Klaus Schwab chce powstrzymać odwrót globalizacji i globalnego zarządzania za pomocą nowej formy globalizacji i globalnego zarządzania.
W książce Klausa Schwaba i Thierry’ego Mallereta „Covid-19: Wielki reset” uznano „swobodny upadek globalnego zarządzania” za wyzwanie egzystencjalne i jeśli nie będziemy współpracować, „jesteśmy skazani na zagładę”.
„Państwa narodowe umożliwiają globalne zarządzanie (jedno przewodzi drugiemu)” – czytamy w książce. „Im bardziej ''nacjonalizm i izolacjonizm'' przenikają globalną politykę, tym większa szansa, że globalne zarządzanie straci swoje znaczenie i stanie się nieskuteczne. Niestety, jesteśmy obecnie w tym krytycznym momencie. Mówiąc wprost, żyjemy w świecie, w którym nikt tak naprawdę nie rządzi”.
Książka definiuje „globalne zarządzanie” jako współpracę między aktorami ponadnarodowymi w celu reagowania na problemy globalne, a „globalizacja” jako szerokie i niejasne pojęcie, które odnosi się do globalnej wymiany między narodami towarów, usług, ludzi, kapitału i danych.
Chociaż zarządzanie globalne definiuje się jako odrębną koncepcję, są one ze sobą powiązane, a przyczyny jego „swobodnego upadku” są takie same, jak w przypadku cofania się globalizacji.
Schwab i Malleret stwierdzili, że rozwiązaniem problemu odwrotu od globalizacji jest nowa forma globalizacji, która wymaga polityki i skutecznego zarządzania globalnego.
Na początku tego miesiąca Rada ds. Stosunków Zagranicznych głębokiego państwa Stanów Zjednoczonych w dwóch wywiadach opublikowała swoją propozycję dotyczącą wzrostu antyglobalizmu. Jedno z nich dotyczyło Petera Trubowitza, współpracownika w Chatham House w brytyjskim głębokim stanie. Drugie spotkanie było z Kristaliną Georgiewą, dyrektor zarządzającą Międzynarodowego Funduszu Walutowego.
Ogólny wynik obu był taki, że plan polegał na przeciwdziałaniu antyglobalizacji za pomocą innej formy globalizacji. Trubowitz zasugerowała, że należy „przemyśleć na nowo związek między polityką zagraniczną i wewnętrzną”, natomiast Georgiewa zasugerowała „skoncentrowanie się na obszarach, w których bez wspólnej pracy jesteśmy skazani na zagładę”. Przykładami, które podała, że „bez globalizacji jesteśmy skazani na zagładę”, były „zmiany klimatyczne”, „ekologiczna transformacja” i zadłużenie.