Z Listu Rycerzy Niepokalanej _ Tr.Obs.!
...Dla świętych śmierć jest tylko rozerwaniem koperty ciała i czytaniem listu w niej zawartego. Każdego dnia zapisujemy kolejne strony, obfitujące w zaskoczenia; miłe niespodzianki lub tragiczne wydarzenia krępujące niejednym udręczeniem. Ale większość miejsca zajmuje nasza szara codzienność naznaczona obowiązkami, którą musimy dobrze przeżyć powtarzając w duchu: „dla Ciebie tu idę, dla Ciebie ta rozmowa, dla Ciebie ta praca” a Pan Bóg, jak twierdzą mistrzowie duchowego życia, zawsze wspomoże łaską, kiedy my zdecydujemy się uczynić coś tylko dla Niego samego. Dlatego św. Teresa woła: „Zacznijmy nasze męczeństwo, pozwólmy Jezusowi, by wyrwał wszystko co nam najdroższe i nie odmawiajmy Mu niczego. Zanim umrzemy od ciosu miecza, umierajmy od ukłucia szpilek”. Jednak pycha już czeka, by szepnąć do ucha, że to za mało efektywne. Drobne przykrości są niezauważalne, a małe umartwienia nie budzą poklasku. Dlatego święta Karmelitanka z całą mocą odpowie, że gdy widzi swoją nędzę, nie chce się wpatrywać w siebie; patrzy już tylko na jedynie Umiłowanego, a miłować Jezusa nie odczuwając słodyczy tej miłości to męczeństwo tajemne, znane tylko samemu Bogu, którego żadne oko ludzkie nie dojrzy. Męczeństwo bez chwały i triumfu — oto miłość posunięta aż do heroizmu. Ale pewnego dnia wdzięczny Bóg zawoła „Teraz moja kolej”…

...