WTOREK XII TYGODNIA PO ZESŁANIU DUCHA ŚWIĘTEGO. Rozmyślanie. Grzesznik umiera w niepokoju.
z pism Św. Alfonsa Marii Liguoriego
1935 r.
PRZETŁUMACZYŁ Z WŁOSKIEGO
O. W. SZOŁDRSKI C. SS. R.
TOM II.
KRÓTKIE AKTY MIŁOŚCI BOŻEJ
DO UŻYCIA W CZASIE ROZMYŚLANIA.
Jezu, mój Boże, kocham Cię nade wszystko, we wszystkim, z całego serca, bo na to tak bardzo zasługujesz.
Panie, żałuję, iż Cię obrażałem, Dobroci Nieskończona; nie pozwól, bym Cię miał jeszcze kiedy obrazić.
Jezu, miłości moja, spraw, abym Cię zawsze kochał, a potem czyń ze mną, co Ci się podoba.
Jezu mój, chcę żyć, gdzie Ci się podoba, i chcę cierpieć, jak Ci się podoba; chcę umrzeć, kiedy zechcesz.
Jezus niech będzie w mym sercu, a Marya w mym umyśle. Niech Jezus, Marya, Józef będą życiem moim.
W roztargnieniach mów:
Panie, dopomóż mi do wykonania dobrych postanowień i udziel mi siły, bym odtąd dobrze żyć rozpoczął, niczym bowiem jest to, co dotąd uczyniłem.
„Serce twarde źle się przy końcu mieć będzie, a kto miłuje niebezpieczeństwo, zginie w nim" — (Ks. Ekkl. 3, 27).
PRZYGOTOWANIE. — Nieszczęśliwy, kto uparcie odrzuca natchnienia Boże! Biedny, kto z grzechem ciężkim kładzie się do łóżka i z niego przechodzi do wieczności! Wówczas, jak okazuje doświadczenie, wiadomość o grożącej mu śmierci, myśl, iż będzie musiał świat opuścić, pokusy szatańskie, zgryzoty sumienia, brak czasu, surowość Sprawiedliwości Bożej i tysiączne inne rzeczy wywołają w duszy chorego grzesznika tak okropną burzę, że jego nawrócenie przy zamieszaniu, jakie opanuje jego umysł, stanie się prawie niemożliwe. Aby i ciebie zła śmierć nie spotkała, wystrzegaj się złego życia.
I. — Grzesznicy odrzucają myśl o śmierci i przez to chcą znaleźć pokój, żyjąc w swych grzechach, choć nigdy im się to nie uda. Skoro się jednak znajdą na śmiertelnej pościeli, bliscy wstąpienia do wieczności, będą pragnęli prawdziwego pokoju, lecz go nie znajdą. „Gdy ucisk nadejdzie, będą szukać pokoju, a nie będzie. Nie zdołają wówczas uniknąć katuszy złego sumienia. Będą szukać pokoju, lecz czyż może znaleźć go dusza, obciążona grzechami, które jak węże ją męczą? Czyż znajdzie ona spokój, myśląc o tym, iż za niewiele chwil będzie musiała stanąć przed Sędzią Jezusem, Którego Prawem i Przyjaźnią aż dotąd gardziła?
„Trwoga za trwogą przyjdzie". Wiadomość o zbliżającej się śmierci, myśl, iż będzie musiał niebawem wszystko opuścić, pokusy szatańskie, zgryzoty sumienia, czas zmarnowany, brak czasu, surowość Sądu Bożego, nieszczęśliwa wieczność, jaka czeka grzeszników, wszystko to w duszy umierającego wywoła tak straszliwą burzę, iż jego umysł ogarnie zamieszanie, powiększy się też jego nieufność, by mógł dostąpić przebaczenia. I w takim zamieszaniu, z taką nieufnością przejdzie do wieczności. —
Doświadczenie stwierdza, że chorzy, którzy wiedli grzeszne życie, nie wiedzą przy śmierci, co odpowiedzieć kapłanowi na jego pytania i pozostają w zamieszaniu. Toteż często kapłani udzielają im rozgrzeszenia nie dlatego, że ich uważają za należycie usposobionych, lecz że nie ma czasu na czekanie.
Widziano wprawdzie niekiedy umierających grzeszników, jak z płaczem przyrzekali poprawę i prosili Pana Boga o przebaczenie, lecz jak pewien autor powiada, ich przyrzeczenia, płacz, błagania podobne są do tych, jakimi napadnięty, czując nóż na gardle, chce ocalić swe życie. Jakżeż więc jest ten nieszczęśliwy, kto zatwardziale odtrąca Natchnienia Boże! Biedny, kto kładzie się do łóżka z grzechem ciężkim na sumieniu i z niego przechodzi do wieczności!
Poznaj całość rozważania.
Zachęcamy do uczczenia Niepokalanego Serca Maryi w miesiącu Sierpniu ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo sierpniowe poświęcone ku czci Niepokalanego Serca Maryi - dzień 13
Zapraszamy na pozostałe inne bogate w treści teksty na naszą stronę Salve Regina - Witaj Królowo oraz do subskrypcji naszego newslettera oraz naszych kanałów społecznościowych.
© salveregina.pl 2024