Bądźcie gotowi i czuwajcie!
(Mt 24, 37-44) Jezus podejmuje w niej tematykę zburzenia Jerozolimy i Jego ponownego przyjścia (Mt 24-25). Odpowiada On na pytanie swoich uczniów dotyczące końca świata (Mt 24,3). W kontekście …Więcej
(Mt 24, 37-44)
Jezus podejmuje w niej tematykę zburzenia Jerozolimy i Jego ponownego przyjścia (Mt 24-25). Odpowiada On na pytanie swoich uczniów dotyczące końca świata (Mt 24,3). W kontekście poprzedzającym omawiany tekst znajduje się scena opisująca drzewo figowe, którego soczyste gałązki i liście są znakiem zbliżającego się lata (Mt 24,32-33). Obraz drzewa figowego ma być dla uczniów Jezusa nauką o rozpoznawaniu znaków czasu. W kontekście następnym znajduje się przypowieść o słudze wiernym, którego przychodzący pan zastaje przy powierzonej mu czynności oraz o słudze niewiernym, który nie jest przygotowany na niespodziewane przyjście pana (Mt 24,45-51). Aż trzy razy – jak refren pojawia się w naszym tekście stwierdzenie o nadejściu Syna Człowieczego (ww. 37.39.44). Autor chce przez to podkreślić, że przyjście Pana jest absolutnie pewne. Uczniowie nie znając czasu przyjścia Syna Człowieczego powinni być w stanie ciągłej gotowości.
Lectio
w. 37-39A jak było za dni Noego, tak będzie z …Więcej
Jezus podejmuje w niej tematykę zburzenia Jerozolimy i Jego ponownego przyjścia (Mt 24-25). Odpowiada On na pytanie swoich uczniów dotyczące końca świata (Mt 24,3). W kontekście poprzedzającym omawiany tekst znajduje się scena opisująca drzewo figowe, którego soczyste gałązki i liście są znakiem zbliżającego się lata (Mt 24,32-33). Obraz drzewa figowego ma być dla uczniów Jezusa nauką o rozpoznawaniu znaków czasu. W kontekście następnym znajduje się przypowieść o słudze wiernym, którego przychodzący pan zastaje przy powierzonej mu czynności oraz o słudze niewiernym, który nie jest przygotowany na niespodziewane przyjście pana (Mt 24,45-51). Aż trzy razy – jak refren pojawia się w naszym tekście stwierdzenie o nadejściu Syna Człowieczego (ww. 37.39.44). Autor chce przez to podkreślić, że przyjście Pana jest absolutnie pewne. Uczniowie nie znając czasu przyjścia Syna Człowieczego powinni być w stanie ciągłej gotowości.
Lectio
w. 37-39A jak było za dni Noego, tak będzie z …Więcej
- Zgłoś
Portale społecznościowe
Zmień wpis
Usuń wpis
oczy_szeroko_otwarte
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
Zatrzymaj się...
Rozważanie o. Marka Wójtowicza SJ
"Bądźmy jak wielkie ośnieżone masywy górskie kiedy się modlimy (min. 3,11 - 3,36)
W te Adwentowe dni jesteśmy zaproszeni do modlitwy serca bo w modlitwie chodzi tak naprawdę o nasze serce: o to wszystko, co czujemy, co przeżywamy podczas spotkania z Bogiem. To w naszych sercach rodzą się zamiary, czyny dobre albo niestety złe. W naszych sercach …Więcej
Zatrzymaj się...
Rozważanie o. Marka Wójtowicza SJ
"Bądźmy jak wielkie ośnieżone masywy górskie kiedy się modlimy (min. 3,11 - 3,36)
W te Adwentowe dni jesteśmy zaproszeni do modlitwy serca bo w modlitwie chodzi tak naprawdę o nasze serce: o to wszystko, co czujemy, co przeżywamy podczas spotkania z Bogiem. To w naszych sercach rodzą się zamiary, czyny dobre albo niestety złe. W naszych sercach rodzi się radość albo smutek; entuzjazm, to zanurzenie w Bogu. Nasze serca bywają niekiedy rozdarte i podzielone, dlatego trzeba prosić o serca scalone, o łaskę uporządkowania naszego życia, o uciszenie naszych serc. Tak, nasze serca są często niespokojne, szamoczące się dlatego wypowiedzmy przed Bogiem cały nasz niepokój, to wszystko, co wzbudza w nas lęk. Wylejmy przed Bogiem nasze serca...
