OFIARA CZY JAŁMUŻNA?
Każdemu z wiernych V przykazanie kościelne nakazuje "troszczyć się o potrzeby wspólnoty Kościoła". Pozostawia jednak ono wolność wyboru formy i wymiaru tej troski. Dlatego pojawia się kłopotliwe zarówno dla kapłanów, jak i wiernych sformułowanie - i zjawisko - "co laska!". Tym bardziej kłopotliwe, gdy obie strony sobie łaski nie robią. - Mówiąc o składaniu ofiar przez wiernych wciąż posługujemy się wyobrażeniem, że są oni dojrzali i uformowani. Tymczasem - powiedzmy to wprost - zdarza się, że kiedy biorą ślub, to załatwiając wesele od przysłowiowego talerzyka w lokalu płacą ponad 200 zł, nie mówiąc już o sukni. Potem w katedrze robią wielkie halo, składając ofiarę 100 zł. O czym więc rozmawiamy? - pyta retorycznie ks. Solarczyk.
Tradycyjnie uważa się, że wielkość ofiary na stypendium mszalne powinna pokryć koszty dziennego utrzymania kapłana. Warto więc zapytać, za jaką dzienną kwotę nam samym udaje się utrzymać: zjeść trzy posiłki, ubrać się, zaspokoić wszystkie inne swoje potrzeby. Jeśli znajdziemy odpowiedź, będziemy wiedzieli, ile to jest "co łaska"! - W naszych parafiach jest wiele rodzin ubogich, od których wręcz nie wolno nam przyjąć ofiary ponad ich możliwości. Ważne jednak, by była to w sensie dosłownym ofiara, a nie ochłap ze "stołu" - mówi jeden z kapłanów.
- Kiedyś jeden ze śmielszych ode mnie, młodszych kapłanów, zapytał panią dającą na intencję mszalną 20 zł: "Pani daje ofiarę, czy jałmużnę?" Obszedł się z nią za ostro, ale dał mi do myślenia. To pytanie miało sens - mówi ks. Grzejszczyk. I dodaje: - Jest zasadnicza różnica miedzy tym, czy prosząc Boga o coś - często o życie wieczne dla siebie czy swoich bliskich - składamy Kościołowi swoją ofiarę - taką, żeby rzeczywiście poczuć to w swojej kieszeni - czy jałmużnę? Odtąd, gdy sam składam intencję mszalną, staram się o tym pamiętać.

Prawo kanoniczne nie określa szczegółowo zasad dysponowania pieniędzmi, które wierni przeznaczają na Kościół - mówi ks. dr Dariusz Szczepaniuk, notariusz Kurii Diecezji Warszawsko-Praskiej. Jest jednak wielowiekowa tradycja, wg której wszelkie ofiary składane przez wiernych z racji posług duszpasterskich są i mają pozostać dobrowolne. Nie można więc uzależniać udzielenia sakramentu od złożenia ofiary lub od jej wysokości (Statut 38 § 2).