Dokonuje się to również w całym Objawieniu biblijnym, gdzie stopniowo przechodzi się od niepewności do coraz wyraźniejszego światła w otchłani która jest tajemnicą Bożą . Dosłownie oznacza ono to, co znajduje się w niższych okręgach . Wyobrażano ją sobie jako rzeczywistość podziemną i pogrążoną w ciemnościach. Takie też było pierwsze biblijne przedstawienie otchłani, określanej hebrajskim słowem szeol , które odpowiadało w pewnym sensie królestwa zmarłych.Jednak Boże słowo mówi tak==[Wszyscy zmarli, również sprawiedliwi, szli do tego jakby miasteczka, posiadającego bramy („bramy piekielne go nie przemogą” – mówi Jezus do Piotra w Ewangelii św. Mateusza 16, 18), pogrążonego w głębokich ciemnościach. Spotykali się w nim wszyscy zmarli i prowadzili życie samotnicze, podobni do nieruchomych cieni. Nie mogli już więcej wielbić Boga, jak mówi król Ezechiel w swoim radosnym hymnie dziękczynnym po ustąpieniu niebezpieczeństwa śmiertelnej choroby: „Zaiste, nie Szeol Cię sławi ani Śmierć wychwala Ciebie; nie ci oglądają się na Twoją wierność, którzy w dół zstępują” (Iz 38,18).Jednak stopniowo pojawia się coraz wyraźniejsze rozróżnienie pomiędzy sprawiedliwymi a złymi i w zależności od ich czynów mówi się o nagrodzie lub karze. Tak oto toruje sobie drogę idea, że zmarli wierni Bogu zostają wyrwani z „jamy” piekielnej i jej otwartej paszczy, co nigdy „nie mówi: dość” (Prz 30, 15-16). W ten sposób zostają przyjęci do boskiej wieczności w objęcia swego Pana: „Nie pozostawisz mojej duszy w Szeolu – wyśpiewuje kantor (Ps 16 (15), 10-12) – i nie dozwolisz, by wierny Tobie zaznał grobu. Ukażesz mi ścieżkę życia, pełnię radości u Ciebie, rozkosze na wieki po Twojej prawicy”. Podsumowując: z jeszcze niejasnej, choć jednolitej koncepcji, która umiejscawiała wszystkich zmarłych w otchłani, wewnątrz jakiejś mrocznej przestrzeni, wyłania się wyraźny podział, który nabiera znaczenia moralnego. Z jednej strony są grzesznicy, którzy pozostaną w otchłani, przekształconej w piekło. Są oni przeznaczeni do przeżywania dramatu nieobecności, bo są pozbawieni umacniającej i pełnej światła obecności Boga. Z drugiej strony są sprawiedliwi, jaśniejący jak gwiazdy na firmamencie (Dn 12, 3), żyjący w uszczęśliwiającej komunii z Bogiem, w zażyłości z Nim dającej pełnię życia i radości (Mdr 3,1). Ci będą uczestnikami chwalebnego zmartwychwstania Chrystusa (1 Kor 15)..]==TAKA PRAWDA.........