Prośmy też z nadzieją o pokój serca (min. od 16,31)
Panie, moje serce się nie pyszni
i oczy moje nie są wyniosłe.
Nie gonię za tym, co wielkie,
albo co przerasta moje siły.
Przeciwnie: wprowadziłem ład
i spokój do mojej duszy.
Jak niemowlę u swej matki,
jak niemowlę — tak we mnie jest moja dusza
/Ps 131/
Zrzuć swą troskę na Pana. Jemu powierz swoje kłopoty, lęki. Oddaj...
Prośmy również o dar czystego serca (od min. 17,41)... serce czyste nie jest naszym dziełem jest ono łaską uproszoną u Boga. Trzeba abyśmy uznali absolutne pierwszeństwo Boga w naszym życiu i prymat Jego łaski. O tym też przypomina Ojciec Św. Franciszek w ostatniej Adhortacji "O radości Ewangelii".
Pamiętajmy, że Bóg jest zawsze pierwszy. On powinien być na pierwszym miejscu a pokorna modlitwa sprawi, że serca staną się bardziej radosne. Radość serca jest zawsze skutkiem zaufania do Boga.
Wybierzmy choćby jedno zdanie (od min. 19,47) z Pisma Św. - powtarzajmy je, powtarzajmy w dniach, które nas czekają, w dniach adwentowych... NIEUSTANNIE SIĘ MÓDLCIE. Pozwólmy aby nasz umysł i serce nasyciły się tym Słowem. Smakujmy Go i cieszmy się Nim a wtedy stanie się Ono światłem na naszych drogach.
WEŹ JEDNO ZDANIE Z EWANGELII ALE ŻYJ NIM... "
**************************************************************
znalazłam właśnie nieoczekiwany prezent
(owo Rozważanie) - Psalmy były i są dla mnie ulubionym sposobem modlitwy… w połączeniu z „resztą” – czuję się pełna i uradowana więc dzielę się aby nikt nie był głodny… 
Rozważanie o. Marka Wójtowicza SJ
"Bądźmy jak wielkie ośnieżone masywy górskie kiedy się modlimy (min. 3,11 - 3,36)
W te Adwentowe dni jesteśmy zaproszeni do modlitwy serca bo w modlitwie chodzi tak naprawdę o nasze serce: o to wszystko, co czujemy, co przeżywamy podczas spotkania z Bogiem. To w naszych sercach rodzą się zamiary, czyny dobre albo niestety złe. W naszych sercach rodzi się radość albo smutek; entuzjazm, to zanurzenie w Bogu. Nasze serca bywają niekiedy rozdarte i podzielone, dlatego trzeba prosić o serca scalone, o łaskę uporządkowania naszego życia, o uciszenie naszych serc. Tak, nasze serca są często niespokojne, szamoczące się dlatego wypowiedzmy przed Bogiem cały nasz niepokój, to wszystko, co wzbudza w nas lęk. Wylejmy przed Bogiem nasze serca...
Prośmy też z nadzieją o pokój serca (min. od 16,31)
Panie, moje serce się nie pyszni
i oczy moje nie są wyniosłe.
Nie gonię za tym, co wielkie,
albo co przerasta moje siły.
Przeciwnie: wprowadziłem ład
i spokój do mojej duszy.
Jak niemowlę u swej matki,
jak niemowlę — tak we mnie jest moja dusza
/Ps 131/
Zrzuć swą troskę na Pana. Jemu powierz swoje kłopoty, lęki. Oddaj...
