Benedykt XVI czytał Traditionis Custodes "z bólem w sercu"

Przytoczony list daje otuchy i świadczy o tym ze papież nas nie zostawił. Jego współodczuwanie znaczy więcej niż zwykle wsparcie. To wsparcie Piotra. Jest to bardzo ciekawe doświadczenie posługi Piotrowej. Zreszta cały pontyfikat ukierunkowywał na umacnianie w wierze, nadziei i miłości i wskazywal na Najświętszy Sakrament w prosty, niewyszukany sposób. Czas od abdykacji aż do śmierci był bardzo aktywny dla Benedykta. Jakby niewiele się zmieniło. Przyjmował różne osoby, pisał listy, zareagował na synod i napisał wspólnie z kard Sarahem ważna książkę. Cały ten czas był płodny: Umacniał i wspierał w wierze, korygował, towarzyszył, zachęcał i wzywał do czujności ze względu na obecne w Kosciele różne opinie osób które powoływały się na nowe ujęcia nauk teologicznych. Czytając na przykład testament duchowy, czyli tekst udostępniony dopiero co, już po śmierci Benedykta widzimy ojcowskie prowadzenie ku pokorze i wdzięczności, patrzenia w nadziei i pewności Obecności Pana, ale tez rodzinności w wierze i wezwania byśmy mieli ugruntowaną wiarę w jej sile przylgnięcia do Pana Jezusa, w jej intelektualnych podstawach, i to na tyle silnie byśmy nie dali się zwieść.