Na wezwanie Marka Skowrońskiego 'Spotkajmy się w Gietrzwałdzie' (wideo-zaproszenie udostępniłem w gloria.tv 23 kwietnia, na świętego Wojciecha Apostoła Prus) 3 maja przed świtem pojechałem śpiesznie rowerem na pobliską stację i wsiadłem do pociągu. W Legionowie, w oczekiwaniu na dalekobieżny 'Warmia', zwróciłem uwagę na herby miasta i tutejszego powiatu. Historia Legionowa zaczyna się w 1877 (!), gdy na terenie dóbr hrabiego Augusta Potockiego powstał przystanek 'Jabłonna' na uruchomionej 17 sierpnia 1877 (względnie 29 VIII w kalendarzu prawosławnym) Kolei Nadwiślańskiej. Ówczesny przystanek to obecnie stacja 'Legionowo' przemianowana wraz z osadą (głównie wojskowych) 3 maja 1919. Zastanawiałem się skąd w herbie powiatu legionowskiego wziął się pastorał. Wyjaśnienie znalazłem w herbie Serocka drugim mieście powiatu: to pastorał świętego Wojciecha BM, 'Sanctus Adalbertus'. W Serocku bywało się w młodości łódką wiosłową, a Wojciech-Adalbert to patron wioślarzy. Ładnie się zaczęła moja podróż do Gietrzwałdu, bo jak pojechałbym bezpośrednim pociągiem z Warszawy, bez przesiadki w Legionowie, nie wiedziałbym, że w tej wyprawie towarzyszy mi Apostoł Prus. Trasa wiedzie przez Mławę, miasto nadgraniczne między Królestwem Polskim, albo Cesarstwem Rosyjskim, i Cesarstwem Niemieckim. Kolej nadwiślańska dotarła tu, jak już wspomniałem, 17 sierpnia 1877, natomiast pruska od strony Iławy, dzień później, 18 sierpnia, co jest przykładem nadzwyczaj punktualnej współpracy europejskich kolejarzy. W Iławie kolejna przesiadka - w hali dworca pozdrowiłem Madonnę z Dzieciątkiem figurującą w herbie miasta założonego przez krzyżaków w 1305 na terenie staropruskiego grodu. Wsiadłem do regionalnego pociągu relacji Toruń-Olsztyn, aby móc wysiąść na stacji Biesal, tak jak większość zdążających do Gietrzwałdu w roku mariackiej epifanii AD 1877. Po zajęciu miejsca na końcu składu mój wzrok zatrzymał się na wyświetlaczu z imiennikami dnia, ale dopiero u celu podróży zrozumiałem wymowę tego subtelnego znaku. Stację w Biesalu na linii kolejowej z Torunia do Wystrucia (obecnie Czerniachowsk w Obwodzie Królewieckim FR) otwarto wraz z uruchomieniem (brakującego) odcinka Ostróda-Olsztyn na Wniebowzięcie Najświętszej Marii Panny AD 1873. Po pół godzinie marszu przekroczyłem granicę Świętej Warmii, a po następnych 30 minutach witałem się z Najświętszą Panią na zachodnim skraju Gietrzwałdu. Fotografując na lewo i prawo, uklęknąłem wreszcie przed Nią w kapliczce wzniesionej pod słynnym jaworem, a poświęconej ostatniego dnia pruskiej mariofanii, 16 września 1877. Figura bez głowy? Głową niewiasty jest mężczyzna, więc małżonek Boskiej Dziewicy, Syn Pocieszenia, którego przybycie wieściła zjawiając się owego lata na Świętej Warmii, wciąż pozostaje w ukryciu, w cieniu. Zdążyłem punktualnie na umówioną mszę świętą o 11:00; zatrzymałem się na cmentarzu przykościelnym. Po wspólnotowym odmówieniu Różańca, wszedłem do świątyni i spontanicznie stanąłem w dogodnym miejscu pod ścianą - dokładnie między IV i V Stacją Drogi Krzyżowej. Wtedy pojąłem sens wyświetlenia imion Marii, Aleksandra w pociągu: Najświętsza Dziewica na IV Stacji (w mojej podróży majowej 4 stacją kolejową była Iława, gdzie na świętego Ignacego AD 2023, zakończyłem 4-tygodniowy rejs z Warszawy przez Gdańsk i Kanał Elbląski na Jeziorak i... na PKP) spotyka wycieńczonego Pana Zbawiciela i u Ojca Niebieskiego wyprasza pomoc, która pojawia się na V Stacji w osobie Szymona z Cyreny, 'Tego, Który Usłyszał' (= Szymon) i stał się Pomocnikiem Człowieka (=Aleksander)-Męża Boleści, Jezusa Chrystusa. Na końcu czasów (epok) pomocnikiem maltretowanego Kościoła na jego drodze krzyżowej, pomocnikiem Świętej Ekklezji-Niewiasty Boleści Współodkupicielki jest Syn-Mężczyzna [Ap 12, 5], znaczy Jej Małżonek, zwany Synem Pocieszenia, drugim Pocieszycielem albo Parakletem. W kościele gietrzwałdzkim na ścianach, wysoko ponad Stacjami Drogi Krzyżowej, wymalowano 14 Świętych Wspomożycielek i 14 Świętych Wspomożycieli, więc na jedną stację przypada para. I tak IV Stacji towarzyszą* Izydor (=Dar Izis, Dar Bogini Matki) i Alojzy (=Ludwik, jezuita nowicjusz urodzony w roku śmierci św. Stanisława Kostki), natomiast na V pojawia się Herman zwany Józefem, ponieważ ów Święty Norbertanin zawarł mistyczne małżeństwo z Najświętszą Dziewicą - dla dociekliwych wnioski we własnym zakresie.
*Fotografia karteczek znoszonego, podróżnego Ikonostasu Geminiano, wyłowionych z Wisły po burzliwej przygodzie pod Płockiem 5 lipca 2023, na świętego Antoniego Marię Zaccaria założyciela zakonu 'barnabitów' czyli synów św. Barnaby Apostoła zwanego Synem Pocieszenia - dlatego takie pomięte.
[...cdn... wszak trzeba uzasadnić tytułowe "Irlandzkie"]
7 maja 2024, w uroczystość Matki Bożej Łaski w Kielcach, koronowanej 3 czerwca 1991 na lotnisku w Masłowie przez świętego Papieża 'De labore Solis'