Prośmy również o dar czystego serca (od min. 17,41)... serce czyste nie jest naszym dziełem jest ono łaską uproszoną u Boga. Trzeba abyśmy uznali absolutne pierwszeństwo Boga w naszym życiu i prymat Jego łaski. O tym też przypomina Ojciec Św. Franciszek w ostatniej Adhortacji "O radości Ewangelii".
Pamiętajmy, że Bóg jest zawsze pierwszy. On powinien być na pierwszym miejscu a pokorna modlitwa sprawi, że serca staną się bardziej radosne. Radość serca jest zawsze skutkiem zaufania do Boga.
Wybierzmy choćby jedno zdanie (od min. 19,47) z Pisma Św. - powtarzajmy je, powtarzajmy w dniach, które nas czekają, w dniach adwentowych... NIEUSTANNIE SIĘ MÓDLCIE. Pozwólmy aby nasz umysł i serce nasyciły się tym Słowem. Smakujmy Go i cieszmy się Nim a wtedy stanie się Ono światłem na naszych drogach.
WEŹ JEDNO ZDANIE Z EWANGELII ALE ŻYJ NIM... "
**************************************************************
znalazłam właśnie nieoczekiwany prezent
oczy_szeroko_otwarte udostępnia to
- Zgłoś
Usuń udostępnienie
Adwent.
Jezus rozradował się w Duchu Świętym (Łk 10, 21-24) i rzekł: «Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie. Ojciec mój przekazał Mi wszystko. Nikt też nie wie, kim jest Syn, tylko Ojciec; ani kim jest Ojciec, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić».
Potem zwrócił …Więcej
Adwent.
Jezus rozradował się w Duchu Świętym (Łk 10, 21-24) i rzekł: «Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie. Ojciec mój przekazał Mi wszystko. Nikt też nie wie, kim jest Syn, tylko Ojciec; ani kim jest Ojciec, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić».
Potem zwrócił się do samych uczniów i rzekł: «Szczęśliwe oczy, które widzą to, co wy widzicie. Bo powiadam wam: Wielu proroków i królów pragnęło ujrzeć to, co wy widzicie, a nie ujrzeli, i usłyszeć, co słyszycie, a nie usłyszeli».
„Odwagi! Nie bójcie się! Oto wasz Bóg (...) ON SAM przychodzi, aby was zbawić”
(Iz 35, 4)
„Głos się rozlega: Drogę dla Pana przygotujcie na pustyni, wyrównajcie na pustkowiu gościniec naszemu Bogu! NIECH SIĘ PODNIOSĄ WSZYSTKIE DOLINY…”
(Iz 40, 3-4)
Jezus rozradował się w Duchu Świętym (Łk 10, 21-24) i rzekł: «Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie. Ojciec mój przekazał Mi wszystko. Nikt też nie wie, kim jest Syn, tylko Ojciec; ani kim jest Ojciec, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić».
Potem zwrócił się do samych uczniów i rzekł: «Szczęśliwe oczy, które widzą to, co wy widzicie. Bo powiadam wam: Wielu proroków i królów pragnęło ujrzeć to, co wy widzicie, a nie ujrzeli, i usłyszeć, co słyszycie, a nie usłyszeli».
