Sobor Watykańskiego II, orzeka: "Ci wreszcie, którzy nie przyjęli Ewangelii, w rozmaity sposób przyporządkowani są do Ludu Bożego. Przede wszystkim więc naród, który pierwszy otrzymał przymierze i obietnice i z którego narodził się Chrystus według ciała (por. Rz 9, 4-5), lub dzięki wybraniu szczególnie umiłowany ze względu na przodków, albowiem Bóg nie żałuje darów i wezwania (por. Rz 11, 28-29). (...) Ci bowiem, którzy nie z własnej winy nie znając Ewangelii Chrystusowej i Kościoła Chrystusowego, szczerym sercem jednak szukają Boga i wolę Jego przez nakaz sumienia poznaną starają się pod wpływem łaski pełnić czynem, mogą osiągnąć wieczne zbawienie" (KK 16).
Powyższe wypowiedzi świadczą, że pierwsze przymierze i otrzymane obietnice także i dzisiaj zachowują swoje pełne zbawcze znaczenie. Również i dzisiaj religia Izraela stanowi odpowiedź na objawione słowo otrzymane od Boga. "Nie oznacza to oczywiście, że Kościół i judaizm można uznać za dwie paralelne drogi zbawienia. Można jednak obrazowo wskazać, że obydwie religie korzystają ze słońca Bożego Objawienia na własnej drodze zbawienia, chociaż w zrozumieniu chrześcijańskim nie w tym samym stopniu"29.
Podkreślanie więzi między chrześcijaństwem i judaizmem nie prowadzi do jakiegoś synkretyzmu lub relatywizmu. Gdy Jan Paweł II mówi o wspólnym dziedzictwie Żydów i chrześcijan oraz wynikającym z tej wspólnoty zbliżeniu, zaznacza: "Zbliżenie to nie ma nic wspólnego ani z jakimś relatywizmem religijnym, ani tym bardziej z utratą tożsamości przez żadną ze stron. (...) Jasność i utrzymanie naszej tożsamości chrześcijańskiej muszą pozostać zasadniczą bazą, jeśli pragniemy nawiązać prawdziwe, owocne i trwałe stosunki z narodem żydowskim"30.
www.opoka.org.pl/…/spotkania-3-2.h…

Autor tej książki dowodzi, że judaizm nie jest religią Starego Testamentu czy też Boga Izraela, ale kultem bożków judaistycznych opartym na Talmudzie, Kabale i rasistowskim uwielbieniu własnego narodu. Dowodzi, że chrześcijaństwo jest jedyną religią, która wyraża starotestamentową wiarę w Jahwe, będąc kontynuacją i proroczym wypełnieniem Starego Przymierza w Ewangelii Mesjasza Izraela. Książka ta napisana została ku pożytkowi wszystkich, jednak ze względu na władzę sprawowaną przez zwolenników ideologii, którą demaskuje, może stać się ona przedmiotem potwarzy i prześladowań. Tym, którzy zakazaliby jej lub zniesławiali jej autora, należy zadać pytanie, jakie zadał św. Paweł Galatom: Czy teraz stałem się waszym wrogiem przez to, że mówię wam prawdę?