Mamy dbać o pamięć UPA w Polsce
Po cóż się rozpisywać, skoro jak to mówią, prawda co i rusz wypływa. Mógłbym wkleić cały przeczytany tekst, ale w jakim celu, dla pokrzepienia serc? Bo górą są oczywiście zapewnienia? Jak to mówiła moja babcia "od góry perfumy a od dołu dziury" i jest to uzasadnione powiedzonko, z tego tytułu napiszę o tym co najistotniejsze, gdzie tkwi jądro tej banderowskiej ciemności, z którą pertraktować nam w żadnym wypadku nie wolno, lepiej raczej rozpocząć sezon polowań w/g Zeleńskiego, albowiem obecny szef ukraińskiego Instytutu Pamięci Narodowej.
Anton Drobowycz stwierdził wprost i bez ogródek (może to wreszcie podziała na mózgi naszych politykierów), że Kijów nie może się zgodzić na ekshumacje Polaków na Wołyniu, dopóki nie zostaną przywrócone (odrestaurowane) w Polsce pomniki ku chwale UPA (sic). Do tego momentu Ukraina nie może wyrazić zgody na nowe wykopaliska i ekshumacje Polaków pochowanych w Ukrainie (ludobójstwo wołyńskie z ręki ukraińskich nacjonalistów).
Potrzeba nam czegoś więcej?
Ja tylko przypomnę, że tak wielbiony przez Jarosława Kaczyńskiego, oczadziałego wizją Giedroycia ukraiński sąsiad rości sobie i bez wielbienia oficjalnie pretensje do części naszego kraju, konkretnie aż do linii Wisły i Sanu.
Kiedy Janusz Korwin-Mikke w niedawnym wywiadzie w Super Ekspressie wyznał wprost, iż to ze strony Ukrainy grozi Rzeczpospolitej większe niebezpieczeństwo niż ze strony Rosji, przepytujący dziennikarz zamrugał nerwowow oczami. Tymczasem pomijając już imperialną politykę Rosji jest to prawda.
To polityka ukraińska wraz z jej znaczeniem w świecie stanie się z czasem wobec Polski za sprawą idiotyzmów UE jeszcze bardziej bezczelniejsza, jeszcze bardziej harda. Nie wykluczone też, że może się ona na koniec zakończyć jawną wręcz agresją na nasz kraj, co można już odczytać z wypowiedzi ukraińskiego polityka.
