Karol - Papież Który Pozostał Człowiekiem - Karol - Un Papa Rimasto Uomo - 2006 Reżyseria - Giacomo Battiato Scenariusz - Giacomo Battiato Muzyka - Ennio Morricone Zdjęcia Giovanni Mammolotti Występują - …Więcej
Karol - Papież Który Pozostał Człowiekiem - Karol - Un Papa Rimasto Uomo - 2006
Reżyseria - Giacomo Battiato
Scenariusz - Giacomo Battiato
Muzyka - Ennio Morricone
Zdjęcia Giovanni Mammolotti
Występują -
Piotr Adamczyk - Jan Paweł II
Michele Placido - Papieski lekarz Renato Buzzonetti Alberto Cracco - Kardynał Agostino Casaroli Adriana Asti - Matka Teresa Carlos Kaniowsky - Arcybiskup Oscar Romero Timothy Martin - Don Thomas "Karol - papież, który pozostał człowiekiem", druga część dyptyku w reżyserii Giacomo Battiato, zaczyna się w momencie, gdy kardynał Wojtyła zostaje papieżem Janem Pawłem II. O ile zatem poprzedni film - "Karol - człowiek, który został papieżem" - był biograficzną opowieścią o latach formowania się duchowości oraz osobowości przyszłego papieża, to kolejna odsłona jego ekranowego portretu koncentruje się przede wszystkim na roli, jaką odegrał jako głowa Kościoła w świecie końca XX wieku.
Reżyseria - Giacomo Battiato
Scenariusz - Giacomo Battiato
Muzyka - Ennio Morricone
Zdjęcia Giovanni Mammolotti
Występują -
Piotr Adamczyk - Jan Paweł II
Michele Placido - Papieski lekarz Renato Buzzonetti Alberto Cracco - Kardynał Agostino Casaroli Adriana Asti - Matka Teresa Carlos Kaniowsky - Arcybiskup Oscar Romero Timothy Martin - Don Thomas "Karol - papież, który pozostał człowiekiem", druga część dyptyku w reżyserii Giacomo Battiato, zaczyna się w momencie, gdy kardynał Wojtyła zostaje papieżem Janem Pawłem II. O ile zatem poprzedni film - "Karol - człowiek, który został papieżem" - był biograficzną opowieścią o latach formowania się duchowości oraz osobowości przyszłego papieża, to kolejna odsłona jego ekranowego portretu koncentruje się przede wszystkim na roli, jaką odegrał jako głowa Kościoła w świecie końca XX wieku.
- Zgłoś
Portale społecznościowe
- Umieszczony
Zmień wpis
Usuń wpis
radosna_owieczka
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
Prawo do życia nie jest tylko kwestią światopoglądu, nie jest tylko prawem religijnym, ale jest prawem człowieka.
Potrzeba nieustannej odnowy umysłów i serc, aby przepełniała je miłość i sprawiedliwość, uczciwość i ofiarność, szacunek dla innych i troska o dobro wspólne, szczególnie o to dobro, jakim jest wolna Ojczyzna.
Nie ma pokoju bez sprawiedliwości, nie ma sprawiedliwości bez przebaczenia. …Więcej
Prawo do życia nie jest tylko kwestią światopoglądu, nie jest tylko prawem religijnym, ale jest prawem człowieka.
Potrzeba nieustannej odnowy umysłów i serc, aby przepełniała je miłość i sprawiedliwość, uczciwość i ofiarność, szacunek dla innych i troska o dobro wspólne, szczególnie o to dobro, jakim jest wolna Ojczyzna.
Nie ma pokoju bez sprawiedliwości, nie ma sprawiedliwości bez przebaczenia.
Człowiek ma z gruntu inną naturę niż zwierzęta. Zawiera się w niej władza samostanowienia opartego na refleksji i przejawiającego się w tym, że człowiek działając wybiera, co chce uczynić. Władza ta nazywa się wolną wolą.Tylko miłość może wykluczyć używanie jednej osoby przez drugą.
Przyszłość zaczyna się dzisiaj, nie jutro.
Nie żyje się, nie kocha się, nie umiera się – na próbę
Nigdy nie jest tak, żeby człowiek, czyniąc dobrze drugiemu, tylko sam był dobroczyńcą. Jest równocześnie obdarowywany, obdarowany tym, co ten drugi przyjmuje z miłością.
Bywa nieraz, że stajemy w obliczu prawd, dla których brakuje słów.Wymagajcie od siebie, choćby inni od was nie wymagali.
Wstyd mi. Prezydent stoi, kardynał stoi – a ja siedzę.
Dziś człowiek tak często nie wie, co nosi w sobie, w głębi swej duszy, swego serca. Jak często jest niepewny sensu swego życia na tej ziemi. Ogarnia go zwątpienie, które przeradza się w rozpacz.
Cała zewnętrzna konstytucja ciała kobiety, jego szczególny kształt, to właściwości, które mocą odwiecznej atrakcji stoją u początku poznania.
Nie wystarczy przekroczyć próg, trzeba iść w głąb.
Jan Paweł II ( 1920 – 2005)
Potrzeba nieustannej odnowy umysłów i serc, aby przepełniała je miłość i sprawiedliwość, uczciwość i ofiarność, szacunek dla innych i troska o dobro wspólne, szczególnie o to dobro, jakim jest wolna Ojczyzna.
Nie ma pokoju bez sprawiedliwości, nie ma sprawiedliwości bez przebaczenia.
Człowiek ma z gruntu inną naturę niż zwierzęta. Zawiera się w niej władza samostanowienia opartego na refleksji i przejawiającego się w tym, że człowiek działając wybiera, co chce uczynić. Władza ta nazywa się wolną wolą.Tylko miłość może wykluczyć używanie jednej osoby przez drugą.
Przyszłość zaczyna się dzisiaj, nie jutro.
Nie żyje się, nie kocha się, nie umiera się – na próbę
Nigdy nie jest tak, żeby człowiek, czyniąc dobrze drugiemu, tylko sam był dobroczyńcą. Jest równocześnie obdarowywany, obdarowany tym, co ten drugi przyjmuje z miłością.
Bywa nieraz, że stajemy w obliczu prawd, dla których brakuje słów.Wymagajcie od siebie, choćby inni od was nie wymagali.
Wstyd mi. Prezydent stoi, kardynał stoi – a ja siedzę.
Dziś człowiek tak często nie wie, co nosi w sobie, w głębi swej duszy, swego serca. Jak często jest niepewny sensu swego życia na tej ziemi. Ogarnia go zwątpienie, które przeradza się w rozpacz.
Cała zewnętrzna konstytucja ciała kobiety, jego szczególny kształt, to właściwości, które mocą odwiecznej atrakcji stoją u początku poznania.
Nie wystarczy przekroczyć próg, trzeba iść w głąb.
Jan Paweł II ( 1920 – 2005)