CZWARTA NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU (POSTĘP Spędzania ŚWIĘTEGO POSTU od Ojca AVRILLONA)
PRAKTYCZNEJ
Kiedy się obudzisz, podziękuj Bożej Opatrzności za całą pomoc, którą otrzymałeś od chwili przyjścia na świat: pokornie poproś, aby ją kontynuowała i powiększała. Powracaj do Niej często w ciągu dnia poprzez Akty Wiary, Zaufania i Porzucenia. Wejdź z Duchem Wiary w jej urocze projekty dla ciebie i przekonaj się, że Ona zarządza wszystkim, co ci się przydarza, dla twojego Dobra i Twojego Zbawienia.
MEDYTACJA
PUNKT 1: Łącz się w Duchu z ludźmi, którzy podążają za Jezusem Chrystusem i którzy nie kłopoczą się, gdzie mogą znaleźć coś do jedzenia i picia. Oddaj się tak jak on Jego Boskiej Opatrzności; a jeśli twoje opuszczenie będzie doskonałe, Jezus Chrystus raczej uczyni cud, niż pozwoli, aby zabrakło ci tego, co konieczne. Niewierność wobec Opatrzności Bożej jest w Duchu, gdy się jej nie boimy, gdy jej nie szanujemy; jest w Sercu, kiedy się jej nie trzymamy, kiedy jej nie kochamy i kiedy w tajemnicy buntujemy się przeciwko niej; w działaniu, gdy postępujemy tak, jak gdyby Opatrzności nie było.
Wszystkie stworzenia, powiada św. Augustyn, są niemymi głosicielami Opatrzności, a my nosimy w sobie namacalne tego dowody. Zastanówmy się tylko nad postępowaniem Boga wobec nas, a zgodzimy się. Dowodem tego są niebezpieczeństwa, których uniknęliśmy, pewna pomoc, która nigdy nas nie zawiodła w naszych najpilniejszych potrzebach, środki, które znaleźliśmy w naszych duchowych i doczesnych niedoli.
Jezus spojrzał na ludzi, którzy za Nim szli, i zapytał Filipa: Gdzie kupimy chleb, aby nakarmić tych wszystkich ludzi?
PUNKT 2: Uwielbiajcie i kochajcie Opatrzność Bożą, która dzisiaj rozbłysła w troskach Serca Jezusa Chrystusa i w Cudach Jego Rąk, które są ich szafarzami. Jego Cudowne Oczy, które wzniósł nad tym ludem, były wiernymi interpretatorami Jego Serca: On jest wzruszony, a troska Boga tak Dobrego i Potężnego musi nas zwolnić od nadmiernej troski. Pyta, pyta czule, chociaż dobrze wie, że wystarczyło sięgnąć do Skarbów swojej Opatrzności, aby znaleźć coś, co zadowoli ten lud. Wreszcie dokonuje wspaniałego cudu; pięcioma chlebami jęczmiennymi i dwiema rybami nakarmił obficie dwa tysiące ludzi: widzieć nasze nieszczęścia, odczuwać je i pomagać nam, to dla niego to samo. Cóż za pociecha, że w naszych potrzebach i smutkach możemy z ufnością rzucić się w Ramiona Boskiej Opatrzności i mieć pewność, że nigdy nie zostaniemy odrzuceni ani opuszczeni!
Czego się boisz? Czy ta Pomocna Opatrzność opuściła któregoś z tych, którzy z ufnością ją błagali? Czy porzuciła trójkę dzieci w piecu babilońskim? Czy porzuciła Młodego Mojżesza wystawionego na wodzie? Józef w swoim więzieniu? Hiob na swoim gnoju i Daniel w lwiej jamie?
UCZUCIA
Opatrzności Boża, Potężna Rozdawco wszelkich dóbr, uwielbiam Cię, kocham Cię, w Tobie pokładam całą moją ufność: odwdzięczam Ci Tysiące Podziękowań za Twoje dobrodziejstwa i proszę Cię o przebaczenie mojej niewdzięczności, mojej nieufności i moje alarmy dotyczące przyszłości. Spuść wzrok, Panie, na moją nędzę, otwórz mi wnętrzności Twojego Miłosierdzia, nakarm mnie tym Niebiańskim Chlebem Twojego Boskiego Słowa i uczyń mnie godnym częstego karmienia się tym Substancyjnym Chlebem Twojego Ciała i Twojej Krwi, które poprowadzi mnie do Niebiańskiego Pobytu, który obiecałeś tym, którzy Cię kochają.
ZDANIA
Ludzie ziemi, ufajcie Panu, pokładajcie w Nim nadzieję, wylewajcie swoje serca przed Jego oblicze, gdyż On jest naszym Wiecznym Obrońcą (Psalm 6).
Opatrzność Boża nawet nie konsultuje się z pragnieniami Sprawiedliwych, gdy ucieka im w zamian za dobra doczesne, gdyż przygotowuje dla nich dobra o wiele cenniejsze w wieczności (D. Hier. Epist.).
REFLEKSJE
Ulubieniec Barrabasa
Piłata, pragnąc zbawić Jezusa, porównaj go z Barabaszem, najnikczemniejszym z ludzi, którego śmiercią powinien interesować się cały lud. Cóż za odrażające porównanie, o Mój Zbawicielu! Ach! że Prorok miał rację, mówiąc, że dzieci ludzkie są fałszywe i kłamią w swoich sądach! Zobaczmy, który z nich zwycięży: przestępca czy niewinny, zabójstwo czy Zbawiciel. O mój Boże! krzyki ludu decydują przeciwko Tobie; Twoja krew zostanie przelana, umrzesz. Co za upokorzenie! Cóż za hańba dla Boga Majestatu, być w ten sposób potępieniem ludzi, przedmiotem pogardy i wściekłości całego bezczelnego ludu; zostać umieszczonym poniżej najbardziej zepsutego i łajdaka ze wszystkich ludzi i skazany na haniebną i okrutną śmierć.
MODLITWA
Wysłuchaj naszych modlitw, Boże Miłosierny! i nie gardźcie łzami smutku, które wylewamy z powodu naszych grzechów i nieszczęść. My. adorujmy Twoją Boską Opatrzność w naszych boleściach, bo zesłała je do nas tylko po to, aby uwolnić nas od męk innego życia. Panie, zmiękcz ich Pocieszeniem i Namaszczeniem Twojej Łaski i Twojej Miłości. Wyrzekamy się wszelkiej innej rozsądnej pociechy, szczęśliwi, jeśli jesteś z nami w naszych smutkach i utrapieniach! Modlimy się do Ciebie przez zasługi Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, naszego Pana.