„Odwagi! Nie bójcie się! Oto wasz Bóg (...) ON SAM przychodzi, aby was zbawić”
(Iz 35, 4)
„Głos się rozlega: Drogę dla Pana przygotujcie na pustyni, wyrównajcie na pustkowiu gościniec naszemu Bogu! NIECH SIĘ PODNIOSĄ WSZYSTKIE DOLINY…”
(Iz 40, 3-4)
Jeszcze jeden komentarz od oczy_szeroko_otwarte
oczy_szeroko_otwarte
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
" /.../ Przejmując termin Adwent, chrześcijanie chcieli wyrazić szczególny stosunek, jaki łączył ich z ukrzyżowanym i zmartwychwstałym Chrystusem. On jest Królem, który zechciał nas nawiedzić, przybywając do ubogiej krainy zwanej ziemią, a po swoim zmartwychwstaniu oraz wniebowstąpieniu zapragnął pozostać z nami nadal; tę Jego tajemniczą obecność odczuwamy w zgromadzeniu liturgicznym. Sprawując …Więcej
" /.../ Przejmując termin Adwent, chrześcijanie chcieli wyrazić szczególny stosunek, jaki łączył ich z ukrzyżowanym i zmartwychwstałym Chrystusem. On jest Królem, który zechciał nas nawiedzić, przybywając do ubogiej krainy zwanej ziemią, a po swoim zmartwychwstaniu oraz wniebowstąpieniu zapragnął pozostać z nami nadal; tę Jego tajemniczą obecność odczuwamy w zgromadzeniu liturgicznym. Sprawując Eucharystię, głosimy bowiem, że On nie oddalił się od świata, nie pozostawił nas samych, i choć nie możemy Go zobaczyć ani dotknąć, jak dzieje się z rzeczami materialnymi i namacalnymi, to On jest z nami i pośród nas, a wręcz w nas, gdyż może przyciągnąć do siebie i dać udział w swoim życiu każdemu wierzącemu, który otworzy przed Nim serce. Adwent to zatem uczczenie pamiątki pierwszego przyjścia wcielonego Pana z myślą o Jego ostatecznym powrocie, a jednocześnie uznanie, że obecny pośród nas Chrystus jest naszym towarzyszem drogi w życiu Kościoła, który sprawuje tę tajemnicę. Ta świadomość, drodzy bracia i siostry, umacniana słuchaniem Słowa Bożego, powinna pomóc nam widzieć świat innymi oczami, odczytywać poszczególne wydarzenia życiowe i dziejowe jako słowa, które kieruje do nas Bóg jako znaki swojej miłości, zapewniające nas o Jego bliskości w każdej sytuacji. Ta świadomość powinna nas zwłaszcza przygotować na Jego przyjęcie, gdy «ponownie przyjdzie w chwale sądzić żywych i umarłych, a Jego królestwu nie będzie końca», jak powtórzymy za chwilę w Credo. W tej perspektywie Adwent staje się dla wszystkich chrześcijan czasem oczekiwania i nadziei, uprzywilejowanym czasem słuchania i refleksji, pod warunkiem, że damy się poprowadzić liturgii, wzywającej nas do wyjścia na spotkanie Panu, który nadchodzi.
Czuwajcie», mówi nam Jezus w krótkiej przypowieści o panu domu, który udaje się w podróż, lecz nie wiadomo, kiedy wróci (por. Mk 13, 33-37). Czuwać to iść za Panem, wybierać to, co wybrał Chrystus, kochać to, co On ukochał, upodabniać swoje życie do Jego życia; czuwać to przeżywać każdą chwilę w cieniu Jego miłości, nie dając się pokonać nieuniknionym trudnościom i problemom codziennego życia".
/fragmenty homilii Benedykta XVI "Adwent — przyjście i obecność Pana pośród nas", wygłoszonej w rzymskiej parafii Św.Wawrzyńca za Murami 30 listopada 2008 r. w I Niedzielę Adwentu - mądrość i sens przesłania aktualne bezterminowo/.
Czuwajcie», mówi nam Jezus w krótkiej przypowieści o panu domu, który udaje się w podróż, lecz nie wiadomo, kiedy wróci (por. Mk 13, 33-37). Czuwać to iść za Panem, wybierać to, co wybrał Chrystus, kochać to, co On ukochał, upodabniać swoje życie do Jego życia; czuwać to przeżywać każdą chwilę w cieniu Jego miłości, nie dając się pokonać nieuniknionym trudnościom i problemom codziennego życia".
/fragmenty homilii Benedykta XVI "Adwent — przyjście i obecność Pana pośród nas", wygłoszonej w rzymskiej parafii Św.Wawrzyńca za Murami 30 listopada 2008 r. w I Niedzielę Adwentu - mądrość i sens przesłania aktualne bezterminowo/.
malgorzata__13
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
Z okazji Adwentu prosimy o więcej bł.Miriam na Glorii,by podzieliła się z nami biedakami swym bogactwem od Ducha Świętego.
malgorzata__13
O, śliczności Poezja na rozpoczęcie Adwentu.
Oczywiście, że piękna skoro sama autorka bł. Maria od Jezusa Ukrzyżowanego (Mała Arabka) powiedziała, że Duch Święty niczego mi nie odmawia.
Wydawało mi się, że moje serce było jakby z żelaza. Nie mogłam myśleć o Bogu, wezwałam Ducha Świętego i powiedziałam: «To Ty dajesz nam poznać Chrystusa. Apostołowie pozostawali długo razem …Więcej
O, śliczności Poezja na rozpoczęcie Adwentu.
Oczywiście, że piękna skoro sama autorka bł. Maria od Jezusa Ukrzyżowanego (Mała Arabka) powiedziała, że Duch Święty niczego mi nie odmawia.
Wydawało mi się, że moje serce było jakby z żelaza. Nie mogłam myśleć o Bogu, wezwałam Ducha Świętego i powiedziałam: «To Ty dajesz nam poznać Chrystusa. Apostołowie pozostawali długo razem z Nim, nie rozumiejąc Go, ale jedna kropla Ciebie wystarczyła, by Go zrozumieli. I Ty również sprawisz, że zrozumiem Go także.
Przyjdź, moje pocieszenie, przyjdź, moja radości, przyjdź, mój pokoju, moja siło, moje światło. Przyjdź i oświeć mnie, abym znalazła źródło, z którego powinnam się napić. Kropla Ciebie wystarczy mi, byś pokazał mi Jezusa takim, jakim jest. Jezus powiedział, że Ty pójdziesz do nieuczonych. Jestem pierwszą z nieuczonych. Nie proszę Cię ani o inną wiedzę, ani o inne poznanie, jak tylko o mądrość odnalezienia Jezusa i o mądrość trwania przy Nim». I poczułam w sercu lekko rozpalone żelazo. Duch Święty niczego mi nie odmawia”.
(bł. Maria od Jezusa Ukrzyżowanego, wł. Miriam Baouardy)
adam-czlowiek.blogspot.com/…/duch-swiety-nic…
malgorzata__13
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
Przyjdziesz? Przyjdziesz Panie
By rozległą pustynię Wypełniło ŻYCIE
Miłość Tchnienie Twego Ducha
Zrosi ziemię mego serca
I przemieni je w Twoją świątynię
Przygotuj w niej ołtarz
By dopełnić się mogło DZIĘKCZYNIENIE…
Przyjdź Przyjdź do mnie
Mój Zmartwychwstały Panie
Przemień mnie
Przemień moje życie tak
By było całe miłowaniem
By jak Twoje Było siebie rozdawaniem
O, śliczności Poezja na …Więcej
Przyjdziesz? Przyjdziesz Panie
By rozległą pustynię Wypełniło ŻYCIE
Miłość Tchnienie Twego Ducha
Zrosi ziemię mego serca
I przemieni je w Twoją świątynię
Przygotuj w niej ołtarz
By dopełnić się mogło DZIĘKCZYNIENIE…
Przyjdź Przyjdź do mnie
Mój Zmartwychwstały Panie
Przemień mnie
Przemień moje życie tak
By było całe miłowaniem
By jak Twoje Było siebie rozdawaniem
O, śliczności Poezja na rozpoczęcie Adwentu.Wielkie BÓG zapłać.
Chyba mnie wzięło.
By rozległą pustynię Wypełniło ŻYCIE
Miłość Tchnienie Twego Ducha
Zrosi ziemię mego serca
I przemieni je w Twoją świątynię
Przygotuj w niej ołtarz
By dopełnić się mogło DZIĘKCZYNIENIE…
Przyjdź Przyjdź do mnie
Mój Zmartwychwstały Panie
Przemień mnie
Przemień moje życie tak
By było całe miłowaniem
By jak Twoje Było siebie rozdawaniem
O, śliczności Poezja na rozpoczęcie Adwentu.Wielkie BÓG zapłać.
Chyba mnie wzięło.