ANALIZA KRYTYCZNA WSPÓLNEJ DEKLARACJI W SPRAWIE NAUKI O USPRAWIEDLIWIENIU Bp Donald J. Sanborn
ANALIZA KRYTYCZNA WSPÓLNEJ DEKLARACJI W SPRAWIE NAUKI O USPRAWIEDLIWIENIU Bp Donald J. Sanborn Uwaga: Nauka Marcina Lutra o usprawiedliwieniu została uroczyście potępiona jako heretycka przez Sobór …Więcej
ANALIZA KRYTYCZNA
WSPÓLNEJ DEKLARACJI
W SPRAWIE
NAUKI O USPRAWIEDLIWIENIU
Bp Donald J. Sanborn
Uwaga: Nauka Marcina Lutra o usprawiedliwieniu została uroczyście potępiona jako heretycka przez Sobór Trydencki. Tymczasem 31 października 1999 roku, przedstawiciele różnych organizacji luterańskich i Watykanu podpisali Wspólną Deklarację o usprawiedliwieniu.
Część I.
Przegląd katolickiej i luterańskiej doktryny o usprawiedliwieniu 1. Jaka jest katolicka doktryna o usprawiedliwieniu? Usprawiedliwienie jest przejściem ze stanu grzechu do stanu sprawiedliwości. Kiedy dusza jest usprawiedliwiana, wywołuje to dwa skutki: 1) grzechy są naprawdę odpuszczane, wymazywane i gładzone; 2) człowiek jest wewnętrznie odrodzony i staje się nowym stworzeniem w Chrystusie. Katolicka doktryna kładzie nacisk na całkowite wewnętrzne odrodzenie człowieka, tak że jego dusza staje się w swej istocie miła Bogu. Jego dusza jest miła Bogu ponieważ grzech jest wymazany, usunięty a w jego miejsce dusza jest napełniona …Więcej
WSPÓLNEJ DEKLARACJI
W SPRAWIE
NAUKI O USPRAWIEDLIWIENIU
Bp Donald J. Sanborn
Uwaga: Nauka Marcina Lutra o usprawiedliwieniu została uroczyście potępiona jako heretycka przez Sobór Trydencki. Tymczasem 31 października 1999 roku, przedstawiciele różnych organizacji luterańskich i Watykanu podpisali Wspólną Deklarację o usprawiedliwieniu.
Część I.
Przegląd katolickiej i luterańskiej doktryny o usprawiedliwieniu 1. Jaka jest katolicka doktryna o usprawiedliwieniu? Usprawiedliwienie jest przejściem ze stanu grzechu do stanu sprawiedliwości. Kiedy dusza jest usprawiedliwiana, wywołuje to dwa skutki: 1) grzechy są naprawdę odpuszczane, wymazywane i gładzone; 2) człowiek jest wewnętrznie odrodzony i staje się nowym stworzeniem w Chrystusie. Katolicka doktryna kładzie nacisk na całkowite wewnętrzne odrodzenie człowieka, tak że jego dusza staje się w swej istocie miła Bogu. Jego dusza jest miła Bogu ponieważ grzech jest wymazany, usunięty a w jego miejsce dusza jest napełniona …Więcej
- Zgłoś
Portale społecznościowe
Zmień wpis
Usuń wpis
Christopher.
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
BN 2013-07-12 11:23:55
(...)wszelkie przeciwstawianie obecnego Magisterium tego z przeszłości jest sprzeczne z Wiarą katolicką i tego co o mechaniźmie przekazywania sobie wiary mówi Kościól. Jest herezją
O zarządzeniu króla człowieka, skoro raz zostało wydane, nie można rozprawiać, lecz trzeba mu się podporządkować. A czy będzie się godziło rozprawiać o postanowieniu Ducha Świętego, mówiącego …Więcej
BN 2013-07-12 11:23:55
(...)wszelkie przeciwstawianie obecnego Magisterium tego z przeszłości jest sprzeczne z Wiarą katolicką i tego co o mechaniźmie przekazywania sobie wiary mówi Kościól. Jest herezją
O zarządzeniu króla człowieka, skoro raz zostało wydane, nie można rozprawiać, lecz trzeba mu się podporządkować. A czy będzie się godziło rozprawiać o postanowieniu Ducha Świętego, mówiącego przez usta Kościoła, i podawać je w wątpliwość? Niech daleka będzie od serc pobożnych myśl tak bezecna. Lecz mówią, napisał Augustyn, że nawet wcześniejsze Sobory Powszechne były przez późniejsze poprawiane (Contra Donatistas, liber 2, caput 3). Napisane jest, lecz nie w tym znaczeniu, jak gdyby to, co raz w sprawie wiary zostało postanowione na jednym Soborze Powszechnym, to wolno było na innym odwołać. Niech jeden Sobór Powszechny prawnie zebrany wskażą, na którym coś przeciwnego wcześniejszym Soborom Powszechnym także prawnie zgromadzonym zostało postanowione w sprawach należących do wiary. Bez wątpienia żadnego nie można wskazać. Bo jeżeli ktoś wskazałby synod w Rimini, lub Syrmium, albo w Antiochii, albo drugi Efeski, albo inne tego rodzaju zwołane synody, ponieważ nie zostały powagą Papieża Rzymskiego albo zebrane, albo zatwierdzone, nie mogą być nazwane Soborami, lecz raczej zgromadzeniami i synodzikami.
(Stanisław kard. Hozjusz, Chrześcijańskie Wyznanie Wiary Katolickiej, Rozdział XXIV. Sobór Powszechny przedstawia Kościół Katolicki, Olsztyn 1999, s. 53).
(...)wszelkie przeciwstawianie obecnego Magisterium tego z przeszłości jest sprzeczne z Wiarą katolicką i tego co o mechaniźmie przekazywania sobie wiary mówi Kościól. Jest herezją
O zarządzeniu króla człowieka, skoro raz zostało wydane, nie można rozprawiać, lecz trzeba mu się podporządkować. A czy będzie się godziło rozprawiać o postanowieniu Ducha Świętego, mówiącego przez usta Kościoła, i podawać je w wątpliwość? Niech daleka będzie od serc pobożnych myśl tak bezecna. Lecz mówią, napisał Augustyn, że nawet wcześniejsze Sobory Powszechne były przez późniejsze poprawiane (Contra Donatistas, liber 2, caput 3). Napisane jest, lecz nie w tym znaczeniu, jak gdyby to, co raz w sprawie wiary zostało postanowione na jednym Soborze Powszechnym, to wolno było na innym odwołać. Niech jeden Sobór Powszechny prawnie zebrany wskażą, na którym coś przeciwnego wcześniejszym Soborom Powszechnym także prawnie zgromadzonym zostało postanowione w sprawach należących do wiary. Bez wątpienia żadnego nie można wskazać. Bo jeżeli ktoś wskazałby synod w Rimini, lub Syrmium, albo w Antiochii, albo drugi Efeski, albo inne tego rodzaju zwołane synody, ponieważ nie zostały powagą Papieża Rzymskiego albo zebrane, albo zatwierdzone, nie mogą być nazwane Soborami, lecz raczej zgromadzeniami i synodzikami.
(Stanisław kard. Hozjusz, Chrześcijańskie Wyznanie Wiary Katolickiej, Rozdział XXIV. Sobór Powszechny przedstawia Kościół Katolicki, Olsztyn 1999, s. 53).