinali się od działalności narodowców, to jestem w stanie wyobrazić sobie idącego na czele pochodu katolickiego biskupa. Arcybiskup Jan Paweł Lenga, emerytowany biskup Karagandy w Kazachstanie, który od kilku lat mieszka w Licheniu, byłby idealny. Nie ukrywa swojej rezerwy do papieża Franciszka – nawet przyznaje, że nie wymienia jego imienia podczas mszy świętej. Blisko mu do środowisk tradycjonalistycznych, blisko mu także do środowisk narodowych. Wszak dr Stanisław Krajski, autor książkowych i telewizyjnych wywiadów z hierarchą, związany jest z Konfederacją, którą tworzy także Ruch Narodowy. A i Grzegorz Braun, obecny poseł tej formacji, nie ukrywa swojej znajomości z biskupem, który twierdzi, że dla obecnego liberalnego nurtu w Kościele jest niewygodny i dlatego został zmuszony do rezygnacji oraz zesłany do Polski. Dziś, przez osoby sympatyzujące z ruchem narodowym, arcybiskup został wyciągnięty z niebytu i przy dziwnym milczeniu ze strony Episkopatu Polski stał się w wielu kręgach ikoną walki o zachowanie tożsamości Kościoła.
Wykorzystywaniu różańca i krzyża, który stanowi jego integralną część oraz udziałowi w ideologicznej walce jakiegokolwiek biskupa czy kapłana trzeba zdecydowanie powiedzieć nie. „Głoś naukę, nastawaj w porę, nie w porę, [w razie potrzeby] wykaż błąd, poucz, podnieś na duchu z całą cierpliwością, ilekroć nauczasz” – polecał św. Paweł. Jeśli nie teraz, to kiedy